Το πρώτο πράγμα που σημείωσαν στο μπλοκάκι τους οι Έλληνες ναύαρχοι μετά την επίθεση του Ιράν στο Ισραήλ με πάνω από 300 drone και πυραύλους, την οποία στο ελληνικό Πεντάγωνο παρακολουθούσαν ζωντανά.
Η Ελλάδα έχει κάνει μία τρομερή αναβάθμιση του στόλου της, με την αγορά τριών γαλλικών φρεγατών FDI.
Oι νέες φρεγάτες της Ελλάδα θα προσφέρουν τον δικό τους «αντιαεροπορικό» θόλο στην Ελλάδα, με φόντο την όποια τουρκική παραβατικότητα ή επιθετικότητα προκύψει.
Όμως το μεγάλος εύρος της ιρανικής επίθεσης στο Ισραήλ ανέδειξε ένα σημαντικό πρόβλημα των νέων ελληνικών φρεγατών.
Ποιο είναι αυτό;
Η αναπλήρωση των χρησιμοποιημένων πυραύλων των νέων ελληνικών φρεγατών και το κόστος τους.
Η αρχιτεκτονική μίας πιθανής επίθεσης της Τουρκίας στην Ελλάδα δεν θα είναι πολύ διαφορετική από αυτή του Ιράν στο Ισραήλ. Η Τουρκία διαθέτει εκατοντάδες drone και πυραύλους που μπορεί να χρησιμοποιήσει σε μία συντονισμένη επίθεση. Έχει όμως ή θα έχει η Ελλάδα ικανό αριθμό πανάκριβων πυραύλων για να αντιμετωπίσει μία τέτοια επίθεση.
Λογικό είναι, σε ένα τέτοιο σενάριο να αναλάβει δράση και η ελληνική Πολεμική Αεροπορία, όμως και σε αυτήν την περίπτωση θα απαιτηθεί κρίσιμος χρόνος που μπορεί να μην υπάρχει.
Aπαιτείται λοιπόν μία άλλη λύση, που θα ρίξει το κόστος για τον αμυνόμενο.
Μία σχετικά προσιτή λύση θα ήταν το STRALES της ιταλικής Leonardo.
To σύστημα αυτό, με πυροβόλο 76 mm και βεληνεκές έως 8 χλμ. θα μπορούσε να προσφέρει σημαντική προστασία από επιθέσεις drone, καθώς το βλήμα εκρήγνυται κοντά στον στόχο, προσφέροντας υψηλότερα ποσοστά επιτυχίας και σίγουρα χαμηλότερου κόστους (σ.σ. μερικών δεκάδων χιλιάδων ευρώ) από την χρήση Aster 30 (σ.σ. κόστους 2 εκατ. ευρώ ο ένας).
Αφήστε τις μ@κ@κίες με “ομπρέλες” και μπούρδες, η πραγματική αντιμετώπιση της τουρκικής απειλής γίνεται με γενικευμένο πόλεμο, και επιθετικές ενέργειες από πλευράς Ελλάδας σε υποδομές, αεροδρόμια, γέφυρες και ίσως απόβαση σε Ιμβρο – Τένεδο και επίθεση στον Έβρο, η Κωνσταντινούπολη είναι κοντά. Η άμυνα είναι για τους χαμένους και τις “αδερφές” (τις νοσοκόμες εννοώ).