Το Εφετείο δεν εντόπισε ουδένα έρεισμα για ανατροπή της πρωτόδικης απόφασης με την οποία ο 27χρονος από την Πάφο είχε ένοχος για βιασμό νεαρής Ολλανδής σε ποινή φυλάκισης των 6½ χρόνων.
Τελικά το Εφετείο μην εντοπίζοντας κανένα έρεισμα για ανατροπή της πρωτόδικης απόφασης επικύρωσε την απόφαση του Κακουργιοδικείου στο σύνολό της, σύμφωνα με την οποία ο 27χρονος εκρίθη ένοχος για τον βιασμό της νεαρής Ολλανδής τουρίστριας, ενώ δενσυμφώνησε με τη θέση του καταδικασθέντος ότι η ποινής φυλάκισης των 6½ χρόνων ήταν έκδηλα υπερβολική ώστε να δικαιολογεί παρέμβαση του Εφετείου το οποίο.
Σύμφωνα με τα γεγονότα της υπόθεσης, η παραπονούμενη, τα ξημερώματα της 4ης Οκτωβρίου του 2015, μετά από νυχτερινή έξοδο, επέστρεφε πεζή στο διαμέρισμα όπου διέμενε, όταν κάποια στιγμή και ενώ βρισκόταν επί της λεωφόρου Ποσειδώνος, στην Κάτω Πάφο, ο 27χρονος την πλησίασε επιβαίνοντας σε μοτοποδήλατο, προσφερόμενος να την μεταφέρει σπίτι της. Σύμφωνα όμως με τα όσα ειπώθηκαν στο δικαστήριο και βάσει της καταγγελίας της νεαρής, ο 27χρονος την πήγε σε άλλη περιοχή όπου, διά της βίας και απειλών, ήρθε σε μη συναινετική σεξουαλική επαφή μαζί της.
Μάλιστα, όταν η παραπονούμενη ούρλιαζε, ο καταδικασθείς την απείλησε ότι, αν δεν σταματούσε, θα την δολοφονούσε. Αρχικά, ο 27χρονος αρνείτο ότι είχε οποιαδήποτε σεξουαλική επαφή με την παραπονούμενη, φτάνοντας μάλιστα σε σημείο να προβάλλει τον ισχυρισμό ότι δεν την ήξερε καν την νεαρή αλλοδαπή που εργαζόταν στην Πάφο.
Ωστόσο, αργότερα, όταν ήρθαν στην επιφάνεια τα αποτελέσματα εξετάσεων DNA, άλλαξε την εκδοχή του, προβάλλοντας τον ισχυρισμό ότι είχε όντως σεξουαλική επαφή με την παραπονούμενη Ολλανδή, αλλά αυτό έγινε κατόπιν συναινέσεως.
Το Εφετείο έκρινε πως δεν υπήρχε περιθώριο ανατροπής της καταδικαστικής απόφασης, συμφωνώντας με την προσέγγιση του Κακουργιοδικείου ότι πέραν από την αξιόπιστη μαρτυρία της παραπονούμενης υπήρχε και ενισχυτική μαρτυρία όπως το ενσυνείδητο ψέμα του κατηγορούμενου ότι δήθεν δεν γνώριζε καν την παραπονούμενη, καθώς και τα αδιαμφισβήτητα επιστημονικά ευρήματα, ήτοι το γενετικό υλικό του κατηγορούμενου στο σώμα της παραπονούμενης.
Σε ό,τι αφορά το ύψος της ποινής το Εφετείο υπέδειξε ότι «ο βιασμός στρέφεται κατά της γενετήσιας ελευθερίας και προσβάλλει βάναυσα την αξιοπρέπεια και προσωπικότητα του θύματος. Τέτοιας φύσεως δε εγκλήματα παρουσιάζονται με απαράδεκτα μεγάλη συχνότητα, ώστε ο παράγοντας της αποτροπής να προβάλλει ως ιδιαίτερα σημαντικός.
Πέραν τούτου, ο εφεσείοντας είχε κάθε δικαίωμα να επιμένει στην αθωότητά του και η στάση του αυτή δεν μπορεί να προσμετρήσει επιβαρυντικά. Όμως η έμπρακτη μεταμέλεια θα μπορούσε να ελαφρύνει τη θέση του, εφόσον μάλιστα θα είχε ως αποτέλεσμα να μην υποβληθεί το θύμα σε μια δεύτερη δοκιμασία».
Υπό αυτά τα δεδομένα, και η έφεση κατά της ποινής απορρίφθηκε.
