Οι ελλείψεις νοσηλευτικού προσωπικού στα δημόσια νοσοκομεία τα τελευταία χρόνια, έχουν ως αποτέλεσμα την εντατικοποίηση της δουλειάς για τους νοσηλευτές αλλά και τους γιατρούς, ενώ η αναπόφευκτη φθορά και τα προβλήματα υγείας που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι λόγω των δύσκολων συνθηκών εργασίας, δυσχεραίνουν την κατάσταση.
“Υποφέρουμε! Καταλαβαίνετε; Δουλεύω και ‘γω και όλοι σε συνθήκες κόπωσης. Δεν αντέχεται άλλο αυτό το μαρτύριο”, αναφέρει στην επιστολή της η νοσηλεύτρια, η οποία -όπως περιγράφει- σε ηλικία 58 ετών, είναι αναγκασμένη να εργάζεται πρωί – βράδυ, ενώ αντιμετωπίζει παράλληλα και νοσήματα, όπως αρθρίτιδα και πρόβλημα στο ισχίο:
“Πόσο ν’ αντέξω αυτό το πρωί – νύχτα και το νυχτερινό; Έχω 27 χρόνια υπηρεσίας. Μας επιπλήττουν να δουλεύουμε περισσότερο και σωστά. Δεν τους ενδιαφέρει αν κουραζόμαστε. Υπάρχουν προβλήματα υγείας! Μεγαλώνουμε! Εγώ μπαίνω στα 58! (έτη). Παθήσεις που δεν είχα λίγο νωρίτερα, με κυνηγάνε από πίσω τώρα”, τονίζει η νοσηλεύτρια.
ΠΟΕΔΗΝ: Πάνω από 3.000 νοσηλευτές πάσχουν από δυσίατα νοσήματα
Πάνω από 3.000 εργαζόμενοι της νοσηλευτικής πάσχουν από σοβαρά δυσίατα νοσήματα, ενώ σχεδόν όλοι με άνω των 25 ετών προϋπηρεσία, αντιμετωπίζουν μυοσκελετικά προβλήματα, αναφέρει η Πανελλήνια Ομοσπονδία Εργαζομένων στα Δημόσια Νοσοκομεία (ΠΟΕΔΗΝ).
“Και όμως διαχρονικά αρνούνται την ένταξή μας στα ΒΑΕ. Πριν την οικονομική κρίση και τις δυσμενείς αλλαγές στα ασφαλιστικά δικαιώματα υπήρχαν ευνοϊκά όρια ηλικίας για πολλές κατηγορίες εργαζομένων στα Νοσοκομεία με ασφαλιστικό φορέα το Δημόσιο. Την περίοδο των μνημονίων αυξήθηκαν τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης με αποτέλεσμα η σύνταξη να λαμβάνεται 67 ετών ή στη καλύτερη περίπτωση με 40 έτη υπηρεσίας και 62 ετών”, τονίζει η ΠΟΕΔΗΝ.
Μια παρόμοια επιστολή διαμαρτυρίας είχε δει το φως της δημοσιότητας στα τέλη Νοεμβρίου, από τον πρόεδρο του Σωματείου Εργαζομένων του Ευαγγελισμού, Ηλία Σιώρα, μετά το θάνατο συναδέλφου του γιατρού, εν ώρα υπηρεσίας:
Η επιστολή της νοσηλεύτριας Μαρίας Κ.
Δείτε ολόκληρη την επιστολή της νοσηλεύτριας του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Λάρισας:
“Καλημέρα σας!
Είμαι νοσηλεύτρια στο Πανεπιστημιακό νοσοκομείο της Λάρισας. Μαζί με το δικό μου χέρι, γράφουν και όλοι οι νοσηλευτές που υπάρχουν στο Πανεπιστημιακό της Λάρισας.
Υποφέρουμε! Καταλαβαίνετε;
Δουλεύω και ‘γω και όλοι σε συνθήκες κόπωσης. Δεν αντέχεται άλλο αυτό το μαρτύριο. Απ’ τα χρόνια της κρίσης και μετά που “έφυγε” σωρηδόν προσωπικό με συνταξιοδότηση (και δεν ανανεώθηκε) ζούμε τον Γολγοθά.
Στο νοσοκομείο είναι χρεωμένοι νοσηλευτές περίπου 800. Δεν είναι, όμως, τόσοι. Τουλάχιστον 200 και περισσότεροι είναι με αναρρωτικές και ειδικές άδειες. Μας επιπλήττουν να δουλεύουμε περισσότερο και σωστά. Δεν τους ενδιαφέρει αν κουραζόμαστε. Υπάρχουν προβλήματα υγείας! Μεγαλώνουμε!
Εγώ μπαίνω στα 58! (έτη). Παθήσεις που δεν είχα λίγο νωρίτερα, με κυνηγάνε από πίσω τώρα. Μου παρουσιάστηκε αρθρίτιδα στα χέρια. Τα δάχτυλά μου καμπυλώνουν. Έχω πίεση, παίρνω φάρμακο. Γυναικολογικά προβλήματα!
Το ισχίο μου, σε βάθος χρόνου, χειρουργείο μου είπε ο ορθοπεδικός κτλ. Πόσο ν’ αντέξω αυτό το πρωί – νύχτα και το νυχτερινό; Έχω 27 χρόνια υπηρεσίας. Τι 40 χρόνια μου λέτε; Τι 62 και 67; Γιατί δεν το παλεύετε με τα βαρέα και ανθυγιεινά; Έλεος. Κομμάτια είμαστε όλοι. Βοηθήστε μας.
Με εκτίμηση Μαρία Κ., νοσηλεύτρια
Δείτε το γράμμα που απέστειλε στην ΠΟΕΔΗΝ η νοσηλεύτρια:
Έχουνε δίκιο. Θα έπρεπε να έχουν βαρέα κι ανθυγιεινά. Κι έχεις τις μορφωμένες πουτάνες στις δημόσιες υπηρεσίες και τους δήμους που το ξύνουν όλη μέρα γιατί έχουν ένα γαμημένο πτυχίο του κώλου. Αυτές προσφέρουν πραγματικά. Θα έπρεπε τα περισσότερα λεφτά να δίνονται στους ανθρώπους του μόχθου, όχι στους κοπρίτες του πληκτρολογίου και των γραφείων.
Καλως την την κ. Μαρια. Εχω τοσα πολλα να γραψω που θα γεμιζα ενα βιβλιο αλλα….
κ. Μαρια ειχα τον ξαδερφο μου στο Λαικο νοσοκομειο Αθηνων για μια ενχειρηση.
Τα σεντονια και γενικα ολο το νοσοκομειο ΒΡΩΜΑΓΑΝΕ!!! Τρεις σε ενα θαλαμο ουτε παραβαν ουτε μια απλη κουρτινα. Ο διπλανος επανω σε βρωμικα και ματωμενα σεντονια. Η νοσοκομα εφερε ενα σεντονι διπλωμενο και καθαρο, το πεταξε στο κρεββατι για να το αλλαξουν οι συγγενεις του και εφυγε.
Επειγα τον φιλο μου στο Παναρκαδικο Τριπολης με εγκεφαλικο. Δυο μερες ο ανθρωπος καταλερωμενος στο ιδιο κρεββατι. Η νοσοκομα γυριζε γυρω γυρω και καμμια σημασια. Μου λεει να φερεται αποκλειστικη οπως και ολοι οι αλλοι. Μολις φωναξα λιγακι δυο νοσοκομες βγηκαν απο τις “κουρνιες τους ” κοιταξαν γυρω γυρω και χαθηκαν παλυ.
Πως δουλευεται μερα νυχτα; Απο τις 6 το απογευμα και μετα εχεται φυγη ολοι σας. Μονο οι αποκλειστικες υπαρχουν και οσοι δεν εχουν το χρημα ειναι μονοι τους η με συγγενεις να τους φροντιζουν.
Ελληνικα νοσοκομεια μια ακομα βρωμια για την ταλαιπωρη Ελλαδα.
Κ. Μαρια ειναι δυσκολοι οι καιροι για πριγκηπες.. Παρα κανα παυσιπονο για τα αθροιτικα σου και αντε δουλεψε λιγο πας και γινη κατι με αυτον τον ταλαιπωρο Ελληνα.