Η γραφολογική εξέταση «καίει» τον υπόδικο εφοπλιστή – Έφτασε η ώρα της απολογίας του ενώπιον του Δικαστηρίου, στις 12 Ιουνίου
Σαν βόμβα “έσκασε” στο τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων της Αθήνας η επίσημη πραγματογνωμοσύνη της ειδικής γραφολόγου, Αικατερίνης Μέρμηγκα, για την πλαστότητα των εγγράφων που προσκόμισε – μέσω των συνηγόρων του – ο Βίκτωρας Ρέστης.
Ο γνωστός – περισσότερο από τις “περιπέτειές του” με τη Δικαιοσύνη – εφοπλιστής, αυτή τη φορά, κατηγορείται για ηθική αυτουργία από κοινού, κατά μόνας και κατ’ εξακολούθηση σε ψευδή βεβαίωση με σκοπό τον προσπορισμό αθέμιτου οικονομικού οφέλους, καθώς και για άμεση συνέργεια σε ψευδή υπεύθυνη δήλωση και σε συνδυασμό, με τις επιβαρυντικές διατάξεις του Ν.1608/50 «περί καταχραστών του Δημοσίου».
Μαζί με τον Β. Ρέστη κατηγορούνται ακόμη 13 άτομα μεταξύ των οποίων πρώην στελέχη του Ομίλου του, συμβολαιογράφοι, κτηματομεσίτες και ιδιώτες που εμφάνιζαν δημόσιες δασικές εκτάσεις ως αγροτεμάχια.
Η υπόθεση αφορά την αγορά το διάστημα 2005-2008 από τις εταιρείες συμφερόντων του εφοπλιστή «SKARPIZA DEVELOPMENT LIMITED» και «ΜΑΧΗΤΗΣ ΑΝΩΝΥΜΟΣ ΕΜΠΟΡΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΑΣΤΙΚΩΝ ΑΚΙΝΗΤΩΝ», περίπου 400 στρεμμάτων δασικής έκτασης στο Κορωπί, που ανήκαν κατά κυριότητα στο Ελληνικό Δημόσιο και είχαν καταπατηθεί από αγρότες.
Μάλιστα, το υπ’ αριθμ.1049/2006 παραπεμπτικό βούλευμα – το οποίο αποτελείται από 1000 σελίδες – κάνει λόγο για «ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΟ ΣΧΕΔΙΟ του Βίκτωρα Ρέστη ως αγοραστή και των αγοραστριών εταιρειών δικής του πραγματικής ιδιοκτησίας» καθώς και των συγκατηγορουμένων του, που είχε ως στόχο τον αποχαρακτηρισμό ΜΕ ΑΘΕΜΙΤΑ ΜΕΣΑ των δασικών εκτάσεων οι οποίες ανήκαν κατά κυριότητα στο Ελληνικό Δημόσιο και την ένταξή τους στη συνέχεια σε σχέδιο πόλης, έτσι ώστε να ανεγερθούν εκεί πολυτελή οικοδομήματα.
Το παραδικαστικό κύκλωμα!
Αξίζει να σημειωθεί, ότι η υποθηκοφύλακας Κρωπίας είχε αρνηθεί να μεταγράψει 40 συμβόλαια που είχαν κάνει οι εταιρείες του εφοπλιστήγια την αγορά αυτής της έκτασης επειδή δεν συνοδεύονταν από έγγραφο του Δασαρχείου της περιοχής που να αναφέρει ότι δεν ήταν δασικές, όπως απαιτεί ο νόμος.
Για να ξεπεραστεί ο “σκόπελος” αυτός, στήθηκε μία δίκη σε Μονομελές Δικαστήριο κατά την οποία εξετάστηκε μόνο ένας μάρτυρας (στη συνέχεια καταδικάστηκε για δουλεμπόριο). Ο μάρτυρας αυτός υποστήριξε, ότι η έκταση αυτή ήταν αγροτική και η δικαστής χωρίς να ζητήσει, ως όφειλε, έγγραφο από το Δασαρχείο, ΥΠΟΧΡΕΩΣΕ την υποθηκοφύλακα να εγγράψει στα βιβλία τα συμβόλαια – μαϊμού του Ρέστη.
