Μπροστά σε ένα εύρημα, ενδεχομένως ιδιαίτερης ιστορικής σημασίας, φαίνεται να βρέθηκε χθες συνεργείο μεταφοράς μαρμάρινης προτομής του Ανδρέα Λόντου, από την πλατεία Φανερωμένης στον αύλειο χώρο του Ιστορικού Λαογραφικού Μουσείου της πόλης, όπου παλιότερα ήταν το σπίτι του αδελφού του Λουκά.
Οι εργασίες εκτελέστηκαν, νωρίς το πρωί, σε εφαρμογή πρόσφατης απόφασης του δημοτικού συμβουλίου, παρόντος των υπευθύνων του μουσειακού χώρου, του εφημέριου κ.ά., αλλά σταμάτησαν αιφνιδιαστικά, όταν κάτω από το άγαλμα, βρέθηκε σακούλα με οστά (μέσα στο χώμα) προκαλώντας απορία, αφού κανείς ποτέ, ούτε και κάποια ιστορική πηγή, δεν ανέφερε την ύπαρξή της.
Εκλήθη η Αστυνομία, ενώ στο σημείο απαιτήθηκε να μεταβεί – λόγω της σοβαρότητας του ευρήματος – και ο ίδιος ο δήμαρχος Θ. Παναγόπουλος. Ανδρες του τμήματος Ασφαλείας, παρέλαβαν τα οστά, τα οποία κα θα σταλούν για εργαστηριακή εξέταση DNA στην Αθήνα.
Σύμφωνα με πηγές που επικαλείται η εφημερίδα «Πελλοπόνησος», τα οστά δείχνουν να χρονολογούνται, αρκετές δεκαετίες πριν και σε καμία περίπτωση δεν σχετίζονται με ανθρώπινη απώλεια των τελευταίων ετών.
Οι ίδιες πηγές δεν απέκλειαν, να βρισκόμαστε ενώπιον μιας μεγάλης ιστορικής ανακάλυψης, αφού ίσως πρόκειται για τα οστά του ίδιου του Ανδρέου Λόντου, τα οποία ποτέ, από το θάνατό του μέχρι σήμερα, δεν βρέθηκαν κάπου.
Ο Ανδρέας Λόντος, γεννημένος στη Βοστίτσα, κήρυξε την Επανάσταση στο Αίγιο στις 23 Μαρτίου και ύψωσε την πρώτη ελληνική σημαία, όταν δε αργότερα παραγκωνίστηκε από τον Ιωάννη Καποδίστρια, τα οικονομικά του προβλήματα και η μεγάλη πίκρα του για την πολιτική του αποτυχία τον οδήγησαν σε αυτοκτονία (1845) στο σπίτι του στην Αθήνα.
Η σορός του μεταφέρθηκε μεν στο Αίγιο (στο σπίτι του αδερφού του) αλλά δεν ετάφη με εκκλησιαστικό τελετουργικό εξαιτίας της απαγόρευσης που είχε επιβληθεί από την κυβέρνηση Κωλέττη κι έτσι η κηδεία του έγινε δύο χρόνια μετά.
