Η Καθολική Εκκλησία και οι κυβερνητικές υπηρεσίες στο Ηνωμένο Βασίλειο έχουν αναπτύξει ένα νέο επιχείρημα για να αποφύγουν την εξόφληση των αποζημιώσεων στα θύματα παιδεραστίας και σεξουαλικής κακοποίησης: ισχυρίζονται ότι τα παιδιά έχουν συναινέσει
Όπως σημειώνει η Telegraph:
Οι δικηγόροι που εκπροσωπούν μερικά από τα θύματα δήλωσαν στο Sunday Telegraph ότι η υπεράσπιση χρησιμοποιείται συχνότερα από ιδιωτικές σχολές, θρησκευτικές ομάδες και τοπικές αρχές στην προσπάθεια τους να υπερασπιστούν αξιώσεις αποζημίωσης.
Παρόλο δεν είναι καιρός που αποκαλύφθηκαν προσπάθειες αποφυγής πληρωμών, η Telegraph εξέτασε πρόσφατα έγγραφα από δύο δικαστικές υποθέσεις, στις οποίες οι δικηγόροι υπεράσπισης χρησιμοποίησαν το επιχείρημα “συγκατάθεσης”.
“Ένας δικηγόρος πληροφορήθηκε από τους δικηγόρους της Καθολικής Αρχιεπισκοπής του Southwark ότι η κατάχρηση του, η οποία περιελάμβανε βιασμό και ξεκίνησε όταν ήταν 15 ετών,” συνέβη πραγματικά στο πλαίσιο συναινετικής σχέσης”, αναφέρει η Telegraph.
“Ήμουν κάτω από τη νόμιμη ηλικία της συναίνεσης, ούτως ή άλλως, και υπάρχει ένα στοιχείο που με κάνει εντελώς ανυπόληπτο και να αισθάνομαι πολύ μικρός “, είπε.
Σύμφωνα με τον Siobhán Crawford, δικηγόρο της Bolt Burdon Kemp που εδρεύει στο Λονδίνο, η στρατηγική χρησιμοποιείται συνήθως όταν ένα παιδί πηγαίνει στα δεκαέξι κατά τη διάρκεια της κακοποίησης. Στα δεκαέξι είναι η ηλικία της συγκατάθεσης, αν και η Telegraph σημειώνει ότι «αν είναι ενήλικες σε θέση εξουσίας, είναι παράνομο να κάνεις σεξ με ένα παιδί υπό τη φροντίδα τους, ακόμα κι αν το παιδί είναι 16 ή 17 τότε».
Ωστόσο, σε μια περίπτωση, το Συμβούλιο της κομητείας Cambridgeshire, μια κρατική οντότητα, αντέκρουσε μια σπουδάστρια της οποίας η κακοποίηση ξεκίνησε όταν ήταν κάτω από 16 ετών,
Για δικό της λογαριασμό, η αιτούσα ζήτησε οικειοθελώς επαφή με τον [δάσκαλο] και θεώρησε ότι ήταν σε σχέση μαζί του. Εάν αυτό είναι έτσι, αφού είχε αποκτήσει την ηλικία των 16 ετών, εκείνη συγκατατέθηκε σε σεξουαλικές πράξεις με τον [δάσκαλο] και οι πράξεις αυτές έπαψαν να είναι επιθέσεις.
Τα θύματα αυτών των δύο υποθέσεων αποζημιώθηκαν τελικά.
Παρά τους ισχυρισμούς της Εκκλησίας και της κυβέρνησης ότι εκδόθηκε η συναίνεση, η Άννα Λίνγκφιλντ, Επίτροπος Παιδιών για την Αγγλία, διαφωνεί. “Κανένα παιδί ποτέ δεν δίνει τη συγκατάθεσή του για κακοποίηση και η αυξανόμενη γραμμή υπεράσπισης τέτοιου τύπου, αν και όχι τόσο συνήθης, είναι ανησυχητική”, ανέφερε.
Ενώ η γραμμή υπεράσπισης είναι σπάνια, χρησιμοποιείται πιο συχνά. Η Crawford είπε στην Telegraph ότι η εταιρεία της είχε ασχοληθεί με δέκα υποθέσεις και ότι «υπήρξε αύξηση τα τελευταία δύο χρόνια καθώς οι αρχές έλαβαν γνώση ότι είχαν μια τέτοια επιλογή».
Η Barnardo, μια από τις φιλανθρωπικές οργανώσεις των παιδιών που διαμαρτύρονται για αυτή τη νέα γραμμή άμυνας, δήλωσε τον Ιούλιο ότι από τότε που ιδρύθηκε το CICA, το 2012, “περίπου σε 700 παιδικά θύματα σεξουαλικής κακοποίησης τους έχουν αρνηθεί αποζημιώσεις κυμαινόμενες μεταξύ £ 1.000 και £ 44.000, σύμφωνα με το γραφείο πληροφοριών του φιλανθρωπικού συνασπισμού, ο οποίος περιλαμβάνει επίσης τις οργανώσεις Victim Support, Liberty, Rape Crisis και National Working Group (NWG).
Μια περίπτωση στην οποία το θύμα δεν αποζημιώθηκε, σύμφωνα με την Telegraph, ήταν ότι “αφορούσε σε ένα 12χρονο κορίτσι που είχε ποτιστεί με αλκοόλ, οδηγήθηκε στο δάσος και δέχτηκε σεξουαλική επίθεση από έναν 21χρονο άντρα”.
“Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι είχε πάει στο δάσος” οικειοθελώς “, δεν είχε πέσει θύμα βίας, εμφανίστηκε “χαρούμενη” από το δάσος και είχε πρόσφατα σεξουαλικές σχέσεις με ένα άλλο παιδί γύρω από την ηλικία της».
Ο συνασπισμός φιλανθρωπικών οργανώσεων ζήτησε αλλαγή των κανόνων. Σύμφωνα με δελτίο Τύπου του Barnardo που εκδόθηκε τον Ιούλιο:
Ο συνασπισμός ζητά να αλλάξουν οι κανόνες, έτσι ώστε κάθε παιδί που χειραγωγείται για σεξουαλική κακοποίηση να δικαιούται αποζημίωση επειδή συναίνεσε στην κακοποίηση του από φόβο, έλλειψη κατανόησης ή πλύση εγκεφάλου, ώστε να πιστέψει ότι ο δράστης τα αγαπάει και τρέφει συναισθήματα γι’ αυτά.
Αυτή είναι μόνο η τελευταία διαμάχη γύρω από την Καθολική Εκκλησία, η οποία έχει υπερασπίζεται εδώ και χρόνια τους κατηγορούμενους παιδεραστές και κακοποιητές παιδιών.
Όπως δήλωσε ο Dawn Thomas, συμπρόεδρος της Rape Crisis England & Wales, τον προηγούμενο μήνα:
Δεν είναι παράξενο, αλλά και ακατάλληλο και επιβλαβές, ότι η Αρχή Αποζημίωσης Βλαβών εφαρμόζει διαφορετικό ορισμό της συγκατάθεσης από το νόμο και ως εκ τούτου, λέει στα θύματα και τους επιζώντες που έχουν δεχτεί σεξουαλική κακοποίηση και εκμετάλλευση ότι έχουν συναινέσει στη σεξουαλική βία που διαπράχθηκε σε βάρος τους.
Διαβάζοντας όλο αυτό το ρεπορτάζ, αυτό που μένει είναι ότι, ίσως δεν θα έπρεπε να υπάρχουν καν αποζημιώσεις και debate σχετικά με τις περιπτώσεις και τα ανάλογα ποσά, αλλά βαριές, βαρύτατες ποινές στους δράστες. Αλλιώς το όλο θέμα έχει μια δόση εξαγοράς της διαστροφής και οι οργανώσεις αυτό θα έπρεπε να ζητάνε.
