Οπως ο αλιέας Γιώργος Καζούλης, μίλησε για την ψαριά του αυτή τονίζοντας μεταξύ άλλων ότι «είναι από τις πιο ωραίες μάχες που έχει ζήσει μέχρι σήμερα» κάνοντας την αγαπημένη του ασχολία.
Γιώργος Καζούλης: «Λίγα λόγια για την ιστορία. Πρωινό Κυριακής 4:00 πμ ξεκινάμε απ το σπίτι για να φτάσουμε στο μακρινό προορισμό μας στις 7:00 περίπου.
Νωρίς το πρωί, πολύ υγρασία, λες και ένα σύννεφο έχει κολλήσει 10μ πάνω από τη θάλασσα.
Συνθήκες στις οποίες τα ψάρια είναι συνήθως κρυμμένα και νωχελικά.
Αποφασίζουμε να επιστρέψουμε σε πιο κοντινά σημεία μίας και η πρόγνωση καιρού είχε πέσει έξω.
Πάμε λοιπόν σ’ ένα γνώριμο σημείο όπου 3 φορές στο παρελθόν έχω χάσει τέτοιο ψάρι, πρώτη φορά πριν 5 χρόνια.
Ένας τόνος μου σπάει τη μπίλια της μανιβέλας στο «βαρύ» μου σετάκι και έτσι μένω χωρίς «χοντρά» εργαλεία.
Το Shout είναι το πιο αξιόπιστο που μου μένει να χρησιμοποιήσω, με στόχο κάποιο φαγκρί στην περιοχή.
Ένα απότομο ρούφηγμα και χάνω το δόλωμα περίπου ένα μέτρο.
Σκέφτομαι ότι είναι βλάχος, ενώ όμως του παίρνω 15μ και το κρατάω όσο μπορώ κόβει το παράμαλλο στα δόντια του.
Λέω με τέτοια εργαλεία είναι μάταιο να ξαναπροσπαθήσουμε και ρίχνουμε 50μ πιο δίπλα να δοκιμάσουμε πάλι για φαγκριά.
Ακριβώς το ίδιο χτύπημα και τραβάω πάλι όσο πιο γρήγορα γίνεται δίνοντας όλη την παραβολή του καλαμιού.
Λέω ίσως έχω μια πιθανότητα άμα το ψάρι δεν είναι πολύ μεγάλο να το πάρω.
Ακολουθεί μάχη 20 λεπτά.
Μόλις φάνηκε στην επιφάνεια πραγματικά δεν μπορούσα να πιστέψω στα μάτια μου.
Το ψάρι ήταν από τα μεγαλύτερα που έχω πιάσει.
Όμως ο τρόπος με είχε αφήσει άφωνο!
Το ψάρι είχε και το προηγούμενο δόλωμα μέσα στο στόμα του.
Ίσως βοήθησε λίγο και η εμπειρία με ψάρια του είδους, αλλά πραγματικά η δύναμη που έχουν αυτά τα εργαλεία είναι απίστευτη».
