Ως και 70% τηλεθέαση: Το τηλεοπτικό φαινόμενο των 90s που σκανδάλισε και το έβλεπε όλη η Ελλάδα

Το ημερολόγιο έγραφε 16 Σεπτεμβρίου 1993 όταν το κοινό ήρθε για πρώτη φορά σε επαφή με μια σειρά που -αν και κράτησε μόλις μία σεζόν– και δέχτηκε και σκληρή κριτική για τις τολμηρές (για την εποχή) σκηνές της, αποδείχθηκε πραγματικό φαινόμενο. Σήμερα, 30 χρόνια μετά την προβολή της, η «Αναστασία» το απόλυτο σημείο αναφοράς για την ελληνική τηλεόραση.

Οι περισσότεροι Έλληνες ήρθαν σε επαφή με αρκετό γυμνό, κάτι διόλου συνηθισμένο εκείνα τα… παλιά χρόνια, ενώ σκανδαλώδης θεωρήθηκε ακόμη και η ιστορία που εκτυλίχθηκε μέσα από το σενάριο το οποίο έφερε την υπογραφή της Μιρέλλας Παπαοικονόμου. Το ντεμπούτο της σε σίριαλ για λογαριασμό του MEGA είχε πραγματοποιηθεί το 1991 στις «Γυναίκες» με τις Θέμιδα Μπαζάκα και Πέμυ Ζούνη, για να ακολουθήσει η «Αναστασία» και στη συνέχεια πολλές άλλες δουλειές που την καθιέρωσαν ως την κορυφαία του συγκεκριμένου είδους μυθοπλασίας.

Ποιο, λοιπόν, ήταν εκείνο το στοιχείο που σόκαρε; Μα φυσικά ένα ερωτικό τρίγωνο… Μια κατάσταση που συχνά αποτελεί θέμα για τον κινηματογράφο και την τηλεόραση, αλλά στην συγκεκριμένη περίπτωση υπήρχε ένα… twist. Στην μία άκρη του βρισκόταν η Μυρτώ Αλικάκη ως αντικείμενο του πόθου, αλλά στις άλλες δύο στέκονταν ισάριθμοι όχι συνηθισμένοι πρωταγωνιστές. Δύο άντρες με συγγενική σχέση μεταξύ τους, την χειρότερη δυνατή σε αυτό το πλαίσιο. Ένας πατέρας (Μηνάς Χατζησάββας) και ο γιος του (Άλκης Κούρκουλος)!

Για το αποκαλούμενο «Μεγάλο Κανάλι» οι περιπέτειες αυτών των τριών και ο στροβιλισμός τους σε έναν χορό έρωτα, πάθους, τύψεων, ενοχών, απόγνωσης και μίσους, αποδείχθηκε «χρυσάφι». Στα 20 επεισόδια που προβλήθηκαν σημειώθηκαν τηλεθεάσεις που ξεπερνούσαν κάθε προσδοκία και από Πέμπτη σε Πέμπτη ένα ποσοστό που δεν έπεφτε κάτω από το 50% και συχνά έφτανε ακόμη και στο 70%, συντονιζόταν στο Mega για να δει πώς εξελίσσεται αυτή η σειρά που ενσωμάτωνε πολλά στοιχεία μιας σύγχρονης οικογενειακής τραγωδίας.

Για να είμαστε και απόλυτα ειλικρινείς, όμως, το μοιραίο ερωτικό πάθος μεταξύ μιας νεαρής κοπέλας, ενός χωρισμένου μεσήλικα μετά από 23 χρόνια γάμου και του γιου του, δεν ήταν ο μόνος λόγος για το ενδιαφέρον του κοινού. Υπήρξαν και εκείνοι που συντονίζονταν με την… ελπίδα ότι θα έβλεπαν κάποιο από τα αρκετά «γαργαλιστικά» τουλάχιστον πλάνα όπου κάποιο γυναικείο στήθος ή άλλο σημείο του σώματος που ακόμη τότε αποτελούσε ταμπού, εμφανιζόταν στην οθόνη.

Με τους σημερινούς όρους κάτι τέτοιο μοιάζει υπερβολικό, αλλά αν έχετε αυτήν την εντύπωση ίσως θα έπρεπε να μιλήσετε με κάποιον που καβατζάρει τα 40 (ακόμη καλύτερα τα 50 χρόνια του) και θα σας… κατατοπίσει…

Για την πρωταγωνίστρια Μυρτώ Αλικάκη δεν χρειάζεται καν να πούμε ότι αυτή η σειρά εκτόξευσε την καριέρα της. Προερχόμενη από την Ανωτέρα Δραματική Σχολή του Καρόλου Κουν (και με σπουδές Γαλλικής Φιλολογίας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης) άρπαξε στα 20 χρόνια της την ευκαιρία που της παρουσιάστηκε, ενσαρκώνοντας πλήρως τον ρόλο ενός κοριτσιού που άθελά του μετατρέπεται σε μοιραία γυναίκα της ζωής δύο ανδρών.

Το σίριαλ πήρε διαστάσεις κοινωνικού φαινομένου και αποτέλεσε αντικείμενο καθημερινής συζήτησης παντού, ενώ επανέφερε στην μόδα το ως τότε θεωρούμενο «πασέ» όνομα Αναστασία. Γυναίκες που είχαν προτιμήσει κάποιο υποκοριστικό, επανέφεραν το βαπτιστικό τους, κάτι που πλέον βέβαια συμβαίνει κατά κόρον, αλλά για τις αρχές της δεκαετίας του ’90 ήταν κάτι απίστευτο.

Ένας από τους λόγους για τους οποίους σήμερα η σειρά θεωρείται από πολλούς η καλύτερη δραματική που έχει προβληθεί ποτέ από το MEGA ήταν μάλλον και η διάρκειά του. Παρά την επιτυχία και τις υψηλές τηλεθεάσεις, ο αρχικός προγραμματισμός για μία και μόνη σεζόν δεν άλλαξε, οπότε σε αυτά τα 20 επεισόδια διάρκειας 40 λεπτών το καθένα δεν υπήρξε η «κοιλιά» που παρατηρεί κανείς, όταν οι σεναριογράφοι τραβούν μια ιστορία από τα… μαλλιά, μόνο και μόνο για να δώσουν συνέχεια σε κάτι που πλέον δεν προκαλεί το ενδιαφέρον.

Αντίθετα, η σεναριογράφος Μιρέλλα Παπαοικονόμου αργότερα κυκλοφόρησε ένα ομώνυμο βιβλίο βασισμένο στη σειρά, με τα αντίτυπά του να θεωρούνται σήμερα δυσεύρετα, ενώ κάτι παραπάνω από κλασικό είναι και το soundtrack, με την μουσική του Δημήτρη Παπαδημητρίου, τους στίχους της Λίνας Νικολακοπούλου και την υπέροχη φωνή της Ελευθερίας Αρβανιτάκη.