Τότε που κρεμούσαν τους καταχραστές στο Σύνταγμα. Αφιερώνεται στους κλέφτες και προδότες πολιτικούς που ξεπουλάνε την Ελλάδα

(Η φωτογραφία είναι από τον απαγχονισμό μετά από στρατιωτική καθαίρεση, των Αντισυνταγματαρχών Ζαφειρόπουλου και Δρακάτου στο Σύνταγμα το 1926 από τον Στρατηγό Θ.Πάγκαλο, αφού βρέθηκαν ένοχοι γιά ΚΑΤΑΧΡΗΣΕΙΣ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΧΡΗΜΑΤΟΣ)η φωτο τραβήχθηκε από τον

φωτορεπόρτερ της εποχής Πέτρο Πουλίδη*.

ΤΟΤΕ ΠΟΥ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΗΓΕΤΕΣ ΤΙΜΩΡΟΥΣΑΝ ΤΟΥΣ ΚΑΤΑΧΡΑΣΤΕΣ του Κώστα “Μαυροσκούφη”

Όλοι οι Έλληνες γνωρίζουμε την δίκη των Έξ (στην ουσία των Εννέα), που οδήγησε στο εκτελεστικό απόσπασμα στο Γουδί τους Πέντε Πολιτικούς και τον Αρχιστράτηγο που είχαν τον κύριο λόγο στην Μικρασιατική Καταστροφή του 1922.

Όμως ελάχιστοι γνωρίζουν την Ιστορία του απαγχονισμού των Αντισυνταγματαρχών Ζαφειρόπουλου & Δρακάτου,  παρουσία οπλιτών και αξιωματικών, μετά από στρατιωτική καθαίρεση, διότι μετά από υπομνήματα του Ταγματάρχη Σπύρου Αντωνιάδη προς τον Συνταγματάρχη Ν.Πλαστήρα το 1923, ανακαλύφθηκαν καταχρήσεις που επιτελέσθηκαν από Στρατιωτικούς.

Αναφέρει στο βιβλίο του ο Σ.Αντωνιάδης:

“Οι επαληθευμένες προβλέψεις μου που αναφέρω, από το 1922 και δώθε, που δεν μπορούν να αμφισβητηθούν, αφού αναφέρονται στα εστενογραφημένα πρακτικά της Βουλής και σε εφημερίδες, δεν είναι ούτε προφητείες ούτε εμπνεύσεις της στιγμής.

Είναι λογικά συμπεράσματα στηριζόμενα σε ιστορικά γεγονότα.

Tο 1922 Στο Μποζ Εγιούκ της Μικράς Ασίας όπου βρέθηκα ως ταγματάρχης, είπα στους αξιωματικούς του Έπιτελείου της Υ)ης Μεραρχίας.

1) στις 14 Ιουνίου, ότι τον Σεπτέμβριο θα φύγουμε απ’ την Μικρά Ασία.

2) Ότι θα γίνη διχοτόμηση του εθνικού νομίσματος, 10 ημέρες πριν να αναγγελθή από την Αθήνα.

3) Ότι μετά την αποχώρηση μας θα φυγή ο Βασιληάς Κωνσταντίνος και θα γυρίση ο Βενιζέλος.

4) Ότι θα γίνουν εκλογές συντακτικής Εθνοσυνελεύσεως.

Όλα αυτά έγιναν στο 1928.

Tο 1923 με εμπιστευτικά υπομνήματα μου στον Πλαστήρα κατήγγειλα μεταξύ άλλων ότι η διαγραφή των κυριοτέρων άρθρων της προτάσεως μου, νόμου περί Απαιτήσεων Τρίτων Μικράς Ασίας και Ανατολικής Θράκης, θα διηυκόλυνε καταχρήσεις.

Το 1926 δύο από τους ανακαληφθέντας καταχραστάς οι αντισυνταγματάρχαι Ζαφειρόπουλος και Δρακάτος εξετελέσθησαν με αγχόνη από τον Πάγκαλο στην Πλατεία Συντάγματος.”

Οι ενστάσεις αναρμοδιότητας του δικαστηρίου απορρίφτηκαν από τους δικαστές και κατά την δίκη ακούστηκαν μεταξύ άλλων και τα εξής:

Στρατοδίκης: Θα δικάσωμεν επί τη βάσει του δόγματος της ανάγκης της σωτηρίας της πατρίδος.
Ας μην λησμονήται παρ’ ουδενός το δόγμα «υπέρτατος Νόμος η Σωτηρία του Λαού»

Πρόεδρος προς κατηγορουμένους: Ενθυμηθήτε ότι το Δικαστήριον μου είναι πρώτου, αλλά και τελευταίου βαθμού.
Και καταλάβετε το καλά, ότι είναι προ πάντων δικαστήριον ουσίας.

Επίτροπος: Η σκοπιμότης είναι και η νομιμότης(!!!) Η δευτέρα είναι τέκνον της πρώτης. …( μετά από 85 χρόνια ο Βουλγαράκης συμπλήρωσε το απόφθεγμα αυτό με το περίφημο-το νόμιμο είναι και ηθικό!)….Νόμος απαγορεύων την αναδρομικότητα των ποινών δεν υπάρχει.
Υπάρχει μόνον μια νομική θεωρία. Χάριν μια θεωρίας δεν είνε δυνατόν να γίνη κτήμα του πρώτου καταλαβόντος το δημόσιον χρήμα.

Στρατοδίκης: Οι κύριοι συνήγοροι δεν πρέπει να λησμονούν, ότι, πρόκειται περί δικαστηρίου, ασυνήθους, φοβερού εκτάκτου στρατοδικείου Μεραρχίας εν εκστρατεία και ότι συνεπώς δεν πρέπει να παρελκύεται η πρόοδος των εργασιών του με ασήμαντα ζητήματα.
Για μια δακτυλογράφο από τους κατηγορούμενους, ο συνήγορος υπερασπίσεως της Τσουκαλάς κατά την υπεράσπιση του : …αναφερόμενος εις την σύνθεσιν της γυναικός εν γένει λέγει ότι αύτη είναι ατελεστέρα του ανδρός δι΄ αυτό δε έχει ήλαττωμένην την βούλησιν, την αντίληψιν και την ηθικήν. (!!)
Ο συνήγορος υπεράσπισης Μπαμπάκος με την αγόρευση του: εκίνησεν εις δάκρυα πολλούς εκ του ακροατηρίου και: σχολιάζων το διάταγμα, το οποίον καθιεροί την αναδρομικήν ποινήν , χαρακτηρίζει αυτό ως αντιβαίνον εις την έννοιαν της δικαιοσύνης.
Επικαλείται διάταγμα της Γαλλικής Επαναστάσεως καταργήσαν την αναδρομικήν ποινήν, ως και το αμερικανικόν σύνταγμα, απαγορεύον καθορισμόν ποινών μετά την τέλεσιν του αδικήματος.

Για 9 κατηγορουμένους ζήτησε ο επίτροπος την ποινή του θανάτου δι΄ αγχόνης.
Η απόφαση του δικαστηρίου στις 24-11-1925 ήταν καταδίκη σε θάνατο 3, του Αϊδινλή, του Δρακάτου και του Ζαριφόπουλου, δύο σε ισόβια δεσμά, πέντε σε πρόσκαιρα και δύο σε ειρκτή.

Στις 25-11-1925 ο πρόεδρος και τα μέλη του Στρατοδικείου όπως και ο κυβερνητικός επίτροπος παρουσιάστηκαν στον πρωθυπουργό Πάγκαλο και διετύπωσαν την ευχή του Δικαστηρίου όπως μη εκτελεστεί η απόφαση των εις θάνατον καταδικασθέντων Γ. Ζαριφόπουλου, Θ. Δρακάτου και Α. Αϊδινλή δεδομένου ότι: είς άπαντα τα πεπολιτισμένα κράτη δεν εφαρμόζεται η εσχάτη των ποινών δια παρόμοια αδικήματα.

Οι ίδιοι επισκέφτηκαν και τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κουντουριώτη και διετύπωσαν το ίδιο αίτημα.
Ο Κουντουριώτης κάλεσε τον Πάγκαλο στο σπίτι του, του είπε για το αίτημα αυτό και συνηγόρησε και αυτός.
Ο Πάγκαλος ξανακάλεσε τα μέλη του δικαστηρίου και τελικά αποφάσισε να μην εκτελεστεί η ποινή για τον Αϊδινλή.
Σύμφωνα με την ειδησεογραφία της εποχής, το τελευταίο γεύμα των μελλοθανάτων ήταν κοκορέτσι, μαρίδες σταφύλια και ρετσίνα.
Ο Ζαριφόπουλος είχε διατηρήσει την ψυχραιμία του και έστειλε τηλεγράφημα προς τους άλλους καταδίκους, στο οποίο έγραφε: Ταξίδιον ευχάριστον. Στοπ.Βρόγχος γλυκύτατος εξαποστέλλει ημάς μακράν υμών.
Παρακαλώ τηρήσατε ψυχραιμίαν και υπομονήν, αναμιμνησκόμεθα ότι θάττον ή βράδιον θέλομεν συναντηθή εκεί όπου ήδη ημείς βαίνομεν και ένθα ουδέ πόνος ουδέ στεναγμός υπάρχει.
Εάν ποτέ είτε θεληματικώς ως κακοί άνθρωποι είτε αθελήτως ελυπήσαμεν υμάς, παρακαλούμεν κρατήσατε απόψεις σας ίνα επιλύσωμεν αυτάς κατά την συνάντησιν μας.
Είπε δε στον υπαρχιφύλακα που ήταν στο κελί: Κύτταξε να με σηκώσεις πρωί αύριο.
Μη μ΄αφήσης και με πάρει ο ύπνος!

Ένα πλήθος κόσμου πάσης ηλικίας, πάσης τάξεως και φύλου κατέκλυσε τον ευρύ χώρον, όπου θα εγενετο η εκτέλεσις πολύ προ της καθορισθείσης ώρας.
Υπήρχον πολλοί οίτινες και διενυκτέρευσαν εκεί.
Από της 7ης δε ώρας μια ατελεύτητος σειρά αυτοκινήτων εκόμιζε διαρκώς νέα κύματα κόσμου.