Σαν σήμερα, ανήμερα Χριστουγέννων, το 1977, πέθανε ο Τσάρλι Τσάπλιν, γνωστός στην Ελλάδα και με το προσωνύμιο «Σαρλό».
Ο Τσάρλι Τσάπλιν ήταν Άγγλος ηθοποιός, σκηνοθέτης και συνθέτης, του οποίου η φήμη ανήλθε κατά τη διάρκεια της εποχής του βουβού κινηματογράφου. Μεγαλούργησε στις πρώτες δεκαετίες του Χόλυγουντ. Είναι χρονικά η πρώτη παγκόσμια αναγνωρίσιμη φιγούρα της κινηματογραφικής τέχνης, κυρίως μέσω του χαρακτήρα «Σαρλό» που ενσάρκωνε στις πρώτες ταινίες του.
Στη λίστα με τους 25 μεγαλύτερους σταρ όλων των εποχών
Από το 1912 ώς το 1918 αξιοποίησε το ταλέντο του σε πολλές μικρές κωμωδίες του βωβού κινηματογράφου, δημιουργώντας τον τύπο του Σαρλό. Ο ίδιος όχι μόνο πρωταγωνιστούσε, αλλά ήταν επίσης ο σεναριογράφος, σκηνοθέτης και συνθέτης της Μουσικής των ταινιών του. Η παγκόσμια καταξίωση ήρθε μέσα από τις μεγάλου μήκους ταινίες του, όπως οι Μοντέρνοι Καιροί, Ο Μεγάλος Δικτάτωρ, Τα Φώτα της Πόλης, Ο κύριος Βερντού και άλλες, που τον κατέταξαν ανάμεσα στους σημαντικότερους δημιουργούς της έβδομης τέχνης.
Από το κλασικό αντιφασιστικό αριστούργημα του Τσάρλι Τσάπλιν, Ο Μεγάλος Δικτάτωρ
Το 1952, στο απόγειο του Ψυχρού Πολέμου και της Μαύρης Λίστας, έπεσε σε δυσμένεια λόγω των αριστερών πολιτικών φρονημάτων του. Ενώ ταξίδευε προς το Λονδίνο, έμαθε την απόφαση του αμερικανικού Υπουργείου Δικαιοσύνης να πάρει τη βίζα του και επομένως το δικαίωμα επιστροφής. Μετά από αυτό το γεγονός παρέμεινε οριστικά στην Ευρώπη, και πιο συγκεκριμένα στο Βεβέ της Ελβετίας, όπου πέθανε στις 25 Δεκεμβρίου 1977.
Στο διάστημα αυτό ταξίδεψε στην Αμερική μόνο μια φορά, το 1972, προκειμένου να παραλάβει το ειδικό Τιμητικό Όσκαρ για τη συνεισφορά του στην έβδομη τέχνη, κερδίζοντας το μεγαλύτερο σε διάρκεια χειροκρότημα της ιστορίας των βραβείων. Το 1995 σε μία παγκόσμια μελέτη σε κριτικούς κινηματογράφου, ο Τσάπλιν ψηφίστηκε ως ο καλύτερος ηθοποιός στην ιστορία του κινηματογράφου. Το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου τον έχει κατατάξει δέκατο στη λίστα με τους 25 μεγαλύτερους σταρ όλων των εποχών.
Παντρεύτηκε τέσσερις φορές και απέκτησε 11 παιδιά
Στη ζωή του Τσάρλι Τσάπλιν υπήρξαν πολλές γυναίκες. Ο Τσάπλιν παντρεύτηκε τέσσερις φορές, όλες με συναδέλφους του. Εκτός των τεσσάρων γάμων του όμως είχε και πολλές άλλες σχέσεις. Συνολικά απέκτησε 11 παιδιά, ένα από τον πρώτο γάμο, που πέθανε λίγες μέρες μετά τη γέννα, δύο από το δεύτερο και οκτώ από τον τέταρτο, με την Όνα, κόρη του Ευγένιου Ο’Νηλ, που όταν έγινε ο γάμος, το 1943, ήταν μόλις 18 ετών. Αυτός ο γάμος κράτησε τριάντα τέσσερα χρόνια, μέχρι το θάνατό του Τσάπλιν.
Ξεκίνησε ως μίμος, σωσίας και χορευτής του music hall στο Λονδίνο και σε κάθε επαγγελματικό του βήμα ρουφούσε σαν σφουγγάρι τη γνώση των έμπειρων συναδέλφων του.
Καθώς ο Τσάπλιν με πολλές από τις ταινίες του έθιγε αρνητικές πλευρές της αμερικανικής κοινωνίας, διάφορες κοινωνικές ομάδες θεωρούσαν ότι θίγονται από το έργο του. Έτσι, όταν μια πρώην ερωμένη του ηθοποιού, η Τζόαν Μπάρι, εισέβαλε με ένα όπλο στο σπίτι του απειλώντας να τον σκοτώσει και στη συνέχεια να αυτοκτονήσει και έπειτα ζήτησε να αναγνωριστεί δικαστικά ότι πατέρας του παιδιού που επρόκειτο να γεννήσει ήταν ο Τσάπλιν, πουριτανικές οργανώσεις γυναικών, σύνδεσμοι παλαιών στρατιωτών καθώς και το ίδιο το FBI την υποστήριξαν. Τελικά το δικαστήριο δικαίωσε την Μπάρι, μολονότι το τεστ αίματος που έγινε για να αποδειχθεί αν ο Τσάπλιν ήταν ο πατέρας ήταν αρνητικό.
Οι μεγάλοι του φόβοι
«Γνώρισα την ταπείνωση. Και η ταπείνωση είναι κάτι που δεν το ξεχνάς ποτέ». Σε αυτή τη φράση του Τσάπλιν μπορεί να βρίσκεται το κλειδί για την κατανόηση της αλλοπρόσαλλης ψυχοσύνθεσής του. Τα φρικτά παιδικά χρόνια στο Νότιο Λονδίνο όπου γεννήθηκε το 1889 τραυμάτισαν ανεξίτηλα τον μικρό Τσάρλι ο οποίος επιπλέον δεν έμαθε ποτέ με σιγουριά ποιος ήταν ο πατέρας του.
Η επίσημη εκδοχή ήταν ότι επρόκειτο για τον Τσαρλς Τσάπλιν, ο οποίος αναγνωρίζοντας τελικά ένα παιδί που δεν ήταν δικό του κατέστησε ερήμην του το όνομά του αθάνατο. Ηταν και ο ίδιος άνθρωπος του θεάματος που πέθανε αλκοολικός και άπορος έχοντας εγκαταλείψει τη μητέρα του Τσάπλιν. Τραγουδίστρια και χορεύτρια και με τσιγγάνικο αίμα, η Χάνα Τσάπλιν ήταν σταθερό σημείο αναφοράς στη ζωή του. Η καριέρα της ήταν πολύ σύντομη και η ζωή της μονογονεϊκής οικογένειάς της με τους δύο γιους της περιλάμβανε κλειστοφοβικές σοφίτες (μια αντίστοιχη μπορεί να δει κανείς στο «Χαμίνι»), διαμονές σε πτωχοκομεία αλλά και άσυλα καθώς βυθιζόταν σταδιακά στην τρέλα.
Τα φρικτά παιδικά χρόνια στο Νότιο Λονδίνο όπου γεννήθηκε το 1889 τραυμάτισαν ανεξίτηλα τον μικρό Τσάρλι ο οποίος επιπλέον δεν έμαθε ποτέ με σιγουριά ποιος ήταν ο πατέρας του.
Ο Τσάπλιν βρέθηκε ακόμη και σε ίδρυμα για άπορα και ορφανά παιδιά αλλά και να κοιμάται στον δρόμο. Αναμενόμενα μέχρι το τέλος της ζωής του έτρεμε το ποτό αλλά και το να ξαναγίνει φτωχός. Το μεν το απέφευγε, τη δε προοπτική της πενίας προσπαθούσε να την εκμηδενίσει όντας φοβερός τσιγγούνης. Το δε ενδεχόμενο να έχει κληρονομήσει την προδιάθεση για ψυχοπάθεια φρόντιζε να το εξορκίσει έχοντας σταθερό επισκέπτη στο σπίτι του προς το τέλος της ζωής του έναν νευροπαθολόγο. Διέθετε ατσαλένια θέληση και είχε βάλει σκοπό να ξεφύγει από τη φρικτή μοίρα της οικογένειάς του. Με τη δουλειά θα μπορούσε να το καταφέρει και αυτή έγινε το κέντρο της ύπαρξής του. Ενας συνάδελφός του θυμόταν ότι «ήταν ένα πολύ έντιμο παλικάρι που έπαιρνε τα βήματά του πολύ στα σοβαρά, λες και η ζωή του εξαρτιόταν από αυτό».
