Όσοι ανήκετε σε αυτές τις ηλικίες…θα καταλάβετε:
«H αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω πώς καταφέραμε να επιβιώσουμε…
Ήμαστε μια γενιά σε αναμονή: περάσαμε την παιδική μας ηλικία περιμένοντας. Έπρεπε να περιμένουμε δύο ώρες μετά το φαγητό πριν κολυμπήσουμε, δύο ώρες μεσημεριανό ύπνο για να ξεκουραστούμε και τις Κυριακές έπρεπε να…μείνουμε νηστικοί όλο το πρωί για να κοινωνήσουμε.
Ακόμα και οι πόνοι περνούσαν με την αναμονή.. Κοιτάζοντας πίσω, είναι δύσκολο να πιστέψουμε ότι είμαστε ακόμα ζωντανοί.. Εμείς ταξιδεύαμε σε αυτοκίνητα χωρίς ζώνες ασφαλείας και αερόσακους.
Κάναμε ταξίδια 10 και 12 ωρών, πέντε άτομα σε ένα Φιατάκι και δεν υποφέραμε από το «σύνδρομο της τουριστικής θέσης».
Δεν είχαμε πόρτες, παράθυρα, ντουλάπια και μπουκάλια φαρμάκων ασφαλείας για τα παιδιά..
Ανεβαίναμε στα ποδήλατα χωρίς κράνη και προστατευτικά, κάναμε ωτο-στοπ, καβαλάγαμε μοτοσικλέτες χωρίς δίπλωμα.
Οι κούνιες ήταν φτιαγμένες από μέταλλο και είχαν κοφτερές γωνίες. Ακόμα και τα παιχνίδια μας ήταν βίαια.
Περνάγαμε ώρες κατασκευάζοντας αυτοσχέδια αυτοκίνητα για να κάνουμε κόντρες κατρακυλώντας σε κάποια κατηφόρα και μόνο τότε ανακαλύπταμε ότι είχαμε ξεχάσει να βάλουμε φρένα. Παίζαμε «μακριά γαϊδούρα» και κανείς μας δεν έπαθε κήλη ή εξάρθρωση..
Βγαίναμε από το σπίτι τρέχοντας το πρωί, παίζαμε όλη τη μέρα και δεν γυρνούσαμε στο σπίτι παρά μόνο αφού είχαν ανάψει τα φώτα στους δρόμους. Κανείς δεν μπορούσε να μάς βρει.
Τότε δεν υπήρχαν κινητά. Σπάζαμε τα κόκαλα και τα δόντια μας και δεν υπήρχε κανένας νόμος για να τιμωρήσει τους «υπεύθυνους»
Ανοίγανε κεφάλια όταν παίζαμε πόλεμο με πέτρες και ξύλα και δεν έτρεχε τίποτα. Ήταν κάτι συνηθισμένο για παιδιά και όλα θεραπεύονταν με λίγο ιώδιο ή μερικά ράμματα.. Δεν υπήρχε κάποιος να κατηγορήσεις παρά μόνο ο εαυτός σου.
Είχαμε καυγάδες και κάναμε καζούρα ο ένας στον άλλος και μάθαμε να το ξεπερνάμε.Τρώγαμε γλυκά και πίναμε αναψυκτικά, αλλά δεν ήμασταν παχύσαρκοι. Ίσως κάποιος από εμάς να ήταν χοντρός και αυτό ήταν όλο.
Μοιραζόμασταν μπουκάλια νερό ή αναψυκτικά ή οποιοδήποτε ποτό και κανένας μας δεν έπαθε τίποτα. Καμιά φορά κολλάγαμε ψείρες στο σχολείο και οι μητέρες μας το αντιμετώπιζαν πλένοντας μας το κεφάλι με ζεστό ξύδι.
Δεν είχαμε Playstation, Nintendo 64, 99 τηλεοπτικά κανάλια, βιντεοταινίες με ήχο surround, υπολογιστές ή Ιnternet. Εμείς είχαμε φίλους.. Κανονίζαμε να βγούμε μαζί τους και βγαίναμε..
Καμιά φορά δεν κανονίζαμε τίποτα, απλά βγαίναμε στο δρόμο και εκεί συναντιόμασταν για να παίξουμε κυνηγητό, κρυφτό, αμπάριζα… μέχρι εκεί έφτανε η τεχνολογία.
Περνούσαμε τη μέρα μας έξω, τρέχοντας και παίζοντας. Φτιάχναμε παιχνίδια μόνοι μας από ξύλα.. Χάσαμε χιλιάδες μπάλες ποδοσφαίρου. Πίναμε νερό κατευθείαν από τη βρύση, όχι εμφιαλωμένο, και κάποιοι έβαζαν τα χείλη τους πάνω στη βρύση.
Κυνηγούσαμε σαύρες και πουλιά με αεροβόλα στην εξοχή, παρά το ότι ήμασταν ανήλικοι και δεν υπήρχαν ενήλικοι για να μας επιβλέπουν.
Πηγαίναμε με το ποδήλατο ή περπατώντας μέχρι τα σπίτια των φίλων και τους φωνάζαμε από την πόρτα. Φανταστείτε το! Χωρίς να ζητήσουμε άδεια από τους γονείς μας, ολομόναχοι εκεί έξω στο σκληρό αυτό κόσμο! Χωρίς κανέναν υπεύθυνο!
Πώς τα καταφέραμε;
Στα σχολικά παιχνίδια συμμετείχαν όλοι και όσοι δεν έπαιρναν μέρος έπρεπε να συμβιβαστούν με την απογοήτευση. Κάποιοι δεν ήταν τόσο καλοί μαθητές όσο άλλοι και έπρεπε να μείνουν στην ίδια τάξη.
Δεν υπήρχαν ειδικά τεστ για να περάσουν όλοι.. Τι φρίκη! Κάναμε διακοπές τρεις μήνες τα καλοκαίρια και περνούσαμε ατέλειωτες ώρες στην παραλία χωρίς αντηλιακή κρέμα με δείκτη προστασίας 30 και χωρίς μαθήματα ιστιοπλοΐας, τένις ή γκολφ..
Φτιάχναμε όμως φανταστικά κάστρα στην άμμο και ψαρεύαμε με ένα αγκίστρι και μια πετονιά. Ρίχναμε τα κορίτσια κυνηγώντας τα, όχι πιάνοντας κουβέντα σε κάποιο chat room και γράφοντας ; ) : D : P
Είχαμε ελευθερία, αποτυχία, επιτυχία και υπευθυνότητα και μέσα από όλα αυτά μάθαμε και ωριμάσαμε. Αν εσύ είσαι από τους «παλιούς»… συγχαρητήρια!
Είχες την τύχη να μεγαλώσεις σαν παιδί…»!
Και όμως το 97 γεννημένος στην επαρχία πρόλαβα και.εγώ.τέτοιες εποχές. Στην Αθήνα ίσως ήταν διαφορετικά.
Ωραία χρονια. Ζήσαμε και πόλεμο και εμφύλιο που ποτέ να μην ξανάρθει
εμεις τα ζησαμε…και περασαμε ομορφα..δεν ειχαμε πολλα…αλλα αυτα που ειχαμε αξιζαν!
Μπορεί να είμαι κ εγώ εκείνης της εποχής, αλλά έχω πρότυπο να λειτουργήσει πάλι αυτός ο πλανήτης χωρίς χρήμα κ με καμία ανταλλακτική αξία, όπως ήταν πολύ πριν τα 6000 χρονιά… Όσοι νομίζετε ότι τότε δεν υπήρχε ζωή κ τεχνολογία (ακίνδυνη), είστε βαθιά κοιμισμένοι, τότε υπήρχε κ κάτι που δεν υπάρχει τα τελευταία 6000 χρόνια, Πραγματική Ελευθερία κ Ανθρωπιά, που πλέων δεν διδάσκονται από κανένα απόβρασμα που μας θέλει σκλαβωμένους, αλλά αν θέλουμε να εντοπίσουμε την Ανθρωπιά βρίσκετε μέσα μας, αναζητώντας το καλό όλων μας κ όχι την πάρτι μας, απορρίπτοντας συγχρόνως τα όρια που μας μεγάλωσαν…
Πρέπει να Ελευθερώσουμε την ψυχή μας …Μην έχετε οδηγό το χρήμα κ καμία ανταλλακτική αξία, μην βιάζεστε για μια εύκολη παγιδευμένη ζωή, δείτε την μελλοντική ουσία, φτιάξτε χωράφια κ φυτεύτε τρόφιμα, βοηθήστε ο ένας τον άλλον… Πρέπει να γράψουμε την κωλοφάρα που καταστρέφει την Ανθρωπότητα, να μην τους ακούμε, να μην τους πιστεύουμε, να μην εκτελούμε διαταγές τους, να μην περιμένουμε εμπορικούς σωτήρες, μην τους υπερετήτε, έτσι έχουν μάθει, να μας χρησιμοποιούνε για να κρεμομαστε από πάνω τους, αν το σταματήσουμε, η θα αναγκαστούν κ εκείνοι να ζήσουν με αυτό το ρυθμό ή θα καταρρεύσουν… Αν μπορέσουμε να κάνουμε αυτά να πετύχουν, δεν θα έχουν δύναμη μετά τα αποβράσματα, αλλά δεν πρέπει κανένας να εκτελεί τις διαταγές τους …Όσο δεν τα κάνουμε αυτά, θα παραμένουμε καταδικασμένοι…
Μπράβο, πραγματικά ωραίες αναμνήσεις.
Απλά κάθε γενιά έχει τα δικά της ωραία και δεν χρειάζεται να απαξιώνουμε τη σημερινή νεολαία.
Άλλωστε και στη δική μας γενιά οι γονείς μας και οι μεγαλύτεροι άνθρωποι τα ίδια έλεγαν….
Έμείς στη ηλικία σας για να πάμε κάπου κάναμε ώρες και τώρα εσείς και στο περίπτερο πάτε με το μηχανάκι….
ααα ρε κατακαημενε νεοελληνα………… ζεις με αναμνησεις?
αλλα θα μου πεις ο πεινασμενος καρβελια ονειρευεται………..
αντε ρε ξυπνηστε που και στις επομενες εκλογες παλι τσυριζοσανελ και κυριακο θα ριξετε…..
και οσον αφορα την χ.α. αυτοι και αν ειναι τσιρκο…….ΤΣΙΡΚΟ ΜΕΝΤΡΑΝΟ για οσους θυμουνται!
Σε ευχαριστώ για το άρθρο, είμαι 34 και πέρασα τα παιδικά μου και εφηβικά μου χρόνια ακριβώς όπως τα περιγράφει το άρθρο. Όπως έγραψε και ο φίλος πιο κάτω, μακάρι να ξαναγυρνούσα τα χρόνια εκεί πίσω, σε εκείνες τις μικρές καθημερινές και αυθεντικές στιγμές που σήμερα μοιάζουν με παράδεισο.
Αλησμονητα χρονια,δυσκολα αλλα αυθεντικα,μαγικα.
Τα πιο ομορφα χρονια, ευτυχως τα ζησαμε σε ολο τους το μεγαλειο..
ΠΙΟ 85 ΑΝΤΕ ΜΕΧΡΙ ΤΟ 75 ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΛΕΩ .ΕΝΑΣ ΠΟΥ ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ ΤΟ 85 ΕΖΗΣΕ ΣΑΝ ΠΑΙΔΙ ΜΕΤΑ ΤΙΣ ΑΡΧΕΣ ΤΟΥ 90 ΟΤΑΝ ΠΛΕΟΝ ΟΛΑ ΕΙΧΑΝ ΑΛΛΑΞΕΙ.
Δεν είχαν αλλάξει και τόσο τα πράγματα Γιάννη, εγώ μεγάλωσε με όσα περιγράφει το άρθρο και σήμερα είμαι 34.
Α…γειά σου! Είχαμε το ψυγείο πάγου, ακούγαμε ράδιο, δεν ξέραμε τι είναι τηλεόραση και μάθαμε Ελληνικά.
Το αρθρο αυτο το εχω ξαναδιαβασει ομως με το που το ειδα το διαβασα παλι παροτι γνωριζα τι ακολουθει και το εκανα αυτο οπως και θα το ξαναεκανα γιατι αυτο το αρθρο μου θυμιζει καποιον ΕΜΕΝΑ.
Συγχαρητηρια σε αυτον που το εγραψε.
αν γινοτανε να γυρισω πισω για να ξανα ζησω τα αυθεντικα ελληνικα καλοκαιρια και τις παλιες καλες εποχες θα μουνα τρισευτυχισμενος……τυχεροι οσοι ζησαμε σαν παιδια τη δεκαετια του 80..προλαβα μεχρι και ποδια στο δημοτικο…αρε τι μου θυμισατε…
Μπραβο σε οποιον το εγραψε… Ειχα οντως την τυχη να μεγαλωσω σαν παιδι … Κ θυμηθηκα τις πιο ομορφες εποχες …
Ελληνιδα
Ε λοιπον γιατι δεν μεγαλωνουμε και εμεις τα παιδια μας ετσι ;;;;