Ο εμβληματικός Δημήτρης Παπαμιχαήλ, από τον Πειραιά και η θρυλική Αλίκη – Σταματίνα Βουγιουκλάκη από το Μαρούσι ήταν φτιαγμένοι ο ένας για τον άλλο, είτε το επέλεξαν είτε όχι.

Καβγάδες, ανταγωνισμοί, καρφιά, μπηχτές, αντιπάθειες να χαρακτηρίζουν τη σχέση του, που βγάζει σπινθήρες για να γίνει φλόγα και εμπειρισμός όταν γίνονται ζευγάρι. Και επειδή οι φλόγες αφήνουν πάντα κάρβουνα που σιγοκαίνε, το ζευγάρι έμελλε να χωρίσει σε ένα από τα πιο επεισοδιακά και έντονα διαζύγια της ιστορίας των διάσημων του εγχώριου στερεώματος. Συνέβαιναν πάντα, συμβαίνουν τώρα, συνέβαιναν και τότε…

Ένας έρωτας μοιραίος

Γεννημένοι με έναν χρόνο διαφορά, βρίσκονται συμμαθητές στην Σχολή του Εθνικού Θεάτρου και τσακώνονται! Από το 1959 που θα συναντηθούν στα γυρίσματα της θρυλικής Αστέρως, θα κάνουν μαζί μεγάλες κινηματογραφικές επιτυχίες και θα τσακώνονται! Το 1965 θα αποφασίσουν πως δεν ζουν χωριστά και θα παντρευτούν κανονικά ύστερα από καμία 10ρια κινηματογραφικούς μεταξύ τους γάμους και θα τσακώνονται.

Θα πάρουν διαζύγιο το 1975, απ’ αυτά τα αιματηρά, τα απολίτιστα, τα παθιασμένα, τα μεσογειακά, τα απολύτως εχθρικά. Και θα χάσουν την ευχαρίστησή τους να τσακώνονται. Όχι πως θα σταματήσει η μεταξύ τους ιστορία εκεί, αλλά θα κάνει μια προσωρινή διακοπή. Μια διακοπή για διαφημίσεις στη μέση της ταινίας τους…

Το «θέατρο Αλίκη», ο ανταγωνισμός, η Βασίλισσα Αμαλία και ο.. Κώστας Πρέκας!

Το χειμώνα του 1971, η Αλίκη Βουγιουκλάκη αποκτά το δικό της θέατρο, στην οδό Αμερικής, με τα όνομα της να λάμπει στα πολύχρωμα Φώτα της κομψής εισόδου. Όλη η φιλότεχνη Αθήνα χαιρετίζει το νέο θέατρο ως απαραίτητο επίτευγμα της θεατρικής λάμψης της εθνικής σταρ και του ποιοτικού συζύγου της. Το θέατρο υπέρκομψο, πολύ προσεγμένο, πολύ στιλάτο θεωρείται το στολίδι της θεατρικής πιάτσας. Κάποιοι αστειεύονται, μάλιστα, πως η Αλίκη φρόντισε ακόμη και τη λεπτομέρεια, το έφιππο άγαλμα του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη να δείχνει την είσοδο του θεάτρου της! Κι όμως, όλη αυτή η υπερπροσπάθεια έχει φέρει το αγαπημένο ζευγάρι των εξώφυλλων και του κοινού σε κρίση.

Είναι τσακωμένοι άγρια και τους καβγάδες τους ακούνε συνεργάτες και φίλοι, είτε στο σπίτι, είτε στην δουλειά. Τασάκια και ποτήρια να σπάνε, φωνές, απειλές, μούτρα και κλάματα απ’ την πλευρά της Αλίκης. Έχουν αποφασίσει να ανεβάσουν στο καινούργιο θέατρο τον έργο του Γ. Ρούσου «Βασίλισσα Αμαλία». Ο Παπαμιχάηλ θυμωμένος αρνείται να παίξει. Τον ρόλο του ως Καλλέργη αναλαμβάνει ο Κώστας Πρέκας. Ο τελευταίος φωτογραφίζεται μάλιστα με τον θίασο στις καθιερωμένες πόζες κάθε επικείμενης παράστασης, όταν ο Παπαμιχάηλ επιστρέφει και ο Πρέκας αναγκαστικά αναχωρεί. Το έργο έχει επιτυχία, συνεχίζεται και το καλοκαίρι. Η κατάσταση μεταξύ τους όμως δεν φτιάχνει.

Τεράστιο πεδίο αντίθεσης μεταξύ τους παραμείνει η δουλειά. Ο ανταγωνισμός που ολοφάνερα υπήρχε μεταξύ τους από τις μέρες της σχολής, εδώ ελλοχεύει ακόμη πιο ύπουλος, περισσότερο υποδόριος και καταλυτικός. Η Αλίκη αντιδρά δυναμικά στους καβγάδες, αλλά είναι αποφασισμένη να κρατήσει τον γάμο της για αυτό συχνά υποχωρεί.

Το ξύλο και η υπερηφάνεια της Αλίκης

Παντού όχι μόνο ακούγεται αλλά και γράφεται πως ο Παπαμιχαήλ συχνά σηκώνει χέρι. Η περηφάνια της Αλίκης δεν ανέχεται κάτι τέτοιο. Λέγεται πως κάποτε μια άσπονδη φίλη της και πρωταγωνίστρια επίσης της τηλεφώνησε όλο ενδιαφέρον: «Αλικάκι μου;» τη ρώτησε τάχα ανήσυχη, «αλήθεια αυτός σε βαράει;». Η Αλίκη μετά από μια σύντομη παύση έβαλε το δίκιο στον τόπο. «Άκου λίγο», απάντησε, «αν με χτυπάει και εγώ μένω είμαι άξια της τύχης μου, αν όμως με χτυπάει και εμένα μ’ αρέσει τότε βρήκα τον άνθρωπο μου. Και αυτός, όπως τον αποκάλεσες, είναι ο άνδρας μου».

Ο Δημήτρης επιμένει πάντα η Αλίκη να μην κάνει κινηματογράφο, να μην κάνει τηλεόραση και αλλά εμπορικά πράγματα αλλά να αφοσιωθεί στο θέατρο και στους απαιτητικούς μεγάλους ρόλους του διεθνούς ρεπερτορίου. Η Αλίκη αν και φέρει πάντα περί πολλού το με αγώνες κατακτημένο τίτλο της εθνικής σταρ, υποχωρεί. Στο νέο τους θέατρο ανεβάζουν το αντιεμπορικό έργο «Οι φυλακισμένοι της 2ης λεωφόρου» και σημειώνουν παταγώδη αποτυχία. Σε ένα μήνα το έργο κατεβαίνει και ανεβάζουν την Θεατρίνα, του Μπερνάρ Σω, ένα έργο κομμένο και ραμμένο πάνω στην Αλίκη, που σκίζει.

Όμως η σχέση τους δείχνει να έχει τελειώσει. Ατελείωτοι τσακωμοί και καβγάδες. Οι φίλοι γύρω τους, δεν ξέρουν πού να κρυφτούν, το παιδί φυγαδεύεται συχνά μακριά τους, οι συνεργάτες κάνουν πως δεν ακούνε. Βίαια ξεσπάσματα και αγριάδες και συνέχεια κλάματα. Η Αλίκη θυμάται πάλι την φοιτητική της βρισιά για τον Δημήτρη. «Πειραιώτης αλητάκος».

Στη σκηνή του θεάτρου φιλιούνται και ερωτεύονται και έξω απ’ αυτήν είναι εχθροί, έτοιμοι να κατασπαράξουν ο ένας τον άλλον. Οι φίλοι της Αλίκης ακόμη μιλούν για ένα ανταγωνισμό απ την πλευρά του Δημήτρη που αυτή προσπαθούσε να κάνει πως δεν καταλαβαίνει και υποχωρούσε. Οι φίλοι του Δημήτρη μιλάνε για δυο προσωπικότητες πολύ δυναμικές που ήταν πλασμένες η μια παραπληρωματική στην άλλη και που μαζί δεν μπορούσαν αλλά και χωριά δεν ήταν γραφτό να βρίσκονται. Η σύγκρουση ήταν μοιραία.

«Με έδειρε την πρώτη νύχτα του γάμου μας»

Μέχρι τελευταία στιγμή και ενώ το διαζύγιο είχε πάρει ήδη το δρόμο του, η Αλίκη και ο Δημήτρης αρνούνται να μιλήσουν επίσημα στους δημοσιογράφους και να αποκαλύψουν λεπτομέρειες για τη μεταξύ τους ένταση. Προσποιούνται συχνά το αγαπημένο ζευγάρι που αλληλοθαυμάζεται ή απαντάνε άλλα αντ’ άλλων στις κατά μέτωπο ερωτήσεις. Ο Γιώργος Λιάνης ρωτάει την Αλίκη Βουγιουκλάκη: «Επιτέλους, απαντήστε μου χωρίς περιστροφές. Συνεχώς προσπαθείτε με υπεκφυγές να αποδυναμώσετε το ερώτημα. Είναι αλήθεια ότι οι βαθιές προσωπικές σας διάφορες, σας οδηγούν στο διαζύγιο;». Και η Βουγιουκλάκη απαντά: «Ε! Όχι δα! Δε θα με αναγκάσετε να παρασυρθώ εκεί που θέλετε εσείς. Δεν με ενδιαφέρουν οι συνεντεύξεις, οι τυμπανοκρουσίες και όλα αυτά γιατί μέσα μου βλάστησε μια άλλη Αλίκη. Η φωτογραφία μου που πλασάρατε στο κοινό είναι πλαστή!
Έχω αλλάξει ριζικά μέσα μου, έστω κι αν όπως τονίσατε εσείς, ο χρόνος δεν περνάει από το πρόσωπο μου. Είμαι ένας άλλος άνθρωπος. Είπα ότι έχω να πω. Και για να τελειώνουμε δεν πρόκειται να σας δώσω συνέντευξη». Και ο Γιώργος Λιάνης επιμένει υποβάλλοντας το ίδιο ερώτημα και στον Δημήτρη Παπαμιχαήλ εισπράττοντας πάλι μια ακατανόητη απάντηση: «Ουδέν σχόλιο περί αμετάκλητου χωρισμού. Όσο για τα Πρωτοδικείο και αν εκεί βρίσκεται αίτηση διαζυγίου, δεν γνωρίζω τίποτα και δεν με απασχολεί το θέμα, ασχολούμαι με πολύ σοβαρότερα πράγματα πια και νομίζω πως καιρός και ο κόσμος να κάνει το ίδιο…»…

Όμως, όταν φτάσουν στις αίθουσες των δικαστηρίων οι λεπτομέρειες της δίκης θα τους κάνουν βορά στην ειδωλοφαγία του κοινού και του τύπου. Και ενώ ο γάμος διαλύεται στις 5 Ιουλίου του 1975, τα πρωτοσέλιδα, ανώνυμα και χωρίς υπογραφές, περιγράφουν την κατάσταση: «Ξυλοδαρμοί και επεισόδεια – βγήκε το διαζύγιο Βουγιουκλάκη – Παπαμιχαήλ» η «Με έδειρε την πρώτη νύχτα του γάμου μας». Αρχίζουν αμέσως μετά τα δικαστήρια για το μοίρασμα της περιουσίας τους.

Ο πόλεμος για την περιουσία

Ο Παπαμιχαήλ δεν διεκδικεί το σπίτι της Στησιχόρου, που είχε αγοραστεί πριν τον γάμο τους από την Αλίκη. Διεκδικεί όμως αντικείμενα αξίας μέσα απ το σπίτι που αποτελούσε κοινή κατοικία. Η Αλίκη αρνιέται να τα δώσει και μάλιστα αλλάζει κλειδαριές στις πόρτες για να μη μπει ο Παπαμιχαήλ και τα αποσπάσει ενώ η ίδια λείπει. Τα δικαστήρια επιτάσσουν τα αντικείμενα να μοιραστούν. Η Αλίκη υποχρεωτικά συναινεί. Ο Παπαμιχαήλ ζητάει τώρα μοίρασμα του σπιτιού στον Θεολόγο, της «βίλας» όπως την ονομάζει, των οικοπέδων και του θεάτρου. Κατασχέσεις, καταγραφές, μεσοεγγυήσεις, ασφαλιστικά μέτρα, μηνύσεις για κλοπές και αμέτρητα πρωτοσέλιδα.

Οικογενειακός Θησαυρός – ένα απόσπασμα:

Ο Δημήτρης Παπαμιχαήλ αποφασίζει στον Οικογενειακό Θησαυρό, ενώ η Αλίκη δεν δίνει καμία συνέντευξη. Το περιοδικό γράφει: «…Συγκεκριμένα, με δυο αγωγές που υποβάλλει εντός ων ημερών, δια του συνηγόρου του κ. Δημ. Βασιλικού, ζητάει αποζημίωση από την Βουγιουκλάκη, 1.700.000 δραχμές, πόσο που κατά τη γνώμην του αντιπροσωπεύει το ήμισυ της αξίας της βίλας του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου.

Παράλληλα με αλλαγή αγωγή του, ο Δημήτρης Παπαμιχαήλ ζητάει το ήμισυ της αξίας του ακίνητου που στεγάζει το θέατρο «Αλίκη». Τις δύο διεκδικήσεις του ο Παπαμιχαήλ στηρίζει σε μάρτυρες και γεγονότα. Ενώ δεν διεκδικεί τίποτα από το ακίνητο που είχε αγοράσει η Αλίκη προ του γάμου τους στην οδόν Στησιχόρου αρ. 3, για τα υπόλοιπα περιουσιακά στοιχεία ζητάει ίση μοίρα. Κι αυτά ποσόν αφορά τα 7 από τα 9 χρόνια της έγγαμου συμβίωσης τους, διότι στα δυο τελευταία χρόνια είχαν διαχωρίσει τα ταμεία των εσόδων τους και ο καθένας έκανε ξεχωριστές αγορές. Ρωτήσαμε
-Κύριε Παπαμιχαήλ, ο δικηγόρος σου κ. Δημήτρης βασιλικός, μου έδωσε την απόφαση του Δικαστηρίου που διατάσει την περιγραφήν και κατάσχεσιν πολλών κοινών πραγμάτων της Αλίκης και δικών σου, έως αποφανθεί τακτικό δικαστήριο περί της κυριότητος τους.

«Μάλιστα».
-Δηλαδή πρόκειται για όσα πράγματα ζήτησες να τεθούν υπό μεσεγγύηση που βρίσκονται στην βίλα του Αγ. Ιωάννου Θεολόγου;
«Ναι».
-Φυσικά, όσα αντικείμενα υπήρχαν στην οδον Στησιχόρου σου τα επέστρεψε η Βουγιουκλάκη;
«Όχι το αρνιόνταν. Τώρα τα δίνει. Αυτήν την στιγμή διεκδικώ το ήμισυ των όσων έχουμε αποκτήσει από κοινού από τον καιρό που παντρευτήκαμε. Δηλαδή, το ήμισυ της βίλας, των κτημάτων και του θεάτρου. Έχω εγείρει αγωγές. Ζήτω μόνο για το ήμισυ της βίλας 1.700.000 δρχ.».
-Η Αλίκη δέχτηκε να σου δώσει τα μισά πράγματα που υπήρχαν στην βίλα και ήσαν κοινά;-
«Όχι. Δεν δέχτηκε τίποτα. Αν δεχόταν δεν θα κατέφευγα για επείγοντα ασφαλτικά μέτρα στον Πρόεδρο. Τώρα τα πράγματα θα καταγράφουν και θα τεθούν υπό μεσεγγύηση».
-Το κτήμα όμως, στο οποίο χτίσθηκε η βίλα, είναι στο όνομα της Αλίκης.
«Ναι. Το αγοράσαμε με λεφτά του κοινού μας ταμείου, αλλά δέχθηκα να της το γράψω στο όνομα της».
-Με αξίωση της τα έγραψες ή επειδή το ήθελες;
«Γυναίκα μου, ήταν βρε αδελφέ…»…
-Και επειδή έγραψες δηλαδή ο κτήμα στο όνομα της, τώρα η Αλίκη λέει: «Η βίλα μου»;
«Ναι, αλλά και το κτήμα και η βίλα έχουνε δημιουργηθεί όχι αποκλειστικά με δικά μου αλλά με κοινά λεφτά. Περισσότερο δε με τα δικά μου λεφτά έχει χτιστεί η βίλα».
-Μα η Αλίκη εκτός του ότι από το διαμέρισμα της –το προσωπικό της οδού Στησιχόρου- σε έδιωξε με δικαστικούς κλητήρες, σου έχει κάνει και μια μήνυση για κλοπή, όταν πήγες και πήρες τα αυστηρώς προσωπικά σου –όπως λες- και όχι τα κοινά αντικείμενα.
«Βεβαίως, μου έχει κάνει μήνυση για… κλοπή! Την δική όμως την έχασε, διότι εγώ απηλλάγην».
-Μπορ να τα γράψω αυτά που μου λες;
«Βεβαίως. Όλα. Όλα σου λέω…»…»

Και δεν ζήσανε αυτοί καλά και εμείς καλύτερα…

Φήμες. Κουτσομπολιά. Διαψεύσεις. Άγριοι χωρισμοί σε πιο αθώους ενημερωτικά καιρούς, που όμως, πόναγαν το ίδιο και γινόταν επίκεντρο όπως και σήμερα. Και στη μέση το παιδί τους. Ο Παπαμιχάηλ να ζητάει να πάει ο Γιάννης μαζί του και τα δικαστήρια να το δίνουν στην μάνα. Στα χρόνια που ακολουθούν ο Γιάννης δένεται πιο πολύ με την μητέρα του, η οποία σύμφωνα με όσους τους έζησαν από κοντά, δεν του χάλαγε χατίρι.

Οι δρόμοι της Αλίκης και του Δημήτρη θα ξανασυναντήθηκαν θεατρικά και δεν θα χωρίσουν ποτέ στην συνείδηση μας, που τους έχουμε χρίσει αιώνιο ζευγάρι. Γιατί πιστεύουμε πως ο κινηματογράφος λέει πάντα την αλήθεια. Γιατί πιστεύουμε στα παραμύθια. Κι ας μην ήταν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα. Και ας χώρισε αιματηρά η νεράιδα με το παλικάρι. Κι ας είναι όλα αυτά ανθρώπινα, όσο τα ζούμε όλοι. Δεν επιτρέπεται πολύς ρεαλισμός στα είδωλα…