Το σύνδρομο αποφρακτικής άπνοιας, ή αλλιώς σύνδρομο της άπνοιας στον ύπνο και υπνο-απνοϊκό σύνδρομο, εμφανίζεται κατά τη διάρκεια του νυχτερινού ύπνου.
Ο άνθρωπος που πάσχει από άπνοια, ενώ ροχαλίζει έντονα, ξαφνικά σταματάει η αναπνοή του (άπνοια) κι αυτό επαναλαμβάνεται όλο το βράδυ. Η διάρκεια των επεισοδίων άπνοιας είναι 10 με 15 δευτερόλεπτα ή κάποιες φορές και περισσότερο. Παρουσιάζεται στο 4-6% του πληθυσμού και στα δύο φύλα, αλλά περισσότερο σε άντρες, μετά την ηλικία των 40 ετών.
Αίτια και Συμπτώματα
Η υπνική άπνοια μπορεί να οφείλεται σε:
- Kληρονομικότητα
- Aύξηση του σωματικού βάρους
- Kατανάλωση μεγάλης ποσότητας αλκοόλ
- Yπερτροφία αμυγδαλών
- Eνδοκρινικές και μεταβολικές διαταραχές
- Διαταραχές του κινητικού νευρώνα
- Δυσμορφίες της γνάθου και της γλώσσας
Βασικό σύμπτωμα είναι το έντονο ροχαλητό και η άπνοια. Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει πως όσοι ροχαλίζουν έχουν άπνοια, καθώς συμπεριλαμβάνονται και άλλοι παράγοντες στη διάγνωση.
Όσοι πάσχουν από άπνοια κάνουν ανήσυχο ύπνο, σηκώνονται πολλές φορές για ούρηση, ξυπνούν το πρωί με την αίσθηση ότι δεν έχουν χορτάσει ύπνο, και αυτό μπορεί να συνοδεύεται από ζάλη ή πονοκέφαλο.
Επιπλέον, έχουν ημερήσια κόπωση και υπνηλία, διαταραχές στη συγκέντρωση, τη μνήμη και τα συναισθήματα, γίνονται ευέξαπτοι, και βιώνουν μείωση της σεξουαλικής τους επιθυμίας.
Οι πιο σοβαρές συνέπειες του συνδρόμου περιλαμβάνουν:
- Αρτηριακή υπέρταση
- Γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση
- Εγκεφαλικό επεισόδιο
- Διαταραχές του καρδιαγγειακού συστήματος
- Ψυχολογικές και ενδοκρινολογικές διαταραχές
Ατυχήματα αλλά και αιφνίδιο θάνατο
Οι άνθρωποι που παρουσιάζουν 2-3 από τα προαναφερθέντα συμπτώματα ή και παραπάνω ή πάσχουν από χρόνια κόπωση, θα πρέπει να σκεφτούν την περίπτωση του συνδρόμου της υπνικής άπνοιας.
H διάγνωση γίνεται με τη μελέτη ύπνου καθώς ο εξεταζόμενος κοιμάται, σε ειδικά διαμορφωμένο χώρο στο νοσοκομείο, υπό την επίβλεψη εκπαιδευμένου τεχνολόγου.
Εκεί, τοποθετούνται πάνω του ειδικά καλώδια, με σκοπό την καταγραφή ζωτικών λειτουργιών του εγκεφάλου, της καρδιάς και της οξυγόνωσης, ανάμεσα τους η οξυμετρία, οι κινήσεις των οφθαλμών και του θωρακικού τοιχώματος, της κοιλιάς και των ποδιών, ενώ παράλληλα καταγράφεται η ροή του αέρα στη μύτη και το στόμα.
Επιπλέον, πραγματοποιείται και ηλεκτροεγκεφαλογράφημα, ηλεκτρομυογράφημα και ηλεκτροκαρδιογράφημα στον εξεταζόμενο.
Ανάλογα με τα αποτελέσματα των μετρήσεων, ο γιατρός αξιολογεί αν τελικά πάσχει ή όχι από το σύνδρομο υπνικής άπνοιας και σε ποιο βαθμό.
