Στη Δικαιοσύνη προσέφυγε ο Πανελλήνιος Σύνδεσμος Μελών Επιχειρήσεων Εξωτερικών Υπηρεσιών Προστασίας και Πρόληψης ζητώντας να τροποποιηθεί το στρεβλό θεσμικό πλαίσιο ,που προκάλεσαν οι νομοθετικές διατάξεις του Υπουργείου Εργασίας και είχαν ως αποτέλεσμα εκατοντάδες επιχειρήσεις του ιδιωτικού αλλά και δημοσίου τομέα να έχουν μείνει εδώ και μήνες χωρίς ιατρούς εργασίας.
Μεγάλοι χαμένοι της πολιτικής που επιχειρεί να εφαρμόσει το υπουργείο Εργασίας είναι οι εργαζόμενοι καθώς με το νέο νομοθετικό πλαίσιο μένουν χωρίς κάλυψη από γιατρό εργασίας ενώ οι επιχειρήσεις είναι νομικά εκτεθειμένες καθώς αδυνατούν να συμμορφωθούν έστω και στα ελάχιστα προβλεπόμενα της νομοθεσίας
« Αποκλειστικά υπεύθυνη για την κατάσταση που έχει δημιουργηθεί είναι η ηγεσία του Υπουργείου Εργασίας που εφαρμόζει αποσπασματικά και αντιφατικά μέτρα, θέτοντας σε κίνδυνο την υγεία και ασφάλεια των εργαζομένων και τη Δημόσια Υγεία. Το Υπουργείο γνωρίζει ότι ο αριθμός των ιατρών εργασίας δεν επαρκεί για την κάλυψη των ελληνικών επιχειρήσεων και παρόλο αυτά νομοθετεί προς την αντίθετη κατεύθυνση χωρίς κανένα στρατηγικό σχεδιασμό και με γραφειοκρατικά τερτίπια υποβαθμίζει όλο και περισσότερο την υγεία και ασφάλεια των εργαζομένων των ελληνικών επιχειρήσεων» δηλώνει ο Πρόεδρος του Πανελλήνιου Συνδέσμου Μελών Επιχειρήσεων Εξωτερικών Υπηρεσιών Προστασίας και Πρόληψης κ.Γιώργος Λαμπρινός.
Παρά τις δεσμεύσεις των ιθυνόντων του Υπουργείου Εργασίας για επίλυση του φλέγοντος ζητήματος της έλλειψης ικανού αριθμού Ιατρών Εργασίας, το οποίο ταλανίζει τις Ελληνικές επιχειρήσεις εδώ και 6 μήνες και αποβαίνει σε βάρος της υγείας των εργαζομένων, η Εγκύκλιος με Αρ.Πρωτ 403/Δ9.8, της 21/02/2019 με θέμα ‘Εφαρμογή των διατάξεων της περίπτωση γ’ της παρ.2Α του άρθρου 16 του Ν.3850/2010 (Α’84)’, έρχεται να δυναμιτίσει ακόμα περισσότερο την ήδη έκρυθμη κατάσταση.
Το Υπουργείο συνεχίζει να αγνοεί προκλητικά τις προτάσεις όλων των θεσμικών φορέων, δεν επιλύει κανένα από τα προβλήματα που έχουν προκύψει, ενώ αντίθετα δημιουργεί πρόσθετα.
Υποχρεώνει τις επιχειρήσεις σε μια απίστευτη γραφειοκρατία κατά την ανάθεση καθηκόντων ιατρού εργασίας και έχει μετατρέψει τους Ιατρικούς Συλλόγους σε ‘γραφεία εύρεσης εργασίας’ των ιατρών που προσφέρουν σχετικές υπηρεσίες.
Επιπλέον παρεμβαίνει εντελώς πρόχειρα στη διαδικασία των επιχειρήσεων για ανάθεση καθηκόντων ιατρού εργασίας και σύναψη σύμβασης, αφού η Εγκύκλιος τονίζει ότι εφόσον υπάρξει διαθεσιμότητα Ειδικού Ιατρού Εργασίας, η επιχείρηση είναι υποχρεωμένη να επιλέξει τον συγκεκριμένο Ιατρό, ανεξαρτήτως κόστους, επαγγελματικής υπόστασης και αξιοπιστίας, γεγονός το οποίο παραβιάζει ευθέως την Αρχή Ελευθερίας των Συμβάσεων.
Το Υπουργείο Εργασίας συνεχίζει να υποστηρίζει τα φαινόμενα αδιαφάνειας και παραβατικότητας, με την μη ενεργοποίηση του συστήματος ΟΠΣ-ΣΕΠΕ για τους Ιατρούς Εργασίας, προβάλλοντας συνεχώς ανυπόστατες δικαιολογίες
