Είναι από τις λίγες φορές που δεν μπορώ να ελέγξω την οργή, να κατευνάσω τα συναισθήματα μου για να γράψω δυο λέξεις, γιατί το οφείλω και το αναλογίζομαι σαν χρέος, σαν μια απόδοση τιμής που μεταφράζεται σε απόδοση δικαιοσύνης.
Σε μια απέλπιδα προσπάθεια να κρατήσω τους τύπους και την ευγένεια μου, θα είμαι σύντομος και εύχομαι καυστικός, επιστρατεύοντας την εναπομένουσα καλή διάθεση καθώς και τον απροκάλυπτο λόγο μου για να περιγράψω την υποκριτική στάση ενός συστήματος που προκαλεί αηδία και χλευασμό.
Είναι πλέον προγραμματισμένη η ομιλία στο Ελληνικό Κοινοβούλιο μέσω τηλεδιάσκεψης του προέδρου της Ουκρανίας Βολοντίμιρ Ζελένσκι, έπειτα από τηλεφωνική επικοινωνία με τον πρωθυπουργό κύριο Μητσοτάκη και επίσημη πρόσκληση από τον πρόεδρο της βουλής.
Μεγάλη τιμή για τον κύριο Ζελένσκι να φιλοξενηθεί στο ναό της δημοκρατίας έχοντας την ευκαιρία να εκφράσει ελεύθερα τις απόψεις του, για τα δεινά που μαστίζουν την χώρα, ως επακόλουθο της ξεκάθαρης εισβολής της Ρωσίας. Οι διοργανωτές αυτού του show προφανώς μπέρδεψαν δυο επιβλητικά κτήρια και αντί να στήσουν την «σκηνή» τους στο μέγαρο μουσικής κατέφυγαν στην «σίγουρη» λύση της Βουλής, που έχει την ανεκτικότητα και την μεγαλοσύνη να υπομένει τα πάντα στο όνομα της δημοκρατίας. Η κυβέρνηση θα βάλει τα καλά της και το ανάλογο προσωπείο για τον ρόλο που τείνει να της χαρίσει το Όσκαρ, βραβείο που διεκδικεί με περγαμηνές ΟΧΙ λόγου του ταλέντου της, καθώς στο πεδίο που διαγωνίζεται δεν υπάρχουν άλλοι διεκδικητές στην υποτακτικότητα της, ολομόναχη παλεύει να την χρήσουν βασίλισσα της ντροπής, της μοναξιάς και της απομόνωσης σε έναν κόντρα ρόλο που το «ταλέντο» της στην αναξιοπρέπεια κρίνεται ικανό για να περπατήσει στο κόκκινο χαλί.
Αφού έχουμε λύσει, μάλλον προσπαθούμε να ξεχάσουμε σοβαρά θέματα όπως την επιδημία του covid, την ακρίβεια, τα Ελληνοτουρκικά προσκαλέσαμε στην Ελληνική Βουλή τον κύριο Ζελένσκι για να μοιραστούμε τον πόνο του, να δηλώσουμε την αμέριστη συμπαράσταση μας, καθώς και την κατακραυγή μας ενάντια σε έναν πόλεμο άδικο σε μια ξεκάθαρη φάλτσα νότα στο «αριστούργημα» που λέγεται Ευρωπαϊκή Ένωση.
Αγαπητέ φίλε Βολοντίμιρ θα ήμουν από του πρώτους που θα έσπευδα να χειροκροτήσω την ομιλία αυτή, αν πρώτα οι κυβερνήσεις της χώρας μου είχαν κάνει την ίδια ακριβώς τιμή και στις μητέρες, αδερφές, συζύγους και κόρες των αδερφών μου Κυπρίων που βιώσαν τα ίδια και χειρότερα από έναν βάρβαρο λαό που εσύ τον επικαλείσαι ως εγγυητή της ειρήνης που επιθυμείς για τον τόπο σου, την Τουρκία. Επέτρεψε μου να σε προστατέψω και αν πραγματικά θες να σταθείς αντάξιος του ηρωικού λαού που αντιπροσωπεύεις, δέξου την πρόσκληση αναλογιζόμενος πως με αυτή τους την σκόπιμη παράλειψη τους οι ιθύνοντες αυτής της «διοργάνωσης», συντηρούν ένα δράμα και μία αντίστοιχη αδικία που καλά κρατεί για 48 ολόκληρα χρόνια με τις ευλογίες εκείνων που σήμερα ακουμπούν στον ώμο σου σε μια ελεεινή προσπάθεια να το παίξουν ευαίσθητοι προοδευτικοί και πολιτισμένοι με βαμμένα χέρια στην απόχρωση του χαλιού που ονειρεύονται όλοι οι ηθοποιοί να περπατήσουν και να σταθούν για τις αναμνηστικές φωτογραφίες.
Μπορεί οι φωτογραφίες που κρατούν με στωικότητα οι μητέρες των αγνοούμενων στην Κύπρο να έχουν ξεθωριάσει, έχουν ακόμη την δυναμική να αποτυπώσουν το δράμα που ζουν τα αδέρφια μου στην μαρτυρική Κύπρο παραμένοντας αιχμάλωτοι της πραγματικότητας καθώς η άλλη πλευρά εκείνη που εσένα το παίζει φίλη και εγγυήτρια δεν παραδέχεται πώς έχουν πεθάνει όλοι οι αγνοούμενοι πολλές φορές με βαριά εγκλήματα πολέμου.
Επικαλούμαι την καλλιτεχνική σου φύση και την λεπτότητα που σου παρέχει η ιδιότητα του ηθοποιού να καλέσεις μαζί σου στην ομιλία μια καλλιτέχνιδα που με το αστείρευτο ταλέντο της έχει τιμήσει όλο τον Ελληνισμό και μάλιστα το έκανε έμπρακτα με ένα καταπληκτικό της τραγούδι με τίτλο ΜΙΑ ΕΛΛΑΔΑ ΦΩΣ, την Κωνσταντίνα που μέχρι σήμερα ψάχνει τον αγνοούμενο ήρωα πατέρα της, που έκανε ότι ακριβώς εσύ, να προστατέψει από τον εισβολέα το σπίτι του.
Αποκατέστησε την αδικία παραχώρησε την θέση σου και μόνο αφού ακουστεί ο δικός της πόνος συμπλήρωσε εσύ ,θα σε έχει καλύψει βιώνει εδώ και χρόνια, μαζί με τα άλλα τέσσερα αδέρφια της τον πόνο, που δημιουργεί η απουσία και χόρτασε από υποσχέσεις και δηλώσεις… Κατάφερε να σταθεί στα πόδια της να μεγαλουργήσει, να μετατρέψει τον πόνο σε δημιουργία, αναγκασμένη να ζει για ένα θαύμα… Το τελευταίο δεν ήρθε ποτέ για εκείνη, καθώς πλέον ελπίζει σε ταυτοποίηση με dna της σωρού του πατέρα της, έστω να έχει κάτι να κλάψει…
Φίλε Βολοντίμιρ βλέπεις γνωρίζουμε και εμείς από τον αντίστοιχο πόνο και την αδικία, όμως αυτοί που σε κάλεσαν να μιλήσεις στο «σπίτι» μας λησμόνησαν την αδερφή μου Κωνσταντίνα, που έχει τόσα να μας πει, που δεν της έγινε η ίδια τιμή κρύβοντας τις πληγές για τον ρόλο εκείνο, που θα μας αναδείξει υπόδουλους των «μεγάλων» σκοτώνοντας τις μνήμες ασελγώντας στην ιστορία.
Το χαλί που σου στρώνουν με ευκολία θα σε λερώσει, βάλε το καλύτερο σου κοστούμι και κάλεσε δίπλα σου μια κυρία που το σύστημα την πλήγωσε με την αδιαφορία του και την εγκληματική του φοβικότητα, όμως εκείνη συνεχίζει να ελπίζει σε μια Ελλάδα με φως, ξέρεις όλοι οι καιροί σκύβουν πάνω από τον Παρθενώνα και με δυόσμο μυρίζει το χώμα στην Κύπρο.
Αποτελεί παράφορη αδικία και προσβολή στην μνήμη των νεκρών και αγνοουμένων Ελλήνων και Κυπρίων η υποκριτική σας ευαισθησία, λειτουργείται καθοδηγούμενοι από επιβλαβείς στοχευμένους ανιστόρητους «προβληματισμούς» χωρίς να έχετε πράξει το αυτονόητο για τα γεγονότα του 1974. Δεν σας επιτρέπεται να υποβαθμίζετε το κοινό αίσθημα ούτε να παίζεται με αυτό, αποκαταστήστε την αδικία την οποία εσείς με τους ανεύθυνους χειρισμούς σας ξαναπροβάλλεται στο προσκήνιο.
Στο «σπίτι» μου θα φιλοξενήσω πρώτα τα αδέρφια μου και μετά φίλους, αδράξτε της ευκαιρίας και συμβολικά καλέστε κάποιον να αντιπροσωπεύσει και τα ΕΛΛΗΝΙΚΑ δείνα.
Το συγκεκριμένο άρθρο είναι αφιερωμένο στην Κωνσταντίνα, η ιστορία της με συγκινεί και στο πρόσωπο της βλέπω όλο τον Κυπριακό λαό, τα αδέρφια μου… όσο και αν κάποιοι κάνουν τα μέγιστα για να τους ξεχάσω! ΜΙΑ ΕΛΛΑΔΑ ΦΩΣ
Χρήστος Δεγγεστίνος
