Η ιρακινή δικαιοσύνη δήλωσε σήμερα ότι δεν έχει το δικαίωμα να διαλύσει το κοινοβούλιο, όπως ζητεί ο ισχυρός σιίτης ηγέτης Μοκτάντα Σαντρ, ο οποίος είχε ορίσει προθεσμία μίας εβδομάδας και συνεχίζει την πολιτική του αναμέτρηση με τους αντιπάλους του.
Για να ανοίξει ο δρόμος για πρόωρες εκλογές
Ο Σαντρ είχε καλέσει τη δικαιοσύνη να διαλύσει τη Συνέλευση για να ανοίξει ο δρόμος για τη διεξαγωγή πρόωρων βουλευτικών εκλογών, καθώς οι υποστηρικτές του έχουν κατασκηνώσει από τα τέλη Ιουλίου γύρω από το Κοινοβούλιο για να ασκήσουν πίεση στους αντιπάλους του, τις ισχυρές φιλοϊρανικές σιιτικές φατρίες του Συντονιστικού Πλαισίου.
Ο Σαντρ είχε δικαιολογήσει αυτή την έκκληση προς τη δικαιοσύνη, υπενθυμίζοντας ότι μετά τις βουλευτικές εκλογές του Οκτωβρίου 2021, δεν είχαν τηρηθεί οι προθεσμίες που προβλέπει το Σύνταγμα για τον διορισμό νέου προέδρου και νέου επικεφαλής της κυβέρνησης.
«Το Ανώτατο Δικαστικό Συμβούλιο δεν είναι αρμόδιο να διαλύσει τη Βουλή», ανακοίνωσε το δικαστικό όργανο, διευκρινίζοντας ότι τα προνόμιά του «δεν του επιτρέπουν να παρέμβει στις υποθέσεις των δύο εξουσιών, της νομοθετικής και της εκτελεστικής, κατ’ εφαρμογή της αρχής διάκρισης των εξουσιών».
Αδιέξοδο
Σύμφωνα με το Σύνταγμα, η διάλυση της Βουλής πρέπει να αποφασίζεται με απόλυτη πλειοψηφία. Μπορεί να ζητηθεί από το ένα τρίτο των βουλευτών ή από τον πρωθυπουργό με τη σύμφωνη γνώμη του προέδρου της Δημοκρατίας.
Το Ανώτατο Δικαστικό Συμβούλιο συμφωνεί με τις επικρίσεις του Σαντρ, όσον αφορά «τις συνταγματικές παραβιάσεις» που αντιπροσωπεύουν «τη μη εκλογή προέδρου της Δημοκρατίας, πρωθυπουργού και την απουσία κυβέρνησης που σχηματίζεται εντός των συνταγματικών προθεσμιών».
«Είναι μια απαράδεκτη κατάσταση που πρέπει να διορθωθεί και δεν πρέπει να επαναληφθεί», προστίθεται στην ανακοίνωση.
Το σημερινό αδιέξοδο άρχισε όταν το κίνημα του Σαντρ αρνήθηκε στα τέλη Ιουλίου μια υποψηφιότητα για τη θέση του πρωθυπουργού που παρουσίασε το Συντονιστικό Πλαίσιο.
Κάθε στρατόπεδο συνεχίζει στο εξής τη δική του καθιστική διαμαρτυρία στη Βαγδάτη για να ασκήσει πίεση στο αντίπαλο στρατόπεδο, χωρίς ωστόσο να αφήνει την κατάσταση να εξελιχθεί σε βίαιη.
Εκεί οι δικαστές σέβονται την διάκριση των εξουσιών, δεν είναι εκτελεστικά όργανα των πολιτικών νάνων.