Το σκάνδαλο με εμπλεκόμενο πρόσωπο τον Γιώργο Γούκο σημάδεψε το ελληνικό ποδόσφαιρο.
Είναι μέσα της δεκαετίας του ’80 όταν ένα «κανόνι» που σκάει στην πόλη των Ιωαννίνων απειλεί να τινάξει στον αέρα όχι μόνο επώνυμους και μη της πόλης, αλλά προκαλεί πανικό και στον χώρο του ποδοσφαίρου.
Ο Γιώργος Γούκος έχει εξαφανιστεί από την περιοχή και φεύγοντας παίρνει μαζί του και απροσδιόριστο χρηματικό ποσό. Λειτουργώντας ως παρατραπεζίτης, έχει στήσει ένα δίκτυο τοκογλυφίας με τη μορφή πυραμίδας. Σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα σταματά να ψάχνει ο ίδιος πελάτες, αλλά βλέπει τα υποψήφια θύματά του να έρχονται εκείνα να τον βρουν. Τα νέα άλλωστε μεταδίδονται γρήγορα και κάνουν λόγο για έναν τύπο που μπορεί να «αυγατίσει» τα χρήματά σου, δανείζοντάς τα σε ανθρώπους που δεν έχουν πρόσβαση σε τραπεζικά κεφάλαια.
Το φτωχόπαιδο από την Ήπειρο είχε πιάσει δουλειά ως κλητήρας στην Αγροτική Τράπεζα, αλλά σύντομα παραιτήθηκε και άνοιξε δικό του κατάστημα καθαρισμού χαλιών. Αργότερα συνδύασε τις εμπειρίες του από το πιστωτικό ίδρυμα και την προσωπική επιχείρησή του προκειμένου να στήσει το δικό του «μαγαζί».
Όταν εγκατέλειψε την πόλη, το άνοιγμα που είχε δημιουργηθεί υπολογίστηκε στα 7 δισεκατομμύρια δραχμές. Ποσό ασύλληπτο, όπως κι εκείνος που κατόρθωσε να εξαφανιστεί ακολουθώντας ένα δρομολόγιο με τελικό προορισμό την… Σιέρα Λεόνε και ενδιάμεσους σταθμούς το Μιλάνο και την Γενεύη. Αργότερα άλλες πληροφορίες τον θέλουν να βρίσκεται στην Βραζιλία και να ασχολείται με το εμπόριο αυτοκινήτων, την στιγμή που πίσω στην Ελλάδα οι εξελίξεις είναι όχι μόνο καταιγιστικές, αλλά αγγίζουν και τα όρια της τραγωδίας.
Μόλις δύο μέρες μετά το «κανόνι», ο επιχειρηματίας Γιώργος Υφαντής, ο οποίος είχε αντιπροσωπεία μεγάλης αυτοκινητοβιομηχανίας πολυτελών οχημάτων στην Ήπειρο, αυτοκτονεί. Ο αυτόχειρας, που βούτηξε στο κενό από τον 5ο όροφο της πολυκατοικίας όπου διέμενε, δεν ήταν ένα από τα θύματα του Γούκου, αλλά συνεργάτης του. Έχοντας υπογράψει ως εγγυητής σε πολλές από τις συναλλαγές, βρέθηκε εκτεθειμένος κι αποφάσισε να δώσει τέλος στη ζωή του.
Το σοκ ήταν τεράστιο, η ελληνική κοινωνία δεν ήταν συνηθισμένη σε τέτοιες καταστάσεις και η υπόθεση πήρε διαστάσεις που άγγιξαν ακόμη και την κυβέρνηση, η οποία αναγκάστηκε να αλλάξει το νομοθετικό πλαίσιο για την τοκογλυφία. Στο μεταξύ ο Τύπος γέμισε με δημοσιεύματα που ενέπλεκαν στην υπόθεση ολοένα και περισσότερους, αλλά και διασημότερους, πολίτες. Από τα «πλοκάμια» του κυκλώματος, σύμφωνα πάντα με τις εφημερίδες της εποχής, δεν είχαν ξεφύγει ούτε αθλητές.
Πολλές από τις «αποκαλύψεις» ανέφεραν ονόματα ποδοσφαιριστών και παραγόντων που είχαν σχέση με τον ΠΑΣ Γιάννινα και ποδοσφαιριστές της ευρύτερης περιοχής, αλλά κάποια άλλα έκαναν λόγο και για διεθνείς παίκτες μεγαλύτερων ομάδων, ενώ ορισμένοι μεταξύ των 6.000 πελατών-θυμάτων του Γούκου συμπεριελάμβαναν τους Νίκο Αναστόπουλο και Τάσο Μητρόπουλο! Οι δύο παίκτες, όπως άλλωστε και ο Βαλαώρας, ο Παπαγγελής και άλλοι λιγότερο γνωστοί συνάδελφοί τους, αναγκάστηκαν να προβούν σε δηλώσεις μέσω των οποίων αρνούνταν οποιαδήποτε συμμετοχή τους στην υπόθεση.
Τις επόμενες μέρες από τα γραφεία των ανακριτών περνούν δεκάδες άτομα, με τους περισσότερους να διαψεύδουν όσα γράφονταν γι’ αυτούς στις εφημερίδες.
Στο μεταξύ έχει εκδοθεί διεθνές ένταλμα σύλληψης για τον Γούκο, ο οποίος τελικά θα συλληφθεί από την Ιντερπόλ. Ο ίδιος φέρεται να επέστρεψε ένα μέρος των χρημάτων που είχε αφαιρέσει, ενώ υπέρ του λειτούργησε το γεγονός πως πολλά στόματα έμειναν κλειστά κι έτσι το «άνοιγμα» της απάτης –όταν η υπόθεση έφτασε στα δικαστήρια- αποδείχτηκε πολύ μικρότερο του αρχικού. Άλλωστε, το να καταγγείλει κάποιος τον τοκογλύφο θα αποτελούσε άμεση παραδοχή και της δικής του εμπλοκής στο κύκλωμα, γεγονός που επέτρεψε στον «επιχειρηματία» να πέσει στα «μαλακά» και να εκτίσει ποινή κάθειρξης δύο ετών, σαφώς μικρότερη από αυτή που θα του είχε επιβληθεί εάν είχαν αποδειχτεί όλα όσα γράφονταν εκείνες τις μέρες.
Μετά την φυλακή ο Γούκος μετανάστευσε για ένα διάστημα στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής όπου δούλεψε ως ταξιτζής. Εκεί παρέμεινε για πολλά χρόνια, καθώς εκκρεμούσαν σε βάρος του διώξεις σε αστικά δικαστήρια. Όταν τελικά επέστρεψε στην Ελλάδα δεν θύμιζε σε τίποτα τον πανίσχυρο άνδρα που για μια περίοδο λίγων ετών –όσο κράτησε η δόξα του- κυριάρχησε στην οικονομική ζωή της Ηπείρου. Κάποτε όλοι έψαχναν να τον βρουν για να του εμπιστευτούν τα χρήματά τους, προσδοκώντας σε εύκολο και γρήγορο κέρδος. Πλέον τον απέφευγαν, όπως έκανε κι εκείνος, προσπαθώντας να διατηρήσει χαμηλό προφίλ και να αποφύγει δυσάρεστες συζητήσεις για το παρελθόν του.
Εάν σκεφτεί κανείς τα σκάνδαλα που ακολούθησαν μετά από εκείνη την περίοδο ίσως διαπιστώσει ότι η περίπτωση του Γούκου ήταν μια «παρανυχίδα» συγκρινόμενη με σύγχρονες νομιμοφανείς «κομπίνες». Ωστόσο ακόμη και σήμερα είναι το δικό του όνομα και η δική του υπόθεση που πήρε τόσο μεγάλες διαστάσεις που έμειναν στην ιστορία, η οποία πάντως –πέρα από τις φήμες- ποτέ δεν κατέγραψε κάθε λεπτομέρειά της.
