«Τύψεις θα έπρεπε να έχουν και αυτοί που το άφησαν να συμβεί», ανέφερε ο πατέρας του 22χρονου που σκοτώθηκε σε τροχαίο στα Χανιά
Ο πατέρας του αδικοχαμένου 22χρονου Παναγιώτη από τα Χανιά μίλησε στην κάμερα της εκπομπής του MEGA για τον θάνατο του γιου του και τον «γολγοθά» που καλείται να ανέβει όλη η οικογένεια.
Συγκεκριμένα, ο ίδιος, που σε κάθε του συνέντευξη δείνει την ανωτερότητα και την αξιοπρέπεια που διαθέτει, στις νέες του δηλώσεις ανέφερε πως κανένας δεν έχει συνειδοποιήσει τι έχει συμβεί.
«Ούτε ο δίδυμος αδερφός του ούτε εμείς οι υπόλοιποι δεν έχουν συνειδητοποιήσει τι έχει συμβεί. Προσπαθούμε να το διαχειριστούμε, είναι δύσκολο. Ο Θεός μας δίνει μήνυση, για όλους μας είναι ένας γολγοθάς που θα ανέβουμε», είπε χαρακτηριστικά.
Παράλληλα, τόνισε πως δεν τον διακατέχει οργή ενώ τόνισε πως πρέπει να έχουν τύψεις όσοι άφησαν να συμβεί αυτό το θλιβερό γεγονός.
«Εμείς δεν έχουμε συναίσθημα συγκεκριμένο τώρα. Οργή; Η οργή είναι ένα από αυτά. Τύψεις θα έπρεπε να έχουν και αυτοί που το άφησαν να συμβεί. Ακούμε πως με αυτό που ξεκινάμε, είναι 7-8 χρόνια, με καλή διαγωγή μπορεί να είναι 2-3 χρόνια, ενώ πρέπει να γίνει με δόλο γιατί είναι άλλες κατηγορίες», είπε καταλήγοντας.
Μαρτυρία για τον 45χρονο πριν το τροχαίο δυστύχημα στα Χανιά
Στο zarpanews.gr δημοσιεύθηκε μια μαρτυρία ενός άλλου οδηγού, ο οποίος υποστηρίζει πως είχε καλέσει την αστυνομία στις 23:20 το βράδυ της Παρασκευής, για επικίνδυνους ελιγμούς της Πόρσε και προκλητική συμπεριφορά του ίδιου οδηγού.
Παράλληλα ο μάρτυρας περιγράφει τι ακριβώς συνέβη ανάμεσα στον ίδιο και τον 45χρονο οδηγό. «Πήρα τηλέφωνο για να γλιτώσω έναν άνθρωπο και τελικά ένας άνθρωπος δε γλίτωσε» σημειώνει o άλλος οδηγός που εξιστορεί τα γεγονότα εκείνης της βραδιάς:
«Οδηγώ στον κυκλικό κόμβο των Δικαστηρίων και ξαφνικά με περνάει από δεξιά. Ως τότε δεν είχα αντιληφθεί αν ήταν πίσω μου, δεν τον έχω αντιληφθεί, το είδα να με προσπερνάει από δεξιά και να μου κλείνει τον δρόμο. Όταν κατάλαβα ότι δε χωράμε και οι δύο, τότε σταματάω το αυτοκίνητο για να μην προκληθεί ατύχημα. Τότε σταματάει και αυτός, κατεβαίνει από το αυτοκίνητο, έρχεται προς τη μεριά του αυτοκίνητου και αρχίζει να φωνάζει. Εγώ χωρίς να ανοίξω το τζάμι, αρχίζω να ρωτάω τι έγινε – τι έγινε, δε μου απαντάει. Βλέπω έναν άνθρωπο να φωνάζει μαινόμενος, να ωρύεται. Εγώ δεν μπορώ να ακούσω γιατί είχα κλειστά τα τζάμια και έχω και δυνατά τη μουσική. Έχω πάθει σοκ.
Αυτός συνεχίζει να βρίζει και να φωνάζει. Κάποια στιγμή κατευθύνεται προς το αυτοκίνητό του αλλά επιστρέφει και έρχεται ξανά στη μεριά μου. Αρχίζει πάλι να φωνάζει. Κάποια στιγμή αντιλαμβάνομαι ότι ανοίγει η πίσω πόρτα της Πόρσε, αλλά όχι τελείως, κουφωτά όπως λέμε, σαν να θέλει κάποιος να είναι έτοιμος να επέμβει αν χρειαστεί. Εγώ παραμένω σε σοκ. Τον βλέπω κι έρχεται προς το μέρος μου και δίνει μια μπουνιά στο τζάμι μου, το οποίο το είχα κλειστό. Ευτυχώς δεν τραυματίστηκα και δεν έχουμε άλλα θέματα τώρα.
Δεν έχω καμία αντίδραση. Προσπαθώ να βγάλω το κινητό από το μπουφάν μου αλλά εκείνη τη στιγμή σκέφτηκα ότι αυτό μπορεί να τον εξαγρίωνε, γι’ αυτό προσπαθώ να είναι ψύχραιμος, να μείνω μέσα στο αυτοκίνητο και να μην κάνω κάτι το οποίο να μπορούσε να τον κάνει να θυμώσει ακόμα περισσότερο και να μου επιτεθεί. Έτσι όπως είναι οι θέσεις των αυτοκινήτων μας δεν μπορώ να φύγω. Καταλαβαίνω ότι δεν έχω τρόπο να τον αποφύγω. Περιμένω απλά να βαρεθεί και να φύγει», αναφέρει.
«Πήρα την αστυνομία και τους λέω κάντε κάτι μπας και γλιτώσει κανείς φουκαράς»
