Η ιστορία του μοναδικού μαύρου Σοβιετικού στρατιώτη που συμμετείχε στις δραματικές επιχειρήσεις εκκένωσης χιλιάδων κατοίκων που βρίσκονταν εντός της ζώνης αποκλεισμού λίγες στιγμές μετά την έκρηξη στον πυρηνικό αντιδραστήρα του Τσέρνομπιλ
Μπορεί να έχουν περάσει 33 ολόκληρα χρόνια από την ημέρα που ολόκληρη η Ευρώπη βρέθηκε αντιμέτωπη με τον πυρηνικό όλεθρο εξαιτίας της καταστροφής του αντιδραστήρα 4 στο πυρηνικό εργοστάσιο του Τσέρνομπιλ στην Ουκρανία, ωστόσο μία νέα παραγωγή της HBO θυμίζει σε όσους έζησαν τις στιγμές πανικού κι αγωνίας, τον τεράστιο κίνδυνο τον οποίο αντιμετώπισε όχι μόνο η Σοβιετική Ένωση αλλά μεγάλο κομμάτι της ευρωπαϊκής ηπείρου, συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας.
Δεκάδες δραματικές ιστορίες αυτοθυσίας και ηρωισμού έχουν κάνει την εμφάνισή τους, κυρίως προερχόμενες είτε από επιζώντες της καταστροφής είτε από ανθρώπους που συμμετείχαν στις επιχειρήσεις έρευνας, διάσωσης αλλά και στην τιτάνια προσπάθεια ώστε να περιοριστεί η διαρροή ακτινοβολίας από την τήξη του αντιδραστήρα 4.
Μία από αυτές είναι κι η ιστορία του Ρώσου στρατιώτη Ιγκόρ Ανατόλιεβιτς Κίριακ, ο οποίος τότε υπηρετούσε την θητεία του σε μονάδα του Μηχανικού, όταν κλήθηκε μαζί με τους συναδέλφους του να συμβάλουν στην εκκένωση των 50.000 κατοίκων της πόλης Πρίπιατ, που βρισκόταν σε απόσταση αναπνοής από το φλεγόμενο εργοστάσιο.
Το γεγονός που κάνει ξεχωριστή την υπόθεση του Κίριακ δεν ήταν ευτυχώς η σύνδεση του ονόματος του με κάποια από τις δεκάδες τραγικές ιστορίες που ακολούθησαν την έκρηξη της 26ης Απριλίου 1986 αλλά το χρώμα του δέρματός του, καθώς ο Κίριακ ήταν μαύρος, κατέχοντας παράλληλα τα πλήρη δικαιώματα αλλά και τις υποχρεώσεις των πολιτών της Σοβιετικής Ένωσης.
Γεννημένος το 1967, ο Κίριακ σήμερα ζει στην πόλη Τσερεπόβετς όπου εργάζεται ως αγρότης και κτηνοτρόφος, ενώ πριν από 3 χρόνια κατά την τριακοστή επέτειο από την καταστροφική έκρηξη, δημοσιοποίησε ο ίδιος διάφορα ενσταντανέ από την θητεία του και την εκκένωση της ουκρανικής πόλης την επομένη της έκρηξης του αντιδραστήρα.
Σύμφωνα με όσα ανέφερε ο ίδιος σε ρωσικά μέσα ενημέρωσης, τα οποία επέδειξαν μεγάλο ενδιαφέρον για την εμπειρία του από εκείνες τις ημέρες, ο Κίριακ υποστήριξε πως κατετάγη στον Κόκκινο Στρατό στα 18 του χρόνια το 1985, ενώ υπηρετώντας σε μονάδα του Μηχανικού στην Ουκρανία, κλήθηκε να κατασκευάσει δεκάδες πλωτές γέφυρες στον ποταμό Δνείπερο ώστε να διευκολυνθούν οι χιλιάδες πολίτες της περιοχής εκκένωσης για να διαφύγουν από το τοξικό νέφος.
Για τις πολύτιμες υπηρεσίες τους τιμήθηκαν όλοι με μετάλλιο ανδρείας από το ρωσικό κράτος.
Αν και ο Κίριακ επέλεξε να δημοσιοποίηση από μόνος του την εμπλοκή του στην ιστορία του Τσέρνομπιλ, εν τούτοις το θέμα της καταγωγής του παραμένει μυστήριο μέχρι και σήμερα, καθώς ο ίδιος αρνείται πεισματικά να αποκαλύψει τις ρίζες του, επιμένοντας πως το μοναδικό που μετράει πλέον είναι το γεγονός ότι γεννήθηκε, ήταν και παραμένει πολίτης της Σοβιετικής Ένωσης και της Ρωσίας.
Η καταστροφή του Τσέρνομπιλ και η εκκένωση του Πρίπιατ
Το πυρηνικό ατύχημα του Τσερνόμπιλ έλαβε χώρα στις 26 Απριλίου του 1986, στον αντιδραστήρα Νο.4 του Πυρηνικού Σταθμού Παραγωγής Ενέργειας του Τσερνόμπιλ της Σοβιετικής Ένωσης, ο οποίος σήμερα βρίσκεται σε εδάφη της Ουκρανίας.
Το ατύχημα ήταν της τάξης του μέγιστου προβλεπόμενου ατυχήματος στην Διεθνή Κλίμακα Πυρηνικών Γεγονότων, διατάραξε σοβαρότατα τις οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες που επικρατούσαν στις γύρω περιοχές και είχε σημαντικές επιπτώσεις στο περιβάλλον και στην υγεία.Από το ατύχημα πέθαναν επιτόπου δυο από τους εργάτες του σταθμού.
Μέσα σε τέσσερις μήνες, από τη ραδιενέργεια και από εγκαύματα λόγω της θερμότητας, πέθαναν 28 πυροσβέστες που έσπευσαν στο χώρο του ατυχήματος και διαπιστώθηκαν 19 επιπλέον θάνατοι ως το 2004. Επιπλέον, υπολογίζεται ότι επηρεάστηκε η υγεία εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων εξαιτίας της επιβάρυνσης του περιβάλλοντος με ραδιενέργεια.
Οι ποσοστιαίες αυξήσεις των καρκίνων ήταν άνω του 15% στους πληθυσμούς που εκτέθηκαν, με χιλιάδες θανάτους από καρκίνο και λευχαιμία να συνδέονται με το ατύχημα.
Η κυβερνητική επιτροπή που ερευνούσε το ατύχημα, με επικεφαλής τον Βαλέρι Λεγκασόβ, έφτασε στο Τσερνόμπιλ το απόγευμα της 26ης Απριλίου. Μέχρι τότε δύο άνθρωποι είχαν χάσει τη ζωή τους και 52 βρίσκονταν στο νοσοκομείο.
Τη νύχτα από 26 προς 27 Απριλίου, περισσότερες από 24 ώρες μετά την έκρηξη, η επιτροπή, αντιμέτωπη με πλήθος αποδείξεων για ιδιαίτερα υψηλά επίπεδα ραδιενέργειας και αριθμό περιπτώσεων έκθεσης σε ακτινοβολία, αναγκάστηκε να παραδεχτεί την καταστροφή του αντιδραστήρα και να δώσει την εντολή για εκκένωση της κοντινής πόλης του Πριπυάτ.
Η εκκένωση ξεκίνησε στις 2:00μμ της 27ης Απριλίου. Για να μειωθούν οι αποσκευές, ειπώθηκε στους κατοίκους ότι η εκκένωση ήταν προσωρινή, διάρκειας περίπου τριών ημερών.
Ως αποτέλεσμα, στο Πριπυάτ παραμένουν ακόμα προσωπικά αντικείμενα, τα οποία δεν θα μπορέσουν ποτέ να μετακινηθούν λόγω της ραδιενέργειας.
