«Χρυσές» μπίζνες με πιτόγυρα στο εξωτικό Μπαλί

Πώς μια οικογένεια από την Χαλκίδα κατάφερε να δημιουργήσει μια μικρή «αυτοκρατορία» με σχέδια επέκτασης της σε ολόκληρη την Ινδονησία

Του Φρίξου Δρακοντίδη
Μια οικογένεια επιπλοποιών από την Χαλκίδα έβαλε στην άκρη τα πριόνια και τους τόρνους, λάδωσε τις πίτες με ζουμερά καλαμάκια και home made τζατζίκι και μέσα σε δυο χρόνια κατάφερε να δημιουργήσει την πρώτη αλυσίδα με σουβλατζίδικα στο Μπαλί της Ινδονησίας.

Ο Μιχάλης Σπυρόπουλος και η σύζυγος του Νίτσα, οι γιοι τους, Νικόλας και Βασίλης και τώρα η κόρη τους, Λία βρίσκονται πίσω από την τελευταία επιτυχημένη επιχειρηματική δραστηριότητα που αφορά το τομέα της εστίασης στο Νησί των Θεών, το εξωτικό Μπαλί της Ινδονησίας. Πρόκειται για μια κουκκίδα στο ινδονησιακό σύμπλεγμα των περίπου 17.000 νησιών στη Νοτιοανατολική Ασία, που εξακολουθεί να μαγνητίζει τα πλήθη των τουριστών 12 μήνες το χρόνο, καθώς το κλίμα είναι τροπικό και η θερμοκρασία σταθερά υψηλή με ελάχιστες διακυμάνσεις.

Την οικογένεια Σπυρόπουλου είχα την ευκαιρία να γνωρίσω στο πρώτο μου ταξίδι στο Μπαλί, το 2004 μπαίνοντας τυχαία στο κατάστημα τους με τα έπιπλα στη περιοχή Seminyak, προτού κατακλυστεί από φαντεζί μπαρ και εκλεπτυσμένα εστιατόρια. Ήταν ένα από τα μαγαζιά που σε προδιάθετε να τα αγοράσεις όλα και να τα φορτώσεις σε ένα κοντέινερ με προορισμό τον Πειραιά. Οι τιμές ήταν σχεδόν εξευτελιστικές σε συνάρτηση με την ποιότητα και το design των προϊόντων.

Ο βασιλιάς της αλυσίδας σουβλατζίδικων στο Μπαλι, Μιχάλης Σπυρόπουλος καθώς απολαμβάνει τις ομορφιές και ανέσεις της καθημερινότητας στον τροπικό παράδεισο της Ινδονησίας

Η οικογένεια Σπυρόπουλου είχε καταφέρει τότε να δημιουργήσει την δική της παραγωγή, στήνοντας μάλιστα και το δικό τους μαγαζί πίσω στην πατρίδα, στην αγαπημένη τους Χαλκίδα.

Όμως στην τρίτη μου επίσκεψη στο Μπαλί, τον Αύγουστο του 2010, βρήκα το μαγαζί με τα έπιπλα κλειστό.

Έμαθα ότι ο αυξημένος ανταγωνισμός είχε οδηγήσει την αγορά του επίπλου σε κάθετη πτώση, ωστόσο τίποτα αξιοπερίεργο και μη αναμενόμενο για μια αγορά όπου τα μισά μαγαζιά σερβίρουν φαγητό και κακής ποιότητας αλκοόλ και τα άλλα μισά πουλάνε είδη ρουχισμού, αξεσουάρ παραλίας και φυσικά έπιπλα σε ιδιαίτερα ανταγωνιστικές τιμές.

Οπότε η οικογένεια Σπυρόπουλου έπρεπε να καταστρώσει το επόμενο επιχειρηματικό της σχέδιο.

Η οικογένεια Σπυροπουλου βρήκε τον χαμένο παράδεισο της στο εξωτικό Μπαλί

Σκέφτηκαν λοιπόν ότι το ελληνικό σουβλάκι θα ήταν μια αξιόπιστη, χορταστική και οικονομική επιλογή για τα εκατομμύρια τουρίστες που κατακλύζουν το νησί καθώς και αρκετά κερδοφόρα για την τσέπη τους.

Στο Μπαλί που μπορείς να βρεις τα πάντα και σε όλες τις γεύσεις, από την νοστιμότερη πίτσα , μέχρι το πιο λαχταριστό τάκος «de maciza» και ότι άλλη γκουρμεδιά ζητά η ψυχή σου, δεν υπήρχε ένα μαγαζί που να σερβίρει την πιο λαχταριστή λιχουδιά στο πλανήτη, το αυθεντικό ελληνικό σουβλάκι.

Και κάπως έτσι γεννήθηκε το Santorini Greek Restaurant στην Κούτα με την έντονη νυχτερινή ζωή και την παραλία των 8 χλμ. Σουβλάκι πίτα στα 2 ευρώ με γερές δόσεις από αυθεντικό τζατζίκι, το οποίο παρασκευάζεται με συνταγή του Μιχάλη Σπυρόπουλου πάνω στο πάγκο της κουζίνας του.

Ακολουθεί το αδερφάκι του, το Santorini Canggu, ένα ακόμη στην Seminyak 66 ενώ το τέταρτο τους μαγαζί ανοίγει τον προσεχή Σεπτέμβρη και αναλαμβάνει να το δουλέψει η κόρη τους Λία Σπυροπούλου.

Σε ένα ασταθές από πολιτικής απόψεως περιβάλλον, όπου οι νόμοι αλλάζουν μερικές φορές σαν τα πουκάμισα και οι συνεργασίες με τους ντόπιους δεν είναι και ότι ευκολότερο στο κόσμο, αυτή η οικογένεια από την Χαλκίδα κατάφερε να δημιουργήσει μια μικρή “αυτοκρατορία” με σχέδια επέκτασης της σε ολόκληρη την Ινδονησία.

Tο ελληνικό σουβλάκι έχει τρελάνει ήδη ντόπιους και τουρίστες