Ο Γιώργος Δημητριάδης, το 1958, σχεδίασε και κατασκεύασε, ένα τετράτροχο ελαφρύ επιβατηγό όχημα (μοντέλο 505), με την πρόθεση να μπει στην παραγωγή. Όμως, η τότε υψηλή φορολογία για τα τετράτροχα επιβατικά οχήματα στην Ελλάδα δεν του επέτρεψε να προχωρήσει.
Έτσι, αποφάσισε να επικεντρωθεί στην παραγωγή τρίτροχων οχημάτων, στα οποία η φορολόγηση ήταν όμοια με εκείνη των μοτοσυκλετών. Το 1962, κάτω από την σκέπη της γερμανικής εταιρείας Fuldamobil, ο Δημητριάδης ξεκίνησε την παραγωγή ενός τρίτροχου επιβατηγού μοντέλου του Attica 200, το οποίο έγινε ιδιαίτερα δημοφιλές στη χώρα μας. Το αυτοκίνητο κατασκευάστηκε με μερικές παραλλαγές από το αρχικό γερμανικό σχέδιο, στο σασί και στο αμάξωμα.
Το 1965 η εταιρεία προσπαθεί να μπει στον χώρο κατασκευής αυτοκινήτων, συναρμολογώντας το Attica Carmel 12, έπειτα από άδεια της ισραηλινής εταιρείας Israeli Autocars. Το μοντέλο αυτό, δεν βρήκε ιδιαίτερη απήχηση και έτσι σταμάτησε η παραγωγή του.
Το σχέδιο του Attica 200 αξιοποιήθηκε από την εταιρεία Bioplastic δημιουργώντας το 1968 ένα μικρό τρίκυκλο φορτηγό με τη μάρκα Delta. Είχε την ιδιομορφία, το μπροστινό του μέρος, να είναι όμοιο με το πίσω μέρος του Attica 200. Το 1977 ο Γιώργος Δημητριάδης μετονομάζει την Bioplastic σε DIM Motor και ξεκινάει την κατασκευή του DIM 65, ενός επιβατηγού οχήματος κατασκευασμένο εξ ολοκλήρου από την εταιρεία του.
Ωστόσο, η ζωή του DIM 65 ήταν ιδιαίτερα σύντομη αφού μόλις λίγα κομμάτια βγήκαν στην παραγωγή. Κάπου εδώ τελειώνει και η ιστορία της DIM Motor.
Δυστυχώς, ήταν μεγάλα τα συμφέροντα τα οποία δεν επέτρεπαν την υλοποίηση εφευρέσεων στην Ελλάδα.