41 υπό σκιάν η Αθήνα στις 31 Ιουλίου 1922 και μια χαρά γερά κρατούσαν. Σήμερα ξαφνικά οι κλιματοδημοσιογράφοι παίρνουν μεμονωμένα περιστατικά (και σε άλλες μονταρισμένα) για να σπύρουν την κλιματική υστερία και να οργώσουν έτσι το ιδεολογικό “χωράφι”, έτοιμο να δεχτεί κλιματονόμους ενάντια προς τα συμφέροντα του ανθρώπου.
Μια φορά και έναν καιρό λοιπόν, στην Αθήνα εν έτη 1922, όταν δεν υπήρχαν τηλεοράσεις και οργανωμένα προπαγανδιστικά κινήματα για να προβάλλουν την κλιματική υστερία, τα 40ρια και οι ζεστοί άνεμοι, σαν να ήρθαν από τη Έρημο, “έπεφταν” στην πρωτεύουσα, χωρίς ωστόσο να προκαλούσαν σοβαρά ατυχήματα, πχ λιποθυμίες, σύμφωνα με παλιά εφημερίδα.
Τότε κανείς δεν μιλούσε για κλιματική αλλαγή. Τότε δεν υπήρχε υπερογκώδεις εκπομπές co2, υπήρχε λιγότερος πληθυσμός, η βιομηχανία ακόμα είχε εξαρτηθεί στον ατμό για τις μεταφορές, τότε ήταν ένα απλό συνηθισμένο καλοκαίρι με ένα απλώς ασυνήθιστα υψωμένο θερμόμετρο, το οποίο και είχε φύγει, επανερχόταν, κ.ο.κ.
Ετοιμάζουν οί “ειδικοί” τήν μεγαλύτερη απάτή τού αιώνα μέ τήν κλιματική αλλαγή καί τήν δήθεν προστασία κλίματος.Θά γδύσουν τόν κόσμο μέ τήν κλιματική δικτατορία καί μέ τήν πράσινη ανάππτυξη.
Γιάννης Λάκων
κλιματοδημοσιογράφοι ή εγκλιματοδημοσιογράφοι;;;