Ο ένας αδελφός όταν πληροφορήθηκε ότι το ίδιο του το αίμα, με τον οποίο ήταν και συνάδελφοι, όπου βρισκόταν και όπου στεκόταν τον δυσφήμιζε ως ψεύτη, καταχραστή και απατεώνα, στράφηκε στην δικαιοσύνη, ωστόσο πρωτόδικα το δικαστήριο δικαίωσε τον αδελφό του, αλλά εκείνος δεν αποθαρρύνθηκε ασκώντας έφεση.
Αποζημιώσεις από τον αδελφό του θα λάβει ενάγοντας ο οποίος κινήθηκε νομικά εναντίον του αδελφού του, που ήταν και συνάδελφος του στην ίδια εταιρεία και τον είχε κατηγορήσει σε άλλους ως ψεύτη, καταχραστή και απατεώνα. Η υπόθεση αφορούσε δυσφήμιση και το πρωτόδικο δικαστήριο απέρριψε την αγωγή και δικαίωσε δηλαδή, εκείνον που κατηγορήθηκε ότι δυσφήμισε τον αδελφό του. Ο ενάγων, όμως, άσκησε έφεση, την οποία μάλιστα χειρίστηκε χωρίς δικηγόρο, και το Ανώτατο Δικαστήριο τον δικαίωσε καταδικάζοντας τον δυσφημούντα.
Σύμφωνα με το άρθρο που διαβάσαμε στο σημερινό φύλλο της εφημερίδας “ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ”, κατά τον ουσιώδη χρόνο των επίδικων γεγονότων τα δύο αδέλφια εργάζονταν στην ίδια εταιρεία στη Λεμεσό. Σύμφωνα με την εκδοχή του ενάγοντα, «το φθινόπωρο του 2005 ο αδελφός του, εκ προθέσεως, δημοσιοποίησε προφορικώς προς την εν λόγω εταιρεία, τον διευθυντή μιας άλλης εταιρείας και έναν λογιστή, ότι ο αδελφός του είναι «ψεύτης, απατεώνας, κλέφτης, καταχραστής και πλαστογράφος».
Η δυσφήμηση αυτή είχε, πάντα κατά την εκδοχή του ενάγοντα, δυσμενείς συνέπειες στην επαγγελματική του σταδιοδρομία, με μειωμένες απολαβές και τελικά απώλεια της εργασίας του. Από την άλλη, ο αδελφός του, αρνήθηκε την εκδοχή του ενάγοντα και ισχυρίστηκε ότι ο τελευταίος είχε εκδικητικά ελατήρια εναντίον του από προηγούμενες αντιδικίες τους.
Κατά την ακρόαση της αγωγής έδωσαν μαρτυρία αφενός ο ενάγων και η σύζυγός του και αφ’ ετέρου ο εναγόμενος. Το Δικαστήριο αξιολόγησε θετικά τη μαρτυρία των δύο πρώτων, ενώ εντελώς αρνητικά αξιολόγησε τη μαρτυρία του εναγόμενου. Παρά ταύτα, απέρριψε την αγωγή θεωρώντας ότι η μαρτυρία του ενάγοντα στο επίμαχο ζήτημα ήταν εξ ακοής μαρτυρία, στην οποία δεν έδωσε βαρύτητα, κρίνοντας ότι θα έπρεπε να παρουσιαστεί πρωτογενής μαρτυρία.
Το Εφετείο στο οποίο προσέφυγε στη συνέχεια ο ενάγων, διαφώνησε με την πρωτόδικη απόφαση. Όπως σημειώνεται στη δική του απόφαση, «η μαρτυρία όπως την αποδέχθηκε το πρωτόδικο Δικαστήριο, αν και εξ ακοής, εφόσον προσφέρθηκε προς απόδειξη της αλήθειας του περιεχομένου των δηλώσεων, βοούσε και θα έπρεπε να της δοθεί η δέουσα βαρύτητα και μάλιστα, υπό τις περιστάσεις που εξηγήθηκαν ανωτέρω, να οδηγήσει σε αντίστοιχα ευρήματα. Κατά τ’ άλλα, το Δικαστήριο δέχθηκε ότι εάν θα ελάμβανε υπόψη την παραπάνω μαρτυρία, δεν θα υπήρχε οποιαδήποτε αμφιβολία ως προς το δυσφημιστικό νόημα των κοινοποιηθέντων».
Υπό αυτά τα δεδομένα, η πρωτόδικη απόφαση ανατράπηκε και το Εφετείο επιδίκασε αποζημιώσεις ύψους €3.500.
Πηγή: ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ
