Στις 30 Ιουνίου η Αγία μας Εκκλησία εορτάζει με ξεχωριστή λαμπρότητα τη Σύναξη των Δώδεκα Αποστόλων. Βεβαίως υπάρχουν και οι προσωπικές μνήμες τους σε διάφορες ημερομηνίες του έτους, αλλά με αυτόν τον συλλογικό εορτασμό τιμάται σύμπασα η χορεία των μεγάλων αυτών ανδρών, οι οποίοι ως συνεχιστές του σωτηριώδους έργου του Κυρίου επί της γης, έστρεψαν τον ρου της ιστορίας και άλλαξαν κυριολεκτικά την μορφή του κόσμου.
Εμείς ως συνειδητό εκκλησιαστικό σώμα γνωρίζουμε την ανεκτίμητη προσφορά τους στην εδραίωση και επέκταση της Εκκλησίας στον κόσμο και γι’ αυτό με την ευκαιρία της σεπτής τους εορτής τους εναποθέτουμε τη βαθιά μας ευγνωμοσύνη και τις ευχαριστίες μας.
Οι ιερές μορφές τους είναι ιστορημένες σε περίοπτες θέσεις στους ναούς μας και η μνεία και αναφοράς τους στις ιερές ακολουθίες είναι συχνές, διότι αυτοί αποτελούν τη σπουδαιότερη αγιολογική χορεία της Εκκλησίας μας. Χάρη στο δικό τους τιτάνιο αγώνα, τις αφάνταστες προσωπικές τους θυσίες, θεμελιώθηκε η Εκκλησία στον κόσμο, μέσα σε ένα εξαιρετικά εχθρικό για την εν Χριστώ σωτηρία και αλήθεια περιβάλλον.
Επισφράγισμα του έργου τους υπήρξε ο εμποτισμός του με το αίμα τους. Στο σύνολό τους έδωσαν και αυτή τη ζωή τους για τον ευαγγελισμό του κόσμου.
Είναι πάντως γεγονός πως πολλοί χριστιανοί γνωρίζουν ελάχιστα για τα πρόσωπα και το έργο των Αγίων Αποστόλων. Η σύντομη αυτή εργασία έχει ως στόχο να κάμει γνωστές τις προσωπικότητες και το έργο τους. Το έχουμε τονίσει πολλές φορές πως ο συνειδητός χριστιανός δεν είναι παθητικός οπαδός και ουραγός κανενός αρχηγού, αλλά ενεργό κύτταρο του εκκλησιαστικού σώματος με γνώση, γνώμη και δημιουργική πρωτοβουλία στη ζωή της Εκκλησίας. Έτσι θέλει τον πιστό η αγιοπατερική και ελληνορθόδοξη παράδοσή μας.
Κατά Ματθαίον Αγιο Ευαγγέλιο, θ΄ 36, ι΄ 1-8 – Το Ευαγγέλιο της Κυριακής 30 Ιουνίου 2019 -Των Αγίων Αποστόλων.
Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἰδὼν ὁ Ἰησοῦς τοὺς ὄχλους ἐσπλαγχνίσθη περὶ αὐτῶν, ὅτι ἦσαν ἐκλελυμένοι καὶ ἐρριμμένοι ὡς πρόβατα μὴ ἔχοντα ποιμένα. Καὶ προσκαλεσάμενος τοὺς δώδεκα μαθητὰς αὐτοῦ ἔδωκεν αὐτοῖς ἐξουσίαν κατὰ πνευμάτων ἀκαθάρτων ὥστε ἐκβάλλειν αὐτὰ καὶ θεραπεύειν πᾶσαν νόσον καὶ πᾶσαν μαλακίαν.
Τῶν δὲ δώδεκα ἀποστόλων τὰ ὀνόματά εἰσι ταῦτα· πρῶτος Σίμων ὁ λεγόμενος Πέτρος καὶ Ἀνδρέας ὁ ἀδελφὸς αὐτοῦ, Ἰάκωβος ὁ τοῦ Ζεβεδαίου καὶ Ἰωάννης ὁ ἀδελφὸς αὐτοῦ, Φίλιππος καὶ Βαρθολομαῖος, Θωμᾶς καὶ Ματθαῖος ὁ τελώνης, Ἰάκωβος ὁ τοῦ Ἀλφαίου καὶ Λεββαῖος ὁ ἐπικληθεὶς Θαδδαῖος, Σίμων ὁ Κανανίτης καὶ Ἰούδας ὁ Ἰσκαριώτης ὁ καὶ παραδοὺς αὐτόν. Τούτους τοὺς δώδεκα ἀπέστειλεν ὁ Ἰησοῦς παραγγείλας αὐτοῖς λέγων· εἰς ὁδὸν ἐθνῶν μὴ ἀπέλθητε καὶ εἰς πόλιν Σαμαρειτῶν μὴ εἰσέλθητε· πορεύεσθε δὲ μᾶλλον πρὸς τὰ πρόβατα τὰ ἀπολωλότα οἴκου Ἰσραήλ. Πορευόμενοι δὲ κηρύσσετε λέγοντες ὅτι ἤγγικεν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν. ἀσθενοῦντας θεραπεύετε, λεπροὺς καθαρίζετε, νεκροὺς ἐγείρετε, δαιμόνια ἐκβάλλετε· δωρεὰν ἐλάβετε, δωρεὰν δότε.
Κανένα βιβλίο δεν είναι τόσο απλό και τόσο καθαρό όσο είναι το Ευαγγέλιο
1. Κορυφαῖοι Ἅγιοι
Σήμερα τελοῦμε τὴ Σύναξη τῶν Ἁγίων Δώδεκα Ἀποστόλων. Δηλαδὴ ἡ Ἐκκλησία συνάγεται γιὰ νὰ τιμήσει τοὺς Δώδεκα Μαθητὲς τοῦ Κυρίου. Οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοι εἶναι οἱ μεγαλύτεροι Ἅγιοι τῆς Πίστεώς μας. Ἐκτὸς ἀπὸ τὴ σημερινὴ ἑορτὴ καὶ τὴν ξεχωριστὴ τοῦ καθενὸς μέσα στὸ ἔτος, τιμῶνται καὶ τὴν Πέμπτη κάθε ἑβδομάδος!
Κλήθηκαν κατ᾿ εὐθείαν ἀπὸ τὸν ἴδιο τὸν Κύριο· τὰ ἄφησαν ὅλα καὶ Τὸν ἀκολούθησαν. Ὁ Κύριος τοὺς δίδασκε τὶς θεῖες ἀλήθειες συστηματικὰ καὶ ἰδιαιτέρως. Ὑπῆρξαν αὐτόπτες καὶ αὐτήκοοι μάρτυρες τῆς δημόσιας δράσεώς Του καὶ τῆς Ἀναστάσεώς Του καὶ γι᾿ αὐτὸ ἀπεστάλησαν ἀπὸ τὸν Κύριο νὰ κηρύξουν τὸ Εὐαγγέλιο στὰ πέρατα τῆς γῆς. Πράγματι, ὑποβλήθηκαν σὲ πάρα πολλοὺς κόπους καὶ μὲ τὴν Χάρι τοῦ Θεοῦ διέδωσαν τὴν ἀληθινὴ Πίστη στὸν ἑλληνορωμαϊκὸ κόσμο καὶ πέρα ἀπὸ αὐτόν. Μαρτύρησαν δὲ κατὰ τὴν ἱεραποστολική τους δράση ὅλοι, ἐκτὸς ἀπὸ τὸν ἅγιο Ἰωάννη τὸν Θεολόγο.
Τὸ χάρισμά τους ἦταν τὸ ἀνώτερο ἀπὸ ὅλα. Τὸ κύρος τους ἦταν ἐξαιρετικὰ μεγάλο στὴν πρώτη Ἐκκλησία καὶ τὸ ἀξίωμά τους μοναδικό. Κατὰ τὴ μαρτυρία τῆς Ἁγίας Γραφῆς, εἶναι οἱ δώδεκα θεμέλιοι τῆς Ἐκκλησίας (βλ. Ἐφ. β´ 20, Ἀποκ. κα´ [21] 14)! Γι᾿ αὐτὸ ὀφείλουμε νὰ τιμοῦμε τὴ μνήμη τους μὲ ἰδιαίτερη εὐλάβεια καὶ εὐγνωμοσύνη καὶ νὰ ζητοῦμε μὲ πίστη τὶς πρεσβεῖες τους, ἐπειδὴ ἔχουν μεγάλη παρρησία ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ.
2. Ἀνάγκη γιὰ πνευματικοὺς ἐργάτες
Στὴν ἀρχὴ τοῦ σημερινοῦ Εὐαγγελικοῦ Ἀναγνώσματος ἀκούσαμε ὅτι ὁ Κύριος ἔνιωσε βαθιὰ συμπάθεια γιὰ τὸν λαό, διότι οἱ ἄνθρωποι ἦταν ἀποκαμωμένοι καὶ παραμελημένοι πνευματικὰ σὰν πρόβατα ποὺ δὲν εἶχαν ποιμένα. Γι᾿ αὐτὸ κάποτε εἶπε στοὺς Μαθητές Του: «Τὰ στάχυα τὰ ὥριμα γιὰ θερισμὸ εἶναι πολλά, ἐνῶ οἱ ἐργάτες λίγοι. Προσευχηθεῖτε στὸν κύριο τοῦ θερισμοῦ, τὸν Θεὸ Πατέρα, νὰ βγάλει καὶ νὰ στείλει ἐργάτες στὸν θερισμό Του». Γι᾿ αὐτὸ ἐξέλεξε τοὺς Δώδεκα.
Ἀλλὰ καὶ σήμερα ὁ Κύριος ρίχνει βλέμμα συμπάθειας στὸν λαό Του, καὶ τὰ λόγια Του αὐτὰ ἔχουν ἰδιαίτερη ἐπικαιρότητα. Ὁ λαὸς τοῦ Θεοῦ, οἱ Χριστιανοί, ἔχουμε ἐπείγουσα ἀνάγκη ἐπανευαγγελισμοῦ καὶ κατηχήσεως. Τὶς τελευταῖες δεκαετίες ἡ ἑλληνικὴ ἐκπαίδευση καὶ κοινωνία ἔχουν χάσει τὸν παραδοσιακὸ χριστιανικὸ χαρακτήρα τους. Ἡ ἐκκοσμίκευση καὶ ἡ ἀποστασία ἔχουν σαρώσει τὴν κοινωνία καὶ ἔχουν εἰσβάλει καὶ στὴν Ἐκκλησία. Ἡ νεότητα διδάσκεται τὴν ἀσυδοσία καὶ οὐσιαστικὰ χειραγωγεῖται ἀπὸ ὅσους ἐλέγχουν τὰ Μέσα Μαζικῆς Ἐνημέρωσης καὶ Κοινωνικῆς Δικτύωσης.
Ἔχουμε ἀνάγκη ἀπὸ ἁγίους ποιμένες, ἀπὸ ἐργάτες τοῦ Εὐαγγελίου, ποὺ νὰ μοιάζουν στοὺς ἁγίους Ἀποστόλους, κατὰ τὸ δυνατόν, στὸ φρόνημα τῆς τέλειας αὐταπαρνήσεως, στὸν ἱεραποστολικὸ ζῆλο καὶ τὴν ὁμολογία, «πλήρεις Πνεύματος ἁγίου», Ἰσαποστόλους σὰν τὸν ἅγιο Κοσμᾶ τὸν Αἰτωλό, τὸν ὅσιο Νίκωνα τὸν «Μετανοεῖτε», τοὺς ἁγίους Κολλυβάδες Πατέρες. Μόνο τέτοια ἀναστήματα μποροῦν νὰ ἀνακόψουν τὸ ὁρμητικὸ ρεῦμα τῆς ἀποστασίας, νὰ ξυπνήσουν τὸν λαὸ ἀπὸ τὸν βαθὺ λήθαργο τῆς ἄγνοιας καὶ τῆς τυπικῆς θρησκευτικότητος καὶ νὰ ἐργασθοῦν ἀποτελεσματικὰ γιὰ τὴν πνευματικὴ ἀναγέννηση τοῦ τόπου.
Το Ευαγγέλιο της Κυριακής 16 Ιουνίου 2019- Κυριακή της Πεντηκοστής
Ὁ Κύριος ἀπὸ ἐμᾶς περιμένει τὴν ἐπίμονη προσευχή μας πρὸς Ἐκεῖνον, ἀφενὸς μὲν νὰ ἀναδείξει τέτοια «σκεύη ἐκλογῆς», ἀφετέρου δὲ νὰ στηρίζει, νὰ φωτίζει καὶ ἁγιάζει τοὺς ὑπάρχοντες ποιμένες, ἀρχιερεῖς καὶ ἱερεῖς, στὴν πολὺ δύσκολη ἱερὴ διακονία τους.
3. Τὸ ἀποστολικὸ κήρυγμα
Ὁ Κύριος ἀπέστειλε τοὺς Ἀποστόλους νὰ περιοδεύουν κηρύττοντας ὅτι «ἤγγικεν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν», ἔχει πλησιάσει ἡ ἔλευση καὶ ἐγκαθίδρυση τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν στὴ γῆ. Δηλαδὴ σὲ λίγο, κατὰ τὴν Πεντηκοστή, θὰ ἱδρυόταν ἡ Ἐκκλησία, στὴν ὁποία μὲ τὸ κήρυγμα τοῦ Εὐαγγελίου καὶ τὴν Χάρι τῶν Μυστηρίων θὰ μεταδιδόταν στοὺς πιστοὺς ἡ θεία ζωὴ τῆς ἐπουράνιας Βασιλείας.
Αὐτὸ ἦταν τὸ ἀποστολικὸ κήρυγμα. Αὐτὸ ἦταν τὸ κήρυγμα τοῦ Τιμίου Προδρόμου, ἀλλὰ καὶ τοῦ Κυρίου. Αὐτὸ εἶναι τὸ κέντρο καὶ ἡ οὐσία τοῦ κηρύγματος τῆς Ἐκκλησίας: Δίνεται ἡ δυνατότητα στοὺς ἀνθρώπους νὰ ἑνωθοῦν μὲ τὸν Θεό. Ποῦ; Μέσα στὴν Ἐκκλησία, ποὺ εἶναι τὸ Σῶμα τοῦ Χριστοῦ. Τί ἀπαιτεῖται γι᾿ αὐτό; Τὸ στοιχειῶδες: ν᾿ ἀνοίξουμε τὴν καρδιά μας στὸν Χριστὸ διὰ τῆς πίστεως καὶ μετανοίας. Ἐφόσον ὑπάρχει αὐτό, τὸ θαῦμα τὸ ἐνεργεῖ μέσα μας ἡ θεία Χάρις κατ᾿ ἐξοχὴν διὰ τῶν ἱερῶν Μυστηρίων ἀλλὰ καὶ τῶν ἄλλων ἁγιαστικῶν μέσων.
Ἑπομένως τὸ κήρυγμα τῆς Ἐκκλησίας στὴν αὐθεντική του μορφή, ὅπως τὸ παρέδωσαν οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοι, δὲν εἶναι οὔτε κοινωνιολογία ἢ ὅ,τι ἄλλο, ἀλλὰ εἶναι κήρυγμα μετανοίας, κλήσεως στὴ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ.
Εἴθε μὲ τὶς πρεσβεῖες τῶν ἁγίων Ἀποστόλων, ποὺ τιμοῦμε σήμερα, νὰ ζοῦμε κι ἐμεῖς ὅλο καὶ βαθύτερα τὴ μετάνοια καὶ νὰ τὴν κηρύττουμε μὲ τὴ ζωὴ καὶ τὰ λόγια μας σύμφωνα μὲ τὸ παράδειγμά τους.
