Μετά από μία κουραστική ημέρα στη δουλειά της, στα γραφεία του επαγγελματικού πρωταθλήματος μπέιζμπολ της Ιαπωνίας, η Asumi Fujiwara επιστρέφει στο διαμέρισμά της και φορά τις πιτζάμες της.
Θέλει να κάνει λίγο γιόγκα πριν πέσει για ύπνο. Γι’ αυτό, τοποθετεί το στρωματάκι της στο πάτωμα μπροστά από την τουαλέτα και δίπλα από τη μοναδική εστία της κουζίνας. Αφού τεντώνεται, σηκώνεται για να πάρει τη θέση του πολεμιστή.
Αντί όμως να τεντώσει πλήρως τα χέρια της, τραβά τους αγκώνες της στα πλευρά της. «Πρέπει να τροποποιήσω τις στάσεις μου, αλλιώς θα χτυπήσω κάτι», λέει η 29χρονη.
Αυτή είναι η ζωή σε ένα διαμέρισμα 9 τετραγωνικών μέτρων στο Τόκιο…
Το Τόκιο, η πιο πυκνοκατοικημένη από τις μητροπόλεις του κόσμου, έχει υψηλές τιμές ακινήτων και εδώ και καιρό τα μικροσκοπικά διαμερίσματα των Γιαπωνέζων είναι διάσημα σε όλο τον πλανήτη.
Πρόκειται για τα «δωμάτια των τριών τατάμι»
Έχουν πάρει το όνομά τους με βάσει το πόσα ιαπωνικά χαλάκια καλύπτουν τον χώρο και δοκιμάζουν τα όρια των ανθρώπινων συνθηκών διαβίωσης.
Μια εταιρεία ανάπτυξης ακινήτων, η Spilytus, ηγείται της προσπάθειας για όλο και πιο μικροσκοπικούς χώρους. Λειτουργεί αυτά τα διαμερίσματα των 9 τετραγωνικών μέτρων από το 2015 και πλέον έχει περισσότερους από 1.500 ενοίκους στα 100 κτίριά της, σύμφωνα με τους New York Times.
Ενώ τα διαμερίσματα αυτά έχουν το μισό μέγεθος από την μέση γκαρσονιέρα στο Τόκιο, έχουν ύψος 3,5 μέτρων και ένα πατάρι, που είναι ουσιαστικά το κρεβάτι.
Είναι κομψά, με λευκά πατώματα και τοίχους και χωρούν ένα πλυντήριο ρούχων, ένα ψυγείο, έναν καναπέ και ένα γραφείο.
Τα «δωμάτια των τριών τατάμι» δεν είναι για όσους έχουν λίγα χρήματα να διαθέσουν. Ενοικιάζονται από 340 έως 630 δολάρια το μήνα αλλά κάποιος μπορεί να βρει φθηνότερο διαμέρισμα, που όμως δεν είναι καινούργιο.
Στα πλεονεκτήματά τους συγκαταλέγεται η τοποθεσία που βρίσκονται, καθώς είναι χτισμένα σε μοντέρνες τοποθεσίες στο κέντρο του Τόκιο, όπως το Harajuku, το Nakameguro και η Shibuya. Πρόκειται για μέρη αρκετά ακριβά, με μπουτίκ και εστιατόρια. Επίσης, τα περισσότερα διαμερίσματα βρίσκονται κοντά σε σταθμούς του μετρό.
Πάνω από τα δύο τρίτα των ενοικιαστών στα διαμερίσματα αυτά είναι 20άρηδες, που στην Ιαπωνία βγάζουν περίπου 17.000 με 20.000 δολάρια τον χρόνο, κατά μέσο όρο. Οι χώροι αυτοί ταιριάζουν πολύ με τον τρόπο ζωής των νέων στην Ιαπωνία.
«Η πύλη τους για την ανεξαρτησία»
Στη χώρα τους, δεν συνηθίζεται να έχει κανείς καλεσμένους στο σπίτι. Επιπλέον, οι περισσότεροι δουλεύουν πολλές ώρες, κάτι που σημαίνει ότι περνούν λίγο χρόνο στο διαμέρισμά τους. Επίσης, συνηθίζουν να τρώνε έξω ή να αγοράζουν κάτι από τα μίνι μάρκετ, επομένως δεν χρειάζονται κουζίνα.
Η Fujiwara δεν έχει καλέσει καν τον σύντροφό της στα σχεδόν δύο χρόνια που ζει στο διαμέρισμά της. «Αυτός ο χώρος είναι για μένα», λέει.
Ο Yugo Kinoshita, 19 ετών, φοιτητής, εργάζεται σε εστιατόριο και για εκείνον το διαμέρισμα είναι κάτι περισσότερο από ένα μέρος για να κοιμηθεί.
Όταν τελειώνει η βάρδια του, αργά τη νύχτα, τρώει το δωρεάν γεύμα του προσωπικού και επιστρέφει στο σπίτι για να ξεκουραστεί. Όταν δεν δουλεύει κάνει τις εργασίες του για τη σχολή και βλέπει φίλους. «Δεν θα ζούσα πουθενά αλλού», δηλώνει ο ίδιος.
Για κάποιους νέους, τα «δωμάτια των τριών τατάμι» είναι η πύλη τους για την ανεξαρτησία, αφού τους επιτρέπουν να φύγουν από το σπίτι των γονιών τους και να πάρουν τη ζωή στα χέρια τους.
Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα της Kana Komatsubara. Η 26χρονη δύο χρόνια πριν ξεκίνησε να ψάχνει ένα διαμέρισμα ώστε να μπορέσει επιτέλους να μετακομίσει από το σπίτι των γονιών της στα προάστια του Τόκιο.
Ήθελε έναν καινούργιο χώρο, με εύκολη πρόσβαση στη δουλειά της και τουαλέτα και ντους σε ξεχωριστά δωμάτια. Δεν έψαχνε απαραίτητα για ένα «δωμάτιο των τριών τατάμι» αλλά η αναζήτησή της την οδήγησε σε ένα διαμέρισμα της Spilytus.
«Φυσικά, όσο μεγαλύτερο τόσο το καλύτερο. Ποτέ δεν βλάπτει να έχεις έναν μεγαλύτερο χώρο. Αυτή ήταν απλώς η καλύτερη επιλογή για μένα εκείνη τη στιγμή», δηλώνει η νεαρή.
«Ένα πλεονέκτημα τoυ σπιτιού είναι ότι τρώω λιγότερο παγωτό. Το μίνι ψυγείο δεν διαθέτει καταψύκτη, οπότε τρώει λιγότερο. Αυτό, σε συνδυασμό με την πυγμαχία που κάνω, σημαίνει ότι έχω αποκτήσει καλύτερη φυσική κατάσταση», λέει με χιούμορ.
Η Fujiwara βρήκε το διαμέρισμά της μετά την έναρξη της πανδημίας. Ζούσε σε άλλο σπίτι με άλλα άτομα αλλά το γεγονός ότι δεν είχε χώρο για τον εαυτό της ενώ εργαζόταν από το σπίτι τής προκαλούσε άγχος και ανησυχία.
«Ο μικρότερος χώρος με έχει βοηθήσει να σκέφτομαι δύο φορές όταν θέλω να αγοράσω κάτι καινούργιο», τονίζει η ίδια.
Ωστόσο, τόσο η Fujiwara, όσο και η Komatsubara εύχονται να είχαν περισσότερο χώρο, ειδικότερα για τα ρούχα, τα οποία αναγκάζονται να κρεμούν. Η Komatsubara πηγαίνει στο σπίτι των γονιών της στην αρχή της σεζόν, για να αλλάξει τα καλοκαιρινά με τα χειμωνιάτικα ρούχα, καθώς δεν μπορεί να τα αποθηκεύσει όλα στο διαμέρισμά της.
Τέλος, και οι δύο γυναίκες έχουν «παραιτηθεί» από την ύπαρξη πλυντηρίων ρούχων. Προτιμούν να χρησιμοποιούν τον χώρο τους πιο αποτελεσματικά και να πηγαίνουν τα ρούχα τους σε δημόσια πλυντήρια μία ή δύο φορές την εβδομάδα.
Πηγή: The New York Times
