Δεν υπήρξε ποτέ πλήρης συμφωνία για το τι είναι αυτό που προκαλεί πραγματικά τον μοναδικό ήχο “σαν κόκαλα που σπάνε” κάθε φορά που κάποιος κάνει “κρακ” στα δάχτυλά του. Το μόνο σίγουρο είναι ότι σίγουρα δεν πρόκειται για κόκαλα που σπάνε!
Οι καλύτερες εκτιμήσεις ήταν ότι ο ήχος αυτός προκαλείται από την βίαιη επανατοποθέτηση ή μετατόπιση κάποιου τένοντα. Η καλύτερη εικασία ήταν ότι ο ήχος είχε να κάνει με φυσαλίδες διοξειδίου του άνθρακα, που, είτε σχηματίζονται εκείνη τη στιγμή, είτε υπάρχουν ήδη στο αρθρικό υγρό που λιπαίνει τις αρθρώσεις και σπάνε όταν κάποιος κάνει “κρακ” στα δάχτυλα. Αλλά για μεγάλο χρονικό διάστημα, ακόμα και αυτή η θεωρία ήταν ακριβώς αυτό: θεωρία. Τώρα, μια μελέτη που παρουσιάστηκε στο συνέδριο της Ακτινολογικής Εταιρείας Βορείου Αμερικής επιβεβαίωσε επί της ουσίας αυτή την μέχρι πρότινος θεωρία για τις φυσαλίδες.
Για τις ανάγκες της έρευνας ο επικεφαλής της μελέτης, δρ Robert Boudin και οι συνεργάτες του σχημάτισαν δύο γκρουπ από 30 άτομα. Στο πρώτο γκρουπ μπήκαν άτομα, που, καθ’ ομολογίαν τους, έκαναν πολύ συχνά “κρακ” στα δάχτυλα και μάλιστα σε συχνότητα απίστευτη, από 33 έως και 800 (!) φορές την ημέρα. Στο δεύτερο γκρουπ μπήκαν άτομα που δεν έκαναν σχεδόν ποτέ στην ζωή τους “κρακ” στα δάχτυλα.
Ζητήθηκε από όλους να κάνουν “κρακ” στην βάση κάθε δαχτύλου των χεριών τους ξεχωριστά, στο σημείο δηλαδή κάθε δαχτύλου που ονομάζεται μετακαρποφαλαγγική άρθρωση. Την στιγμή που το έκαναν αυτό οι συμμετέχοντες, οι επιστήμονες κατέγραφαν και ανέλυαν την πράξη με υπέρηχο. Από τις συνολικά 400 δοκιμές, μόλις στις 62 καταγράφηκε ο χαρακτηριστικός ήχος από το “σπάσιμο” του δαχτύλου.
Το σημαντικό ήταν ότι και στις 62 αυτές φορές, τα μηχανήματα κατέγραψαν μια στιγμιαία απότομη λάμψη που διαρκούσε περίπου 1,15 χιλιοστά του δευτερολέπτου. Στη συνέχεια, οι συνολικά 400 καταγραφές αναλύθηκαν από ξεχωριστή ομάδα ραδιολόγων που επιβεβαίωσαν την αντιστοιχία του ήχου από το “κρακ” των δαχτύλων με την ύπαρξη αυτής της στιγμιαίας λάμψηςστον υπέρηχο, σε ποσοστό 94%.
Το πόσα χρόνια ο κάθε συμμετέχοντας είχε τη συνήθεια να κάνει “κρακ” στα δάχτυλα ή όχι, δεν επηρέασε καθόλου την επιστημονική παρατήρηση.
“Είμαστε βέβαιοι ότι ο ήχος από το ‘κρακ’ και η φωτεινή λάμψη στο υπερηχογράφημα σχετίζονται με τις δυναμικές αλλαγές στην πίεση που συνδέεται με μια φυσαλίδα αερίου στην άρθρωση”, ανέφεραν οι επιστήμονες. Και πρόσθεσαν ότι ο ήχος από το κρακ προηγείται πάντα της λάμψης που παρατηρήθηκε στον υπερηχογράφημα, κάτι που σημαίνει ότι αυτές οι φυσαλίδες σχηματίζονται και δεν σπάνε εκείνη τη στιγμή που κάποιος κάνει “κρακ” στα δάχτυλά του.
Τέλος, οι επιστήμονες διευκρίνισαν ότι δεν υπάρχει καμία επιστημονική απόδειξη ότι το “σπάσιμο” των δαχτύλων προκαλεί οποιουδήποτε είδους επίκτητο πρόβλημα στις αρθρώσεις των ανθρώπων και σε καμία περίπτωση δεν αποτελεί παράγοντα κινδύνου εμφάνισης ή επιδείνωσης της αρθρίτιδας.
