Είναι καλοκαίρι του 1999 και ο Παναθηναϊκός βρίσκεται σε αναζήτηση ενός επιθετικού που να μπορεί να κάνει την διαφορά. Τα ονόματα αλλά και τα ποσά που ακούγονται είναι τεράστια και δεν έχουν την παραμικρή σχέση με την σημερινή ζοφερή πραγματικότητα και ανυποληψία που βιώνει ο σύλλογος.
Πρώτος στόχος ήταν ο Στεφάν Σαπουϊζά, που όμως προτίμησε να γυρίσει την πλάτη στα χρήματα των πρασίνων και να παραμείνει στην Ντόρτμουντ, παρά το γεγονός ότι το τριφύλλι του είχε καταθέσει μια πολύ δελεαστική πρόταση. Οι λόγοι της αρνητικής απάντησης ήταν καθαρά οικογενειακοί αφού η κόρη του θα ξεκινούσε το σχολείο και ο Ελβετός –μάλλον σοφά πράτων- επέλεξε αυτό να συμβεί στην Γερμανία.
Στη συνέχεια η ομάδα της Αθήνας χτυπά την πόρτα του Ηρακλή για τον Μιχάλη Κωνσταντίνου, όμως οι απαιτήσεις του Γηραιού για τον Κύπριο που θα κατηφόριζε στην Παιανία δύο χρόνια αργότερα τελικά, κρίνονται υπερβολικές. Ο ίδιος ο Γιώργος Βαρδινογιάννης εξηγεί ότι οι Θεσσαλονικείς, εκτός από χρήματα, ζητούν και ως έμψυχα ανταλλάγματα τους Χαλκιά και Νασιόπουλο. Ο Καπετάνιος αρνείται να ενδώσει και πετά την «βόμβα Κόλιμορ»!
Στα 28 του –τότε- ο Άγγλος φορ απείχε αρκετά από τον εκπληκτικό επιθετικό που με τις εμφανίσεις του με την Νότιγχαμ Φόρεστ (41 γκολ σε 65 ματς πρωταθλήματος) είχε αναγκάσει την Λίβερπουλ να δώσει σχεδόν 10 δισεκατομμύρια δραχμές για να τον αποκτήσει. Μετά από ένα ελπιδοφόρο ξεκίνημα με τους «reds», την κλήση του στην εθνική Αγγλίας και την δημιουργία προσδοκιών πως θα ήταν ο άνθρωπος που θα «γέμιζε» τα παπούτσια του μυθικού Ίαν Ρας, ο Κόλιμορ έβγαλε προς τα έξω τον αυτοκαταστροφικό χαρακτήρα του, με αποτέλεσμα να ξεκινήσει η ελεύθερη πτώση.
Κι ενώ οι φήμες περί επίσκεψής του με τον μάνατζέρ του στην Ελλάδα, ο Βαρδινογιάννης προσπαθεί να φανεί καθησυχαστικός. «Κάποιοι λένε πως είναι τρελός. Άλλοι είπαν πως είναι ναρκομανής. Πέρασε εξετάσεις και έδειξαν πως είναι πεντακάθαρος» επιμένει. Λίγες μέρες αργότερα, ο πρόεδρος της ΠΑΕ, Άγγελος Φιλιππίδης επιβεβαιώνει τα περί συμφωνίας με τον επιθετικό, που στο μεταξύ αγωνιζόταν για λογαριασμό της Άστο Βίλα. Υπήρχε, όμως, ένα πρόβλημα. Οι «χωριάτες» έψαχναν τρόπο να βγάλουν όσο το δυνατόν περισσότερα από τα… σπασμένα, δηλαδή τα περίπου 4 δις που είχαν δαπανήσει για να τον αποκτήσουν.
Το τριφύλλι προσφέρει λιγότερα από τα μισά, κάτι παραπάνω από 1,5 δις και οι διαπραγματεύσεις συνεχίζονται πάνω σε τεντωμένο σκοινί. Αργότερα, μέσα στον ίδιο μήνα, η Άστον Βίλα κάνει ξεκάθαρο ότι δεν τον παραχωρεί με λιγότερα από 3 δισεκατομμύρια δραχμές και η συμφωνία χαλάει οριστικά.
Από αυτό το… ντιλ που δεν συνέβη ποτέ, όλοι (μα όλοι) βγήκαν χαμένοι. Ο Κόλιμορ δεν μπόρεσε ποτέ να νικήσει τους δαίμονές του. Υποφέροντας από διπολική διαταραχή και κλινική κατάθλιψη, έφτασε σε σημείο να νοσηλευτεί σε ψυχιατρική κλινική, ενώ με τη συμπεριφορά του απασχολεί τα βρετανικά ταμπλόιντς για οτιδήποτε άλλο εκτός των επιδόσεών του. Συνευpέσεις σε δημόσιο χώρο, χρησιμοποίηση πυροσβεστήρα και καυγάδες σε παμπ, γροθιές στην τότε σύντροφό του Ουλρίκα Τζόνσον κι ένα σωρό αντίστοιχα περιστατικά, τον μετατρέπουν σταδιακά σε ποδοσφαιρικό «παρία», που δεν μπόρεσε να σταθεί πουθενά. Ούτε, φυσικά, να παίξει ποτέ ξανά σε σημαντικό επίπεδο και –τελικά- δύο χρόνια αργότερα, μόλις στα 30 του, κρεμά τα παπούτσια του.
Όσο για την Άστον Βίλα, που είχε πει «όχι» στα λεφτά του Παναθηναϊκού, μετά από μόνο ένα χρόνο, αφήνει το «κακό παιδί» του αγγλικού ποδοσφαίρου ελεύθερο, μη αντέχοντας πια τα καμώματά του, παραδεχόμενη ότι τόσο η μεταγραφή του όσο και η μη παραχώρησή του ήταν δύο από τα μεγαλύτερα λάθη της.
Και ο Παναθηναϊκός; Χμμμμ… Ο Παναθηναϊκός αποκτά εκείνη την περίοδο τον Χέλγκι Σίγκουρντσον, τον Ισλανδό που δεν επιβεβαίωσε ποτέ τον χαρακτηρισμό «καρχαρίας» και τον Δεκέμβρη της ίδιας χρονιάς ανακοινώνει την απόκτηση-έκπληξη του Μάρκο Βίλα, που πέρασε και δεν ακούμπησε…
