Ο Clint Eastwood έχει δώσει μέσα απο τις ταινίες του “τροφή” για οπλοφιλικά άρθρα.
Aποτέλεσε τον καλύτερο “influencer” (πριν καν εφευρεθεί ο ορισμός).
Ως επιθεωρητής Χάρρυ Κάλαχαν έκανε διάσημο το .44 Μάγκνουμ Smith & Wesson.
Στην πραγματικότητα, ο ηθοποιός και σκηνοθέτης ξεπέρασε κατά πολύ την περσόνα του “σκληρού”.
Αυτό αποδείχτηκε στην ύστερη καριέρα του.
Μια… σχεδόν φανταστική ιστορία
Το 1990 μετέφερε στην οθόνη, ως σκηνοθέτης και πρωταγωνιστής το βιβλίο “White Hunter Black Heart”.
Η ιστορία περιγράφει την εμμονή του σκηνοθέτη Τζον Γουίλσον να ταξιδέψει στην Αφρική για μία ταινία περιπέτειας με χαρακτήρες έναν τυχοδιώκτη και μία αγγλίδα ιεραπόστολο. Πείθει τους παραγωγούς για τη βιωσιμότητα του σχεδίου. Όταν φτάνει εκεί, αδιαφορεί για τις προετοιμασίες των γυρισμάτων.
Ομολογεί στον κοντινό συνεργάτη του, συγγραφέα Πήτ Βερίλ ότι πραγματικός σκοπός του ταξιδιού είναι να θηρεύσει έναν μεγάλο αρσενικό ελέφαντα.
Ο ακραίος εγωκεντρισμός του Γουίλσον τον κάνει μισητό σε σχεδόν κάθε άλλο χαρακτήρα.
Η στάση του δημιουργεί αδιέξοδα με τους παραγωγούς, τους συντελεστές και τους ανθρώπους που συναναστρέφεται κοινωνικά, αλλά η ευφυία του τον καθιστά συμπαθή στους θεατές.
Το ενδιαφέρον είναι πως βασίζεται σε γεγονότα από τη ζωή του διάσημου σκηνοθέτη John Huston (Τζον Χούστον), όταν το 1951 γύριζε την ταινία “African Queen” με τους Humphrey Bogart (Χάμφρεη Μπόγκαρτ) και Katharine Hepburn (Κάθεριν Χέπμπορν).
Ο Huston, γνωστός για τον απότομο χαρακτήρα και τις εμμονές του σχεδόν τίναξε την παραγωγή στον αέρα.
Με τις παρεμβάσεις του παραγωγού Sam Spiegel ( απεικονίζεται στην ταινία ως Πολ Λάντερς) και τις νουθεσίες του σεναριογράφου και φίλου Πέτερ Βίρτελ, η ταινία προχώρησε και τελικά κέρδισε βραβείο Όσκαρ. Αργότερα, ο Βίρτελ κατέγραψε τα συμβάντα σε βιβλίο. Ο ίδιος έγραψε το σενάριο για την ταινία του 1990 και συμβούλευσε τον Κλίντ Ήστγουντ κατά τα γυρίσματα.
Στην οθόνη
Μία από τις λεπτομέρειες του σεναρίου είναι ότι πριν την Αφρική, ο πραγματικός Τζον Χούστον επισκέφθηκε το οπλοπωλείο της Holland & Holland.
Αγόρασε δύο τουφέκια: ένα Manlicher-Schonauer και ένα δίκανο για ελέφαντες. Η ταινία αναπαριστά το γεγονός και όντως για τα γυρίσματα, αγόρασαν ένα παρόμοιο όπλο.
Ήταν ένα ROYAL στο διαμέτρημα 500/465 Nitro Express.
Το φυσίγγιο έγινε διαθέσιμο το 1907. Δεν υιοθετήθηκε από άλλους κατασκευαστές και επειδή απευθυνόταν σε περιορισμένες αγορές, δε φτιάχτηκαν πολλά.
Τον επόμενο χρόνο η Holland & Holland κατασκεύασε το δίκανο Royal που απεικονίζεται στην ταινία.
Ο Ήστγουντ/Χούστον το μεταφέρει και το χειρίζεται, καθώς αναζητά τον ελέφαντα που “στοιχειώνει” τη σκέψη του.
Το τουφέκι για ελέφαντες
Όπλο και διαμέτρημα έχουν μια ιδιόμορφη ιστορία που εμπλέκεται με τις πολιτικές της αποικιοκρατίας. Στα τέλη του 190υ αιώνα η Βρετανία έλεγχε μεγάλο μέρος της Αφρικής και της νότιας Ασίας. Εξεγέρσεις στο Σουδάν και την Ινδία κατέληξαν με καταλήψεις οπλοστασίων.
Προσπαθώντας να διακόψουν τη ροή πυρομαχικών προς τους αντάρτες, οι γραφειοκράτες απαγόρευσαν την κατοχή φυσιγγίων και βολίδων διαμετρήματος .450 ιντσών. Αυτό δημιούργησε μεγάλο πρόβλημα σε όλους τους νόμιμους οπλοκατόχους που δε μπορούσαν να προμηθευτούν πλέον φυσίγγια για τα δημοφιλή Martini-Henry και τα δίκανα .500/450 Nitro Express. Η Holland & Holland παρέκαμψε τον ανούσιο περιορισμό με τη βοήθεια της κατασκευάστριας φυσιγγίων ELEY.
Τροποποίησαν τον κάλυκα του 500/450 ώστε να δέχεται βολίδες διαμέτρου .467 ιντσών (11,9mm).
Το συναρμολογημένο φυσίγγιο είχε μήκος 99mm και εκτόξευε βλήματα βάρους 31 γραμμαρίων. Το ονόμασαν .500/465 Nitro Express και ήταν το βαλλιστικό δίδυμο του “παράνομου” πλέον .450. Η ενέργεια του, ακόμη και σήμερα παραμένει εντυπωσιακή και επαρκεί για να καταβάλλει οτιδήποτε βαδίζει πάνω στη Γη.
Αυτό το Holland φτιάχτηκε για χρήση και όχι για πολυτέλεια. Δεν υπάρχουν διακοσμήσεις, πέρα από ένα μενταγιόν για τα αρχικά του ιδιοκτήτη στο κοντάκι.
Η βάση καλύπτεται από ταρταρούγα, μια βαφή που σχηματίζεται κατά τη σκλήρυνση του μετάλλου σε θράκα που περιέχει όστρακα και οστά. Αφήνει στην επιφάνεια ποικιλόχρωμες ανταύγειες που κυμαίνονται από το στιλπνό γαλάζιο ως το σέπια.
Έχει κάνες μήκους 60cm με πτυσσόμενα στόχαστρα βαθμονομημένα για 50 και 150 γυάρδες. Απέναντι σε επικίνδυνα θηράματα, ο κυνηγός αναμένεται να πυροβολήσει κάτω από τα 50 μέτρα. Στην απόσταση αυτή η διασπορά και από τις δύο κάνες δε ξεπερνά τα τρία εκατοστά. Μία καλύπτρα προστατεύει τη μπροστινή ακίδα από πτώσεις ή χτυπήματα.
Το κοντάκι διαθέτει μάγουλο στην αριστερή πλευρά, για να τοποθετεί το κεφάλι του δεξιόχειρα χρήστη σε σωστή ευθυγράμμιση.
Το πυρομαχικό δημιουργεί σημαντική ανάκρουση. Ένα φαρδύ ελαστικό πέλμα απορροφά μέρος της. Παρομοίως η πάπια (ξυστός) είναι φαρδύτερη από το λεπτό προφίλ που προτιμούν οι Άγγλοι, ώστε να δώσει καλύτερη πρόσφυση στο αριστερό χέρι και να μετριάσει την ανύψωση των κανών. Το τουφέκι εξοπλίζεται με αορτηριούχους για υποστήριξη των 4,3 κιλών που ζυγίζει.
Οι μάστορες της εποχής γνώριζαν πως τα δημιουργήματα τους κατέληγαν σε μέρη που μακρινά από τον “πολιτισμό” και την δυνατότητα επισκευών.
Οι πυροδοτικοί μηχανισμοί (“sidelocks”) εφαρμόζονταν στις πλευρές της βάσης με ευλάβεια. Σε αρκετές περιπτώσεις τα απάρτια επιχρυσώνονταν εσωτερικά για προστασία από τη διάβρωση που θα τα αχρήστευε. Το όπλο φυλάσσονταν εντός μίας σκληρής θήκης από ξύλο βελανιδιάς και δέρμα. Μπρούτζινες ενισχύσεις στερεωμένες με καρφιά στις γωνίες, το θωράκιζαν από τις αναποφευκτες πτώσεις κατά τα πολύμηνα ταξίδια. Όλες αυτές οι λεπτομέρειες δεν ήταν σύμβολα πλούτου, αλλά απλώς οι καλύτερες λύσεις για μέγιστη αξιοπιστία.
Τι απέγινε;
Το Royal 500/465 NE πρόσθεσε μια νότα αληθοφάνειας σε μία εξαιρετική ταινία.
Μετά το τέλος των γυρισμάτων, η παραγωγή το πούλησε πίσω στη Holland & Holland και σήμερα βρίσκεται σε ιδιωτική συλλογή.
