Τα τελευταία χρόνια της ζωής της τα πέρασε σε ένα διαμέρισμα στην Κυψέλη μαζί με τα σκυλιά της. Γερασμένη, με μια και μοναδική φίλη να την επισκέπτεται ανά τακτά χρονικά διαστήματα, δηλώνοντας γεμάτη παράπονο στις τελευταίες συνεντεύξεις της: «ποτέ δεν είχα αληθινές φίλες και αληθινούς φίλους, σε πάρα πολύ κόσμο φέρθηκα πολύ καλά και τελικά εισέπραξα την αχαριστία». Όμως αυτή ήταν απλά η κατάληξή της.
Σαν μυθιστορηματική ηρωίδα, η Μπέμπα Μπλανς (κατά κόσμον, Αγγελική Κωνσταντοπούλου) έζησε μια ζωή γεμάτη άντρες, λεφτά, χλιδή, δόξα και αποθέωση για να καταλήξει εν τέλει απλά με τις αναμνήσεις μιας έντονης ζωής. Φυσικά, είναι τα χρόνια της άγριας νεότητας που καθορίζουν την ζωή μιας τέτοιας προσωπικότητας και όχι η κατάληξή της. Και η ιστορία της Μπέμπα Μπλανς είναι γεμάτη από επιμέρους, μικρές ιστορίες που αναδεικνύουν το πόσο έντονο βίο έκανε στα νεανικά της χρόνια.

Γενικότερα, η θρυλική τραγουδίστρια λατρεύτηκε αλλά και μισήθηκε όσο λίγες. Λατρεύτηκε κατά βάση από άντρες φυσικά και μισήθηκε κατά βάση από γυναίκες (όχι από όλες πάντως, άλλωστε την διεκδίκησαν και κάποιες γυναίκες με ερωτικούς σκοπούς κατά τη διάρκεια της καριέρας της). Οι ιστορίες γύρω από την τεράστια πέρασή της στα χρυσά χρόνια της ζωής της μοιάζουν να αγγίζουν τα όρια της μυθοπλασίας αλλά μάλλον δεν είναι έτσι: η ίδια της έχει επιβεβαιώσει άλλωστε μέσα από συνεντεύξεις της.

Για παράδειγμα, υπάρχει εκείνη η ιστορία σύμφωνα με την οποία η Μπέμπα Μπλανς είχε πάει στο Ισραήλ για να δώσει δύο συναυλίες αλλά δεν της έδωσε ποτέ διότι ένας από τους διοργανωτές της είπε ότι έχει γίνει ο λόγος που δυο πολύ σημαντικά πρόσωπα της χώρας τσακώνονται για αυτή: η Μπλανς παραλίγο να γίνει ο λόγος έναρξης πολιτικής κρίσης μέσα στο Ισραήλ. Υπάρχει επίσης μια άλλη ιστορία που θέλει έναν επιχειρηματία που ήταν τσιμπημένος μαζί της να της χαρίζει ένα σκάφος απλά για να μείνει μαζί του ένα Σαββατοκύριακο. Όλα αυτά είναι πραγματικότητες, δεν είναι μύθοι.

Και αν οι άντρες είχαν μια τέτοιου τύπου σχέση μαζί της, αναφορικά με τη σχέση της με τις γυναίκες τα πράγματα ήταν εκ διαμέτρου αντίθετα. Η κόντρα της με την Πάμελα, την τραγουδίστρια αλλά και ιδιοκτήτρια της «Νεράιδας», είναι μάλλον αντικατοπτριστική για την συνύπαρξή της με άλλες συναδέλφισσές της.

Τότε, η Πάμελα και η Μπέμπα Μπλανς τραγουδούσαν μαζί στην «Νεράιδα» αλλά παρά το γεγονός ότι το μαγαζί άνηκε στην πρώτη ήταν η δεύτερη που συγκέντρωνε όλα τα φώτα της δόξας πάνω της. Όταν η Μπλανς λοιπόν αρρώστησε, η Πάμελα άδραξε την ευκαιρία και έβγαλε το όνομα της Μπλανς από τη μαρκίζα. Οι φήμες λένε πως όταν η τελευταία ξεπέρασε την αρρώστιά της και επέστρεψε στο μαγαζί, οι δυο τους λίγο έλειψε να έρθουν στα χέρια: η διαφορά τους παραλίγο να λυθεί με κανονικό ξύλο!

Διάσημη βέβαια είναι και η κόντρα της με την Ζωζώ Σαπουντζάκη, μια κόντρα που τότε συζητιόταν σε όλα τα πηγαδάκια της νυχτερινής ζωής της Αθήνας. Σαπουντζάκη και Μπλανς διαφωνούσαν διαρκώς για το πρόγραμμα αλλά και γενικότερα για το παραμικρό ζήτημα που είχε να κάνει με το μαγαζί. Την εποχή εκείνη η Σαπουντζάκη ήταν ήδη ένα φτασμένο όνομα και η Μπλανς ένα ανερχόμενο αστέρι: η σύγκρουσή τους είχε όλα τα χαρακτηριστικά του νέου που τα βάζει με το παλιό.

Η σύγκρουση τελείωσε με την Μπλανς να νικάει θριαμβευτικά. Με ποιον τρόπο; Όπως είχε συνηθίσει να επιβάλλεται πάντα! Με το απίστευτο σώμα της. Όταν φόρεσε ένα πέρα για πέρα προκλητικό ρούχο που άφηνε ελάχιστα πράγματα στην φαντασία όσων την κοιτούσαν, η «Πεταλούδα» (το κέντρο στο οποίο τραγουδούσαν) λίγο έλειψε να γκρεμιστεί. Μάλιστα, μετά το πρόγραμμα είχε και μια αναπάντεχη επίσκεψη στο καμαρίνι της: ήταν η μητέρα της ίδιας της Σαπουντζάκη.

«Ολοι οι πελάτες ρωτάνε αν φοράτε σουτιέν», της είπε, σχεδόν με θαυμασμό η μητέρα της Σαπουντζάκη. Και η Μπλανς της απάντησε: «Αφού ρωτάνε, πείτε τους ότι φοράω μόνο ένα κιλοτάκι». Μια ατάκα που έμεινε ιστορική και έχτισε όχι μόνο τον μύθο για την ομορφιά της Μπλανς αλλά και για τον ακομπλεξάριστο και περήφανο χαρακτήρα της, στοιχεία που την εποχή εκείνη ήταν πρωτόγνωρα για μια γυναίκα.

Μπορεί η Μπλανς να έφυγε από τη ζωή σε μια συνθήκη εκ διαμέτρου αντίθετη από εκείνη της υπόλοιπης ζωής αλλά, η αλήθεια να λέγεται: μια ζωή όπως εκείνη που έκανε θα την αντάλλαζαν όλοι, ακόμα και για κακά και μοναχικά γεράματα.