Αμβούργο… Έτσι ο Πούτιν εγκατέλειψε τον Άσαντ και τη Συρία!

Σχολιάζει ο Νίκος Κλειτσίκας

nikosklitsikas.gr/

Χθες στη Σύνοδο Κορυφής της ομάδας των G20 στο Αμβούργο διαψεύστηκαν οι…
αναλυτές και δημοσιογράφοι που από το 2011 διαβλέπουν την πτώση του εκλεγμένου προέδρου της Συρίας, αλλά και την εγκατάλειψη της Συρίας από τη Ρωσική Ομοσπονδία του προέδρου Πούτιν.
Όλη αυτή η δυτική κατευθυνόμενη προπάγάνδα, την οποία περιέφεραν τον τελευταίο μήνα οι σε διατεταγμένη υπηρεσία περισπούδαστοι «αναλυτές» και δημοσιογράφοι, βασιζόταν στη στενή συνεργασία αμερικανών, ισραηλινών και σαουδάραβων στρατιωτικών με τους Κούρδους του YPG και τη δημιουργία 7 αμερικανικών βάσεων σε κυρίαρχα εδάφη της Συρίας, που κατέχουν οι Κούρδοι («Νέα Μέση Ανατολή»… με εργαλείο τους Κούρδους!).
Χθες η απάντηση ήρθε από τα πιο έγκυρα χείλη:

«Ο Γραμματέας του Κράτους των ΗΠΑ Tillerson είναι ένα σεβαστό πρόσωπο… αλλά δεν είναι ακόμη ένας Σύρος πολίτης. Το μέλλον του Προέδρου Assad αποφασίζει ο λαός της Συρίας κι όχι ο υπουργός των Εξωτερικών των ΗΠΑ«

Αμβούργο, 8 Ιούλη 2017
Βλαδίμηρος Πούτιν, Πρόεδρος της Ρωσικής Ομοσπονδίας

Ο κύριος Tillerson (Ρεξ Τίλερσον) είναι ο Γραμματέας του Κράτους των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής, δηλαδή ο υπουργός των Εξωτερικών του κυρίου Τραμπ.
Τι αγνοούν εσκεμμένα «αναλυτές» και δημοσιογράφοι;
Όλα όσα είναι γνωστά, πασιφανή ακόμη και σε τυφλούς, αλλά ουσιαστικά αναδεικνύουν πως «ο βασιλιάς είναι γυμνός«, όπως περιγράφει ο Χανς Κρίστιαν Άντερσεν. Δηλαδή ο «βασιλιάς» (ΝΑΤΟ, ΗΠΑ, δύση) γνωρίζουν πως είναι «γυμνοί», αλλά δεν θέλουν να γίνει η γύμνια τους αντικείμενο κοινής θέασις.
Εντελώς συνοπτικά:
* Στη Συρία η ρωσική στρατιωτική βάση της Ταρτούς είναι αποτέλεσμα της συμφωνίας ΕΣΣΔ-Συρίας του 1971. Το Γενάρη του 2017 υπογράφηκε παράταση της συμφωνίας για άλλα 49 χρόνια και ήδη ξεκίνησαν εργασίες αναβάθμισης, ώστε να επισκευάζει και να εφοδιάζει ταυτόχρονα 11 πλοία. Ήδη έχει όλες τις δυνατότητες φιλοξενίας πυρηνοκίνητων πλοίων.
* Η αεροπορική βάση Humaynim είναι Συριακή, αλλά ουσιαστικά φιλοξενεί τις ρωσικές αεροπορικές δυνάμεις στη Συρία.
* Μια νέα στρατιωτική βάση της Ρωσίας στη Συρία σφίγγει τη θηλιά αυτού του στρατηγικού σχεδιασμού. Ολοκληρώνεται η κατασκευή της βάσης στην Kirbet Ras Al-Wa’r, της Συριακής περιφέρειας Bir Al Qasab, που θα κλειδώσει την περιοχή και φυσικά θα αναγκάσει τις ΗΠΑ να εγκαταλείψουν το «κουρδικό όνειρο» τριχοτόμησης της Συρίας.

* Με την «Επιχείρηση Αξιοπρέπεια» του Khalifa Haftar, που περιλαμβάνει τον προγραμματισμό Ρωσικής βάσης στις ακτές της Κυρηναϊκής, έχουμε το ξεβράκωμα των ΗΠΑ και Ε.Ε. που στοιχημάτισαν σε κουτσά άλογα.
* Αν στα παραπάνω προσθέσουμε κινήσεις ματ, όπως τη Διάσκεψη για τη συμφιλίωση της Χαμάς με τη Φατάχ, που διαχειρίζεται η αλεπού της ρωσικής εξωτερικής πολιτικής Λαβρόφ (της Σοβιετικής Διπλωματικής Σχολής), η Ρωσία αναδεικνύεται σε μοναδική δύναμη στη Μέση Ανατολή, ενώ οι ΗΠΑ περιορίζονται να παίζουν επικίνδυνα με τη Σαουδική Αραβία και το Ισραήλ εναντίον του Ιράν και του Κατάρ. Και το Κατάρ υποστηρίζεται από την Τουρκία, το μεγαλύτερο ΝΑΤΟϊκό στρατό μετά από αυτόν των ΗΠΑ.
Η στρατηγική της Μόσχας είναι πασιφανής και συνίσταται στη δημιουργία μιας σειράς στρατιωτικών βάσεων ή στρατιωτικών συμφωνιών που θα απομακρύνουν προοδευτικά τις ΗΠΑ και το Ευρωπαϊκό Διευθυντήριο από την περιοχή της Μεσογείου.
Με απλά λόγια: η Ρωσία προβάλλεται και αυτοπροτείνεται ως η μοναδική κυρίαρχη δύναμη που μπορεί να ανασυντάξει από μόνη της όλη την περιοχή του Μαγκρέμπ, μετά την πλήρη αποτυχία της «αραβικής άνοιξης made in USA» νε περάσει από τη Συρία και να φθάσει στο Ιράν.
Τέλος, η Ρωσία πολύ σύντομα θα προτείνει μια εφικτή συμφωνία για συνεργασία κι υποστήριξη εναντίον της τρομοκρατίας, σε όλες τις χώρες της Μεσογείου και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που θα προβληματίσει όσους δεν είναι πιόνια των ΗΠΑ.
Δεν πρέπει να περάσει απαρατήρητο πως πάνω στον πρόεδρο Άσαντ στοιχίζονται το Ιράν κι η Κίνα, που μαζί με τη Ρωσία αποτελούν τ’ αφεντικά της εξέλιξης.
Σ’ αυτούς τους σχεδιασμούς και τα σενάρια κινείται κι η Τουρκία αναφορικά με το Κυπριακό. Δεν έχουμε αδιαλλαξία της Τουρκίας να αποδεχτεί μια διζωνική-διχοτομική πρόταση από την Ελλαδική και Ευρωπαϊκή πλευρά. Πιο φιλοτουρκική πρόταση «επίλυσης» δεν θα μπορούσε να υπάρξει για την Τουρκία. Όμως η τουρκική εξωτερική πολιτική γνωρίζει την επιστήμη της διπλωματίας και πως αν τα σχέδια της Ρωσίας έχουν απήχηση, θα μπορεί να έχει μια τουρκική Κύπρο. Και σ’ αυτό που αρέσει στους συμβιβασμένους κομπραδόρους πολιτικούς, που το ονομάζουν «realpolitik«, η μη συμφωνία της Τουρκίας στο Κυπριακό αποτελεί νίκη. Όταν γονατίζεις την Ε.Ε. που αποδέχεται, συζητάει, προτείνει «συμφωνίες» για την κατοχή του 40% μιας χώρας πλήρους μέλος της Ε.Ε. και της ευρωζώνης, πως μπορείς να μην μιλάς για τουρκική νίκη;
Ο μεγάλος χαμένος από αυτές τις ανακατατάξεις στη Μεσόγειο είναι η Ελλάδα. Απόλυτα πιστή και προσηλωμένη στην πολιτική του Διευθυντηρίου, όχι μόνον δεν μπορεί να χαράξει μια δική της εθνική πολιτική, αλλά «βασιλικότερη του βασιλέως» συνεχίζει το εμπάργκο και τις κυρώσεις εναντίον της φίλης Συρίας, τη διακοπή διπλωματικών σχέσεων, προστατεύει κι υποστηρίζει τον FSA («ελεύθερου συριακού στρατού»), τους δήθεν «μετριοπαθείς» δολοφόνους του λαού της Συρίας, που ελέγχει τους μετανάστες-πρόσφυγες στην Ελλάδα, συνεχίζει το εμπάργκο εναντίον του Ιράν κι ότι επιβάλλει η τρόικα, χωρίς κανένα αντάλλαγμα ή ελάφρυνση για τον εξαθλιωμένο Έλληνα πολίτη.
Δεν είναι ιμπεριαλιστές οι Ρώσοι; Να είμαστε εναντίον κάθε ιμπεριαλισμού πιπιλίζει την καραμέλα-αφήγημα η εγχώρια «Radical chic» αριστερά.
Την απάντηση δίνουν τα παραδοσιακά κομμουνιστικά κόμματα της Ευρώπης κι οι κομμουνιστές της Μέσης Ανατολής και της Συρίας.

Το Κομμουνιστικό Κόμμα Ιταλίας δεν διστάζει να δώσει τη λενινιστική απάντηση: «Όταν η Ρωσία είναι περικυκλωμένη από τους ιμπεριαλιστές, εμείς είμαστε με την αδύναμη Ρωσία«.

“Πάρτε το παράδειγμα των αντιδραστικών μοναρχιών του Μαρόκου, ή του Αφγανιστάν. Όλοι οι κομμουνιστές άξιοι του ονόματός τους, οφείλουν να τις υπερασπίσουν σε περίπτωση επίθεσης από αποικιοκρατικές δυνάμεις. Με άλλα λόγια, πρέπει να είσαι με το μέρος του πιο αδύνατου και να μην γαβγίζεις εναντίον του μαζί με τα ιμπεριαλιστικά τσακάλια«