Διαβάστε την συνέντευξη που έδωσε η Σοφία Αρβανίτη στην Espresso:

Υστερα από πολυετή καλλιτεχνική απουσία επανήλθες με νέο δίσκο που τιτλοφορείται «Αλαβαρντάχαλα» και αυτό συνέβη με την ενθάρρυνση του Βασίλη Παπακωνσταντίνου, που σε «φιλοξενεί» στη δισκογραφική εταιρία του Rain Μusic.

Στον Βασίλη δειγμάτισα μόνο το κομμάτι μου «Μια ατίθαση καρδιά» και, όταν με ρώτησε αν έχω κι άλλα, του είπα ένα ψεματάκι ότι έχω, ενώ είχα πολύ λίγα. Κι αυτό γιατί δεν ήθελα να χάσω την ευκαιρία να βγάλω έναν ολοκληρωμένο δίσκο από ένα μουσικάνθρωπο τέτοιου βεληνεκούς. Ετσι βγήκε ο δίσκος μου, που λέγεται «Αλαβαρντάχαλα, τραγούδια των καιρών», με 12 καινούργια τραγούδια -οκτώ από αυτά είναι σε δικούς μου στίχους- που υπογράφουν ο Δημήτρης Λιόλιος, ο μαέστρος της Εστουδιαντίνα Ανδρέας Κατσιγιάννης, η Ζωή Τηγανούρια, ο Σταμάτης Μεσημέρης και οι Εύη Ζευγαρά, Χρήστος Τσουκαλάς, Μπιλ Αβραμίδης, ενώ υπάρχουν και δύο διασκευές: «Τα έρημα κορμιά» του Θανάση Παπακωνσταντίνου και «Fuck them all» της Mylene Farmer. Είμαι περήφανη που συνεργάστηκα μαζί τους, αλλά και με τον διεθνούς φήμης κιθαρίστα Πάνο Αρβανίτη, που συγκαταλέγεται στους 50 καλύτερους κιθαρίστες στον κόσμο.

Πιστεύεις ότι το νέο CD σου θα ανοίξει έναν νέο κύκλο δισκογραφίας;
Δεν με απασχολεί αν αυτό τo cd θα σηματοδοτήσει έναν νέο κύκλο τραγουδιών με μετέπειτα δισκογραφία. Περιλαμβάνει τραγούδια που δεν πετάς… κανένα. Ολα μεταφέρουν ένα ισχυρό μήνυμα, είτε πραγματεύονται την αγάπη είτε ό,τι συμβαίνει γύρω μας, πάντα μέσα από τη δική μου οπτική. Πιστεύω ότι είναι μια δουλειά πολύ περιεκτική σε ιδέες και κάθε φορά που την ακούς θα σου… μιλάει διαφορετικά. Η «Αλαβαρντάχλα» μπορεί να είναι το κύκνειο άσμα μου.

Τι σημαίνει η λέξη «αλαβαρντάχαλα»;
Είναι μια λέξη δικής μου επινόησης, την έχω κατατάξει στο θηλυκό γένος και σημαίνει «η παιδική μας ψυχή»!

Στο τραγούδι σου «Παλιοσκυλού» που είναι αυτοβιογραφικό, σε δικούς σου στίχους, λες μεταξύ άλλων: «Ολα ήταν φτωχικά όταν ήμασταν παιδιά, μου την πέφταν οι γειτόνοι, δάσκαλοι και ποιος γλιτώνει, όνειρο από μικρή να ξεφύγω από εκεί». Με άλλα λόγια, αυτά ήταν τα παιδικά και νεανικά σου χρόνια;

Μεγάλωσα στον συνοικισμό Μικρασιατών στο Χαλάνδρι από μια λαϊκή οικογένεια -έχω κι έναν αδελφό- και δεν έχω περάσει δύσκολα παιδικά χρόνια, δηλαδή κάτι ακραίο που να με στιγματίσει. Ομως είχα κάτι εύθραυστο στον ψυχισμό μου και γι’ αυτό παλιά, στα νεανικά μου χρόνια, ακόμη και όταν βγήκα στο τραγούδι, προέβαλλα ένα προφίλ δυναμικό. Δηλαδή καβάλα στις μηχανές ήμουν, αλλά και αθυρόστομη.

Είχες καλλιτεχνικές ανησυχίες από παιδί;
Ναι. Ημουνα πέντε ετών και καθημερινά τραβούσα τα έπιπλα στο σαλόνι μας για να χορεύω σαν μπαλαρίνα. Βεβαίως οι γονείς μου, που ήταν λαϊκοί άνθρωποι, δεν καλοέβλεπαν το να γίνω χορεύτρια. Παρ” όλα αυτά, με τη συμβολή της νονάς μου που ήταν μια κοσμική μοδίστρα της εποχής, γράφτηκα στη σχολή χορού της Κανατσούλη στο Χαλάνδρι και, επειδή διέκριναν ότι είχα ταλέντο, επί 12 χρόνια που σπούδασα οι δικοί μου δεν πλήρωσαν δραχμή.

Ποια ήταν η πρώτη δουλειά σου;
Στα 17 μου χόρευα στο κέντρο Μοστρού στην Πλάκα. Με τα πρώτα χρήματα που πήρα νοίκιασα ένα υπόγειο δωματιάκι στη Νέα Σμύρνη και έβαλα μέσα καθρέφτες και μπάρα για να εξασκούμαι στον χορό και να κάνω χορογραφίες και αυτοσχεδιασμούς.

Και πώς έγινες τραγουδίστρια;
Αρχισα να κάνω μαθήματα φωνητικής και πιάνου στο ωδείο του Κλάβα. Ετσι μεταπήδησα σιγά σιγά στο τραγούδι και ο πρώτος μου δίσκος ήταν το 1989 με τον Κώστα Χαριτοδιπλωμένο, που μου έγραψε το κομμάτι «Σοκολατί». Μετά ήρθε η συνεργασία με τον Μιχάλη Ρακιντζή, που με απογείωσε με τα τραγούδια «Μη μου μιλάς για καλοκαίρια» και «Πεθαίνω στην ερημιά», που τραγούδησα με την Μπόνι Τάιλερ. Μάλιστα, αυτό το τραγούδι με την Τάιλερ υπάρχει σε ένα νέο cd της που κυκλοφόρησε τον Νοέμβριο και περιλαμβάνει τα best κομμάτια της καριέρας της. Η συνεργασία μαζί της, μέχρι στιγμής, είναι και η πιο σημαντική και ευχάριστη της καριέρας μου.

Εχεις κάνει στην καλλιτεχνική πορεία σου και επιλογές που δεν σε εξέφραζαν;
Βεβαίως! Κι αυτό το λέω μέσα από το καινούργιο τραγούδι μου που λέει: «Εγινα παλιοσκυλού, αλλά από μικρή ήμουν ροκού…»

Σκέφτεσαι να ξαναπαντρευτείς;
Ποτέ! Αλλά και στα «ποτέ» μου, να ξέρεις, επιτρέπω στον εαυτό μου να αλλάξει γνώμη. Ο,τι θέλω κάνω…

Μοναξιά νιώθεις;
Τη λατρεύω! Κι αυτό γιατί δεν έχω… δράκους μέσα μου. Οταν δεν υπάρχει κόσμος γύρω μου, είναι δική μου απόφαση να αποτραβηχτώ για τρεις, πέντε, δέκα, είκοσι ώρες, το χαίρομαι πολύ. Εχω την κιθάρα μου, τα ζωάκια μου, το κολύμπι μου. Εχω ένα τροχόσπιτο-σαπάκι, 50 μέτρα από τη θάλασσα και την καταβρίσκω με τις χειμερινές μου βουτιές και τα φεγγάρια μου.

Ο καλύτερος φίλος σου ποιος είναι;
Ο εαυτός μου, πάντα! Περνάω συγκλονιστικά μαζί μου.

Τα χρήματα τι ρόλο έπαιξαν στη ζωή σου;
Είμαι αντικομφορμίστρια και στα χρήματα ποτέ δεν έδινα ιδιαίτερη σημασία. Από τα λεφτά που έβγαλα το μόνο που κατάφερα ήταν να βάλω ένα κεραμίδι στο κεφάλι μου και ακόμη αποπληρώνω με δάνειο.

Το γεγονός ότι δεν έχεις δικό σου παιδί πώς το βλέπεις;
Οταν μπορούσα, προσπάθησα να κάνω παιδί, αλλά δεν μου βγήκε. Το «απόγονος» με την έννοια να έχω έναν δικό μου άνθρωπο να με γηροκομήσει, που λένε, δεν μου λέει κάτι, γιατί αυτό δεν είναι σίγουρο ότι θα συμβεί σε κάθε γονιό που έχει παιδί.

Αναμφισβήτητα δείχνεις πολύ νεανική. Υπάρχει μυστικό γι’ αυτό;
Δεν καπνίζω, πίνω λίγο, κάνω γυμναστική, κολυμπάω και κάνω μια βασική περιποίηση στο πρόσωπο, που δεν έχει να κάνει με πλαστικές. Πάντως, εγώ βλέπω ότι έχω μεγαλώσει, αλλά αυτό που ίσως… παραμυθιάζει τους άλλους είναι ότι αποτυπώνεται στο πρόσωπό μου η ψυχή μου! Δηλαδή, δεν γερνάει το βλέμμα μου.

Πώς κρίνεις τη σημερινή τραγική πραγματικότητα της χώρας μας;
Ολα είναι ένας μύλος και η τηλεόραση ένα μπουρδέλο… Δεν υπάρχουν ηθικές αξίες και το χειρότερο είναι ότι μας έχουν κάνει να μην μπορούμε να μιλάμε για την Ελλάδα μας. Αν εκφράσεις τη λατρεία σου για τις ομορφιές της χώρας σου και για την Ιστορία της, το λιγότερο που θα σε πουν είναι «εθνικιστή»… Θέλουν να μας κάνουν να μην υποστηρίζουμε την πατρίδα μας και αυτό για μένα είναι τραγωδία!

Είσαι ευχαριστημένη από τη ζωή σου και την καριέρα σου;
Οταν στην πορεία δεν μου έχει συμβεί κάτι τραγικό, και χτυπάω ξύλο να μη μου συμβεί ποτέ, δεν μπορώ να παραπονιέμαι και να λέω τι με πλήγωσε. Σιγά τα ωά! Από τη στιγμή που είμαι υγιής, ακόμα όμορφη -λέω- και ακόμα δημιουργική στη μουσική και στο τραγούδι, δεν στενοχωριέμαι για τίποτα. Είμαι ευτυχισμένη, γιατί πλέον δεν περιμένω τίποτε και δεν απογοητεύομαι και δεν πληγώνομαι! Καλά Χριστούγεννα σε όλους…