«Ορισμένοι άνθρωποι συζητούν για τα βιβλία που έχουν διαβάσει ή για τις ταινίες που έχουν δει. Αντιθέτως, εμείς μιλάμε για το πόσο μεθυσμένοι ήταν οι γονείς μας». Η Κάρεν και η φίλη της Λιζ γνωρίστηκαν στη δουλειά στα 20 και κάτι τους χρόνια και γρήγορα δέθηκαν όταν συνειδητοποίησαν ότι μοιράζονται πολλά κοινά στη ζωή τους.
«Δεν είναι το ίδιο με το να μιλάς με κάποιον που δεν ξέρει πώς είναι», λέει η Λιζ στο BBC. Το χιούμορ είναι ένα στοιχείο που τις βοηθά να διαχειριστούν τις άσχημες αναμνήσεις. Όπως εκείνη τη φορά που η μαμά της Λιζ πούλησε τα παιχνίδια της για να βρει λεφτά για αλκοόλ. Ή την άλλη φορά που ο αλκοολικός πατέρας της Κάρεν πήγε στην παμπ και ξέχασε να την παραλάβει.
Και οι δύο θυμούνται να τρέμουν από τον φόβο, περπατώντας σπίτι από το σχολείο. «Είναι τόσο απογοητευτικό. Σκέφτεσαι: εντάξει, είχα ένα ωραίο διάλειμμα στο σχολείο, αλλά τώρα πάμε πάλι. Θα είμαι πραγματικά ευγενική και καλή, θα φροντίσω να μην πω κάτι ή δώσω οποιαδήποτε αφορμή».
Η Λιζ συνειδητοποίησε ότι οι φίλες της δεν είχαν παρόμοιους προβληματισμούς όταν ήταν 8 ή 9 ετών. «Σκέφτηκα: έχεις έτοιμο το φαγητό σου, μαγειρεμένο; Εγώ δεν έχω καν φαγητό. Τότε συνειδητοποιείς ότι είναι τραγικό και αισθάνεσαι μόνος».
Μια φορά, η μητέρα της ξόδεψε όλα τα χρήματά της σε αλκοόλ και το μόνο που μπορούσε να αγοράσει ήταν πατάτες. «Σαββατοκύριακο πατάτας», λέει η Λιζ και γελάει. «Κυριολεκτικά είχαμε πατάτες για να φάμε όλο το Σαββατοκύριακο, με κάθε τρόπο. Ήταν πραγματικά ευφάνταστη».
Το φαγητό ή η έλλειψή του αποτελεί ένα κοινό ζήτημα. Ο πατέρας της 55χρονης Χίλαρι ήταν χειρούργος. Οι οικογένεια ενδιαφερόταν αρκετά για την εικόνα της προς τα έξω αλλά το πρόβλημα ήταν ότι η μητέρα της έπινε.
«Θυμάμαι να είμαι στο σχολείο και ένα κορίτσι να ανοίγει το φαγητό της και να λέει: τα σάντουιτς μου δεν έχουν φτιαχτεί σωστά». Κανείς δεν έφτιαχνε σάντουιτς για τη Χίλαρι. Στην πραγματικότητα, η ίδια έπρεπε να φροντίζει τον μικρότερο αδερφό της: να τον βάζει για ύπνο, να τον ετοιμάζει για το σχολείο, να βεβαιώνεται ότι έχει φάει.
Το πρόβλημα της μητέρας της με το αλκοόλ ξεκίνησε με ένα ποτήρι κρασί την ημέρα, «ενώ μαγείρευε», και έφτασε σύντομα σε ένα μπουκάλι βότκα την ημέρα. «Έκρυβε μπουκάλια, υπήρχαν παντού: σε κουτιά παπουτσιών, πίσω από κουρτίνες…».
Ο πατέρας της Κάρεν σταμάτησε να πίνει πριν από 13 χρόνια. Η ίδια ακόμη όμως ξυπνά από τον εφιάλτη ότι έχει ξαναρχίσει το ποτό. «Έχω ακόμη αυτόν τον πανικό ότι “πάμε πάλι τα ίδια”».
Η ίδια δεν μιλά στους γονείς της για το παρελθόν. «Δεν συζητιέται ποτέ», λέει. «Τώρα που είμαι γονιός, η σκέψη του να συμπεριφερθώ έτσι στο παιδί μου είναι απίστευτη».
