Tο καλοκαίρι του 1933, το Χαλάνδρι είχε μετατραπεί σε κέντρο υπερφυσικών φαινομένων και υπερκόσμιων δραμάτων. Και αυτό επιβεβαιωνόταν, όχι από φήμες και αφηγήσεις, που τόσο εύκολα έπλαθε η λαϊκή φαντασία, αλλά από οφθαλμοφανή γεγονότα, τα οποία συνέβαιναν στον εκεί προσφυγικό συνοικισμό και συγκεκριμένα, στο 11ο οικοδομικό τετράγωνο.
Για πέντε συνεχόμενες μέρες, μόλις έδυε ο ήλιος, το 11ο οικοδομικό τετράγωνο γινόταν τόπος συρράξεων δαιμονικών πνευμάτων. Πέτρες έπεφταν με μανία, κρότοι υπόκωφοι ακούγονταν, υποχθόνια μουγκρίσματα και κροταλίσματα αλυσίδων, που σέρνονταν βαριά.
Τα μυαλά των γειτόνων και των περιοίκων είχαν αρχίσει να σαλεύουν. Τα αόρατα πνεύματα καταδυνάστευαν τις οικίες των Νικ. Μιχαηλίδη, Σοφίας Αντωνοπούλου και Χριστίνας Λεριού. Πάνω σε αυτά τα απλοϊκά σπιτάκια του προσφυγικού συνοικισμού κατέληγε ένας ορυμαγδός ανεξήγητων λιθοβολισμών, ενώ ξεσπούσε ένας αλλόκοτος θρήνος και κοπετός, τριγμοί και ανηλεείς, ακατάπαυστοι θόρυβοι.
Το σπίτι, στο οποίο έλαβαν χώρα τα μυστηριώδη φαινόμενα
Ο Αστυνόμος του Χαλανδρίου, στον οποίον αναφέρθηκαν τα μυστηριώδη αυτά φαινόμενα, είχε φροντίσει να τοποθετήσει Χωροφύλακες τις τρεις τελευταίες νύχτες, οι οποίοι ενέδρευαν τριγύρω. Δυστυχώς, πέρα από τον τρόμο που βίωσαν και οι ίδιοι, κανένα διαφωτιστικό στοιχείο δεν κατάφεραν να συλλέξουν. Οι πέτρες εξακολουθούσαν να εξακοντίζονται ακόμη και εναντίον τους.
Τελικά, αποφασίστηκε να επισκεφτεί την περιοχή ο Πρόεδρος της ελληνικής Εταιρίας Ψυχικών Ερευνών, Άγγελος Τανάγρας, ο οποίος αναμενόταν, με την επιτόπια έρευνά του, να διαφωτίσει τις αιτίες του φαινομένου.
Όταν οι δημοσιογράφοι ρώτησαν τον Αστυνόμο Χαλανδρίου σχετικώς, εκείνος, μη παραδεχόμενος ούτε εκτοπλασματικές μορφές, ούτε τηλεκινητικά ψυχοβόλα φαινόμενα, έτεινε να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι επρόκειτο περί φάρσας ή περί προσπάθειας τρομοκράτησης των ανθρώπων.
Στο Χαλάνδρι, σημειωτέον, λίγες ημέρες νωρίτερα, είχε συμβεί και κάποιο άλλο περιστατικό, το οποίο αρχικώς συσχετίστηκε με εκείνο του 11ου οικοδομικού τετραγώνου. Συγκεκριμένα, από το Καστρί της Κυνουρίας είχε φτάσει με την οικογένειά της η Σοφία Χρόνη, ηλικίας 15 ετών περίπου, η οποία, χωρίς να το επιθυμεί, είχε την ικανότητα να μετακινεί διάφορα αντικείμενα.
Τότε, ζητήθηκε η επιστημονική συνδρομή του Άγγελου Τανάγρα και ο διαπρεπής ψυχίατρος, αφού την εξέτασε, αποφάνθηκε ότι η νεαρή Σοφία προκαλούσε τηλεκινητικά φαινόμενα λόγω καταπληξίας της γενετήσιας ορμής. Έτσι, ο Τανάγρας συμβούλευσε την ενδεικνυόμενη θεραπεία για την αποκατάσταση της φυσιολογικής λειτουργίας της έμμηνου ροής, ώστε μετά τη θεραπεία, θα έπαυαν, κατ’ αυτόν, και τα τηλεκινητικά φαινόμενα.
Η οικογένεια της Σοφίας, μετά από όλα αυτά, αποφάσισε να φύγει από το Χαλάνδρι και να επιστρέψει στη γενέτειρά της, στην Κυνουρία. Επομένως, τα αλλόκοτα φαινόμενα του 11ου οικοδομικού τετραγώνου συσχετίστηκαν με την περίπτωση της νεαρής Σοφίας Χρόνη.
Μα, η εκδοχή αυτή δεν ήταν βάσιμη, καθώς τα μυστηριώδη γεγονότα του προσφυγικού συνοικισμού φαίνονταν παντελώς άσχετα και ανέμεναν την εξήγησή τους από τον Άγγελο Τανάγρα, ο οποίος είχε ενημερωθεί πλήρως και αναμενόταν να επισκεφτεί την περιοχή άμεσα, ώστε να ηρεμήσει τους κατατρομοκρατημένους κατοίκους.
Η είδηση δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ», στις 04/08/1933.
