Δύο είναι οι ειδήσεις των προηγούμενων ημερών που επιβεβαιώνουν τον επερχόμενο Αρμαγεδδώνα μετά τη θερινή ανάπαυλα. Η μία προκύπτει από τις δηλώσεις του επικεφαλής της τσιμεντοβιομηχανίας Τιτάν κ. Δημήτρη Παπαλεξόπουλου και η άλλη του γενικού γραμματέα Ιδιωτικών και Στρατηγικών Επενδύσεων κ. Λόη Λαμπριανίδη…
Η Τιτάν δεν είναι οποιαδήποτε επιχείρηση στην Ελλάδα, είναι μια από τις παλιότερες, αφού ιδρύθηκε στις αρχές του περασμένου αιώνα και ως εκ τούτου μεταφέρει στα κύτταρά της την ελληνική ιστορία.
Η εταιρεία ιδρύθηκε το 1902. Ήτοι λίγα χρόνια πριν καν ο Εθνικός Σύνδεσμος υποδεχθεί τον Ελευθέριο Βενιζέλο στο λιμάνι του Πειραιά, μερικά χρόνια μετά τη χρεοκοπία του 1893, την ήττα από τους Οθωμανούς του 1897 και την υπό τον Εδουάρδο Λω τρόικα διαχείρισης της χρεοκοπίας που ακολούθησε.
Όταν μετά τη χρεοκοπία του 2010 είχα ρωτήσει στελέχη της εταιρείας σχετικά με την πορεία της στις δύσκολες συνθήκες που δημιουργούνται μου είχαν απαντήσει, πως δεν είναι πρωτόγνωρα αυτά καθώς η εταιρεία έχει περάσει και άλλες ελληνικές χρεοκοπίες, έχει επιβιώσει των μεγαλύτερων πολέμων του νεοελληνικού κράτους και του εμφυλίου.
Κατά τον κ. Παπαλεξόπουλο αναμένεται μείωση της πώλησης τσιμέντου στο β’ εξάμηνο κατά 50%. Τούτο σημαίνει πως οι ελπίδες για επανεκκίνηση έργων υποδομής που θα εκτονώσουν την ανεργία δεν φαίνονται στον ορίζοντα. Κατά το σχετικό ρεπορτάζ του συνάδελφου Χάρη Φλουδόπουλου στο Capital.gr: “Πάντως, η νέα καταρράκωση της εγχώριας ζήτησης τσιμέντου έρχεται σε ένα κρίσιμο χρονικά σημείο. Θυμίζουμε ότι επί πέντε συναπτά έτη η κατανάλωση υποχωρούσε, έχοντας επιστρέψει στα επίπεδα της δεκαετίας του ’60, ενώ από το τέλος του 2014 και το restart των δημόσιων έργων άρχισε να δίνει σημάδια ζωής. Μάλιστα, και στα αποτελέσματα εξαμήνου του Τιτάνα, η παραγωγή στην Ελλάδα είχε θετικό πρόσημο και συνεισέφερε θετικά στα κέρδη του ομίλου. Πάντως, οι εξελίξεις στην Ελλάδα έχουν περιορισμένο αντίκτυπο στα συνολικά μεγέθη του ομίλου, ιδιαίτερα μετά τη σημαντική βελτίωση των περιθωρίων για τις εξαγωγές. Συγκεκριμένα, οι εξαγωγές ευνοήθηκαν τόσο από τη μείωση στα κόστη παραγωγής (ενέργεια) όσο και από τη θετική εξέλιξη της ισοτιμίας του δολαρίου. Είναι χαρακτηριστικό, πλέον, ότι σε επίπεδο παραγωγής η Ελλάδα αντιπροσωπεύει το 20% της παραγωγής του ομίλου, ενώ, εάν συνυπολογιστούν οι εξαγωγές, μόλις το 7% των πωλήσεων αφορά τη χώρα μας…”
Στον αιώνα που πέρασε η Τιτάν κατάφερε να απεξαρτηθεί από την ελληνική αγορά και αυτό συνέβη κυρίως κατά την περίοδο του ευρώ μετά το 2000.
Η άλλη είδηση αφορά τα επενδυτικά σχέδια που περίμεναν χρηματοδότηση από το νέο αναπτυξιακό. Ιδού το σχετικό ρεπορτάζ: “Πρόκειται για περίπου 6.300 σχέδια που είχαν ενταχθεί στον Επενδυτικό Νόμo τα προηγούμενα χρόνια, με τους επιχειρηματίες να αναμένουν, μάταια όπως φαίνεται, όλο αυτό το διάστημα νεότερα για την οικονομική ενίσχυση των σχεδιαζόμενων επενδύσεών τους. Σύμφωνα με δηλώσεις στο ΑΠΕ-ΜΠΕ του γενικού γραμματέα Ιδιωτικών και Στρατηγικών Επενδύσεων κ Λόη Λαμπριανίδη, το ΥΠΟΙΚ εξετάζει την αντικατάσταση των άμεσων ενισχύσεων του επενδυτικού νόμου με φοροαπαλλαγές ή και συμψηφισμό φορολογικών υποχρεώσεων των επιχειρήσεων που έχουν ενταχθεί στο νόμο…
Ο στόχος είναι προφανής, να υλοποιηθούν οι επενδύσεις χωρίς δημοσιονομική επιβάρυνση καθώς το ποσό των άμεσων ενισχύσεων που οφείλει το Δημόσιο (οι οποίες καταβάλλονται σταδιακά, σε βάθος χρόνου και ανάλογα με την πορεία υλοποίησης των επενδύσεων) κυμαίνεται στα 5,7 δισ. ευρώ, ενώ το συνολικό ύψος των επενδύσεων εκτιμάται ότι υπερβαίνει τα 15 δισ. ευρώ…”
Σε μια οικονομία που πνέει τα λοίσθια με την πλειοψηφία των επιχειρήσεων να περιμένει το τέλος του Αυγούστου που είναι η περίοδος αιχμής της τουριστικής δραστηριότητας για να κατεβάσει ρολά, η εξέλιξη αυτή επιβεβαιώνει την εκτίμηση του δύσκολου χειμώνα που ακολουθεί.
Φοροαπαλλαγές σε επιχειρήσεις που έχουν ζημιές δεν έχουν νόημα καθώς είναι δώρον άδωρον. Η άποψη της στήλης ήταν πάντα πως οι επιχειρήσεις δεν πρέπει να επιδοτούνται με χρήματα των φορολογουμένων. Το μοναδικό υγιές κίνητρο των επιχειρήσεων είναι οι σταθεροί κανόνες και η μειωμένη φορολογία.
Η κυβέρνηση τους τελευταίους μήνες είχε θέσει σαν προτεραιότητα την καταβολή μισθών και συντάξεων του δημοσίου αδιαφορώντας για τον ιδιωτικό τομέα και την αύξηση της ανεργίας. Η διάλυση του ιδιωτικού τομέα τώρα θα έχει σαν συνέπεια τη μείωση των κρατικών εσόδων και των ασφαλιστικών εισφορών, άρα την αδυναμία καταβολής μισθών και συντάξεων.
Οι δυο παραπάνω ειδήσεις επιβεβαιώνουν την πορεία της χώρας προς τη συντριβή. Μια συντριβή οι συνέπειες της οποίας θα καθιστούν αδιάφορο αν την επόμενη μέρα θα έχουμε δραχμές ή ευρώ καθώς οι ανάγκες για ανθρωπιστική βοήθεια καλύπτονται σε είδος και όχι με νόμισμα.
Το μόνο βέβαιο είναι πως μετά τον επόμενο Χειμώνα οι Έλληνες για τα επόμενα 50 χρόνια θα ακούν για αριστερά και θα αλλάζουν πεζοδρόμιο.
Κώστας Στούπας/capital.gr
