Μετά την πρόσφατη ηχηρή αποχώρηση του Βασίλη Καπερνάρου από την κοινοβουλευτική ομάδα των Ανεξαρτήτων Ελλήνων, ένα ακόμη στέλεχος πρώτης γραμμής του κόμματος έχει ακούσει από μακριά να τον καλούν οι γλυκές σειρήνες της εξουσίας, και όταν ακούς τη γλυκιά φωνή τους, αν δεν έχεις τα απαραίτητο ηθικό έρμα, το πλέον πιθανό είναι να υποκύψεις στα λάγνα κευλεύσματά τους.
Ας ελπίσουμε ότι ο Παύλος Χαϊκάλης δεν ανήκει σε αυτούς και δεν θα δελεαστεί από τον πάλαι ποτέ φίλο του από την εποχή της Πολιτικής Άνοιξης, Αντώνη Σαμαρά, για να καταντήσει (κι αυτός) ένα ακόμη εργαλείο του με το οποίο προσπαθεί να ρετουσάρει το απάνθρωπο πρόσωπο με το οποίο κυβερνά μαζί με τον όψιμο φίλο του Βαγγέλη.
Φυσικά, οι πάντες γνωρίζουν, πως ακόμη και για την πιο άθλια και προδοτική πράξη μπορεί να υπάρξει μια εξαιρετικά «επαρκής» αιτιολόγηση. Θέλουμε να πιστεύουμε όμως ότι ο Παύλος Χαϊκάλης δεν θα δεχτεί να παίξει ένα τέτοιο βρώμικο παιχνίδι.
Διότι, συν τοις άλλοις, εμείς ως κωμικό τον γνωρίζουμε μέχρι σήμερα. Και μια τέτοια πράξη θα ήταν πέραν ακόμη και του τραγικού: θα ήταν γελοία.
(«Θέλουμε να πιστεύουμε»… Οψόμεθα όμως…)
Καθαρές κουβέντες !
Εάν πράξει τέτοια εγκληματική ….συνεργασία με τον γκαβώματο μαφιόζο !!!
Τότε δεν θα λέγετε ….. Παύλος Χαϊκάλης !!!
Αλλά !
Παύλος …. Χαϊβάνι !!!
Άι στο διάολο τώρα !
Στράτος Δ