Στο «έλεος της αγοράς» είναι και πάλι οι καταναλωτές ηλεκτρικού ρεύματος, που δεν έφθανε ότι πλήρωσαν και ακόμα πληρώνουν πανάκριβα το ρεύμα, αλλά πρέπει να λύσουν και τον κυβερνητικό γρίφο με τα χρωματιστά τιμολόγια.
Προς το παρόν παραμένουν… χαμένοι στα νέα τιμολόγια και τις τσιμπημένες τιμές που δίνουν οι πάροχοι. Τσιμπημένες γιατί πολύ απλά δεν έχουν καμία σχέση με αυτές που ίσχυαν πριν η χώρα ενταχθεί στο Χρηματιστήριο Ενέργειας του Άμστερνταμ.
Το ρεύμα είναι πολύ ακριβότερο κι αυτή είναι η αλήθεια. Αρκεί μια απλή σύγκριση των λογαριασμών πριν από τρία χρόνια με τους πρόσφατους για να πεισθεί και ο πλέον δύσπιστος. Το κακό άρχισε δηλαδή από εκεί και όχι από την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία.
Η σύρραξη αυτή επιδείνωσε προσωρινά την κατάσταση, καθώς η Ευρώπη ξέμεινε από φυσικό αέριο, που στην πλειονότητά του ήταν φθηνό ,ρωσικό και αποτελούσε την κύρια «πρώτη ύλη» για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας.
Η αγορά ισορρόπησε σταδιακά, αλλά οι τιμές του ρεύματος παρέμειναν κοντά στα υψηλά επίπεδα που κατέγραψε εν μέσω πολέμου. Βεβαίως αυξομειώνονται από μήνα σε μήνα, αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι μέχρι το καλοκαίρι υπήρχε ισχυρή κρατική στήριξη στα νοικοκυριά, που πλέον δεν υφίσταται.
Σε αυτό το δαιδαλώδες τοπίο έρχεται λοιπόν να προστεθεί και το πολύχρωμον του πράγματος. Η ακρίβεια λένε ορισμένοι απλώς αποκτά «χρώμα».
Η ίδια η κυβέρνηση δια στόματος Θ. Σκυλακάκη υποστηρίζει ότι τα χρωματιστά τιμολόγια θα βοηθήσουν τον καταναλωτή να διαλέξει τη βέλτιστη προσφορά κι έτσι να μειωθεί το κόστος της ηλεκτρικής ενέργειας και να τονωθεί ο ανταγωνισμός. Τι λέει δηλαδή ο αρμόδιος Υπουργός;
Πολύ απλά ότι το ρεύμα δε θα γίνει φθηνότερο, αλλά το να επιδοθεί ο καταναλωτής στο κυνήγι της καλύτερης τιμής θα συμβάλλει στη μείωση του οικογενειακού κόστους. Αν, βεβαίως, οι πάροχοι προσφέρουν ανταγωνιστικές τιμές. Η τάση που καταγράφεται όμως είναι να τις ομαδοποιούν ανά κατηγορία προϊόντος και πάνω κάτω να προσφέρουν τις ίδιες τιμές.
Η ίδια η κυβέρνηση έχει παραδόξως στοχοποιήσει πολλές φορές τους παρόχους, «κατηγορώντας» τους για υπερκέρδη, τα οποία κατά περίπτωση σπεύδει να φορολογήσει υπερβολικά, φέρνοντας τις σχετικές διατάξεις προς ψήφιση στη Βουλή. Τι λέει όμως αυτό; Πολύ απλά ότι δόθηκε η δυνατότητα με το νέο σύστημα(γιατί προφανώς δεν έκλεψαν οι άνθρωποι) στις εταιρείες να δημιουργήσουν υπερκέρδη, τα οποία δεν έπρεπε να έχουν και γι’ αυτό μέσω της φορολογίας επιστρέφουν στο κράτος κι από εκεί στους καταναλωτές εν είδει επιδότησης.
Με απλά λόγια, ο ίδιος ο Υπουργός παραδέχεται ότι η συμβολή των χρωματιστών λογαριασμών θα είναι μόνο στην επιλογή του είδους της κατανάλωσης που μπορεί να κάνει κανείς κι όχι στο βασικό της κόστος. Ο μηχανισμός παραγωγής υπερκερδών, δηλαδή η στρέβλωση της αγοράς που λένε στο Πανεπιστήμιο, παραμένει ακμαίος και… παραγωγικός.
