Στις 8 Ιανουαρίου του 1918, [811 ~ 118] 10 μήνες πριν την υπογραφή της πιο σημαντικής ανακωχής του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, ο Αμερικανός πρόεδροςΓούντροου Ουίλσον σε ραδιοφωνικό διάγγελμα, εκφώνησε μια λίστα με σημεία αφετηρίας ειρηνευτικών διαπραγματεύσεων, την οποία αποκάλεσε «14 Σημεία».
Γούντροου Ουίλσον
Οκτώ από αυτά τα σημεία αφορούσαν συγκεκριμένα σε εδαφικές και πολιτικές διευθετήσεις που σχετίζονταν με τη νίκη των Δυνάμεων της Αντάντ, συμπεριλαμβανομένης της ιδέας του εθνικού αυτοπροσδιορισμού για τους εθνοτικούς πληθυσμούς της Ευρώπης.
Τα υπόλοιπα σημεία εστίαζαν στην αποτροπή πολέμου στο μέλλον, ενώ το τελευταίο πρότεινε τη δημιουργία μιας Κοινωνίας των Εθνών που θα διαιτήτευε μελλοντικές διεθνείς διαφορές.
Ο Ουίλσον ευελπιστούσε ότι η πρότασή του θα επέφερε μια δίκαιη και διαρκή ειρήνη, μια «ειρήνη χωρίς νίκη» που θα τερμάτιζε τον «πόλεμο που θα τερματίσει όλους τους πολέμους».
Οι Γερμανοί ήθελαν να συνάψουν ειρήνη με βάση τα διάσημα δεκατέσσερα σημεία του Ουίλσον. Από πλευράς του ο Αμερικανός πρόεδρος ήταν φυσικά πρόθυμος να συνάψει ειρήνη με βάση το δόγμα του.
Ωστόσο οι σύμμαχοί του, που δεν ήταν σύμφωνοι με τα δεκατέσσερα σημεία, έφεραν αντιρρήσεις. Η Βρετανία, υπό την ηγεσία του Ντέιβιντ Λόιντ Τζορτζ, αντιτάχθηκε στην απαγόρευση μιας πολιτικής αποκλεισμών, ενώ η Γαλλία είχε την πρόθεση να επιβάλει υπέρογκες αποζημιώσεις στον «ηττημένο» εχθρό.
Ντέιβιντ Λόιντ Τζορτζ
Ο Ουίλσον συμβιβάστηκε αποδεχόμενος τις δύο ενστάσεις, ενώ απείλησε να διαπραγματευτεί μια ξεχωριστή ειρήνη εκ μέρους των ΗΠΑ εάν η Βρετανία και η Γαλλία συνέχιζαν να φέρουν αντιρρήσεις. Οι σχετικές λεπτομέρειες της προτεινόμενης διευθέτησης απεστάλησαν στη Γερμανία στις 5 Νοεμβρίου από το Ανώτατο Συμβούλιο Πολέμου.
Ένα ενδεχομένως σημαντικό εμπόδιο στην σύναψη της ειρήνη ήταν η επιμονή του Ουίλσον στην παραίτηση του Γερμανού αυτοκράτορα (Κάιζερ) και βασιλιά της Πρωσίας, Γουλιέλμου Β΄.
Γουλιέλμος Β’
Αυτό ξεπεράστηκε από την αυτόβουλη απόφαση του τελευταίου καγκελάριου της Γερμανικής Αυτοκρατορίας, Μαξιμίλιαν φον Μπάντεν, να ανακοινώσει την ακούσια παραίτηση του Γουλιέλμου στις 9 Νοεμβρίου 1918, μετά την Νοεμβριανή Επανάσταση, ενώ η παραίτηση του Κάιζερ κηρύχθηκε επίσημα στις 28 Νοεμβρίου.
Μαξιμίλιαν φον Μπάντεν
Η γερμανική κυβέρνηση αποφάσισε να διαπραγματευθεί την ανακωχή με τους συμμάχους στις 6 Νοεμβρίου. Κατά συνέπεια, στις 7 Νοεμβρίου, ο αρχηγός του Γερμανικού Στρατού, Πάουλ φον Χίντενμπουργκ, αντάλλαξε μια σειρά τηλεγραφημάτων με τον Ανώτατο Γάλλο Συμμαχικό Διοικητή , Φερντινάν Φος, προκειμένου να οριστεί η ημερομηνία, η ώρα και ο τόπος των επίσημων διαπραγματεύσεων.
Πάουλ φον Χίντενμπουργκ
Στις 8 Νοεμβρίου, μια γερμανική αντιπροσωπεία συναντήθηκε με τον Ανώτατο Γάλλο Συμμαχικό Διοικητή, Φερντινάν Φος – ο οποίος και ηγούταν των στρατιωτικών διαπραγματεύσεων – στο δάσος της Κομπιέν, περίπου 65 χλμ. Βορειοανατολικά του Παρισιού.
Φερντινάν Φος
Εκείνη την ημέρα παρουσιάστηκαν στους Γερμανούς διαπραγματευτές οι όροι ανακωχής των Συμμάχων. Οι Γερμανοί, ανήσυχοι για την αυστηρότητα των όρων, επέβαλαν επίσημες διαμαρτυρίες, προτού τελικά υπογράψουν απρόθυμα την συνθήκη.
Σε ένα σιδηροδρομικό βαγόνι στο δάσος της Κομπιέν, την 11η Νοεμβρίου του 1918, υπογράφηκε από τον στρατάρχη των συμμαχικών δυνάμεων Φερντινάν Φος και τον εκπρόσωπο της Γερμανίας Ματίας Ερτζμπέργκερ, μεταξύ 5:12 π.μ. και 5:20 π.μ., ώρας Παρισιού, η «άνευ όρων» συνθηκολόγηση της Γερμανίας, γνωστή ως Συνθήκη Ανακωχής της Κομπιέν.
Η Ανακωχή τέθηκε σε ισχύ την ίδια ημέρα, στις 11:00 π.μ. ώρας Παρισιού.
Την 11η ώρα της 11ης ημέρας του 11ου μηνός του 1918 (=10)
Η Συνθήκη Ανακωχής της Κομπιέν αποτέλεσε τη βάση των συνθηκών ειρήνης, που συντάχθηκαν από την Διεθνή Διάσκεψη Ειρήνης, η οποία συνήλθε στο Παρίσι τον Ιανουάριο του 1919.
Η γνωστή Συνθήκη των Βερσαλλιών επικύρωσε την Ειρήνη μετά από 3 επιπλέον παρατάσεις της αρχικής ανακωχής και τέθηκε σε ισχύ στις 10 Ιανουαρίου του 1920 και ώρα 4:15 μ.μ.
Η 11η Νοεμβρίου, έχει οριστεί ως επέτειος της λήξης του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου και γιορτάζεται στη Γαλλία και το Βέλγιο με το όνομα «L’Armistice» (όπου είναι και επίσημη αργία). Στη Μεγάλη Βρετανία και αρκετές χώρες της Κοινοπολιτείας φέρεται με το όνομα «Ημέρα Ανάμνησης» («Remembrance Day» ή «Jour du Souvenir» στον Καναδά) στην Πολωνία με το όνομα «Ημέρα Πολωνικής Ανεξαρτησίας» και στην Αμερική με το όνομα «Veterans Day» (= Ημέρα Παλαιμάχων).
Ο όρος ανακωχή απαντάται κυρίως στο Διεθνές Δίκαιο, ως όρος που χαρακτηρίζει την οποιαδήποτε αναστολή των εχθροπραξιών με αμοιβαία συμφωνία μεταξύ των εμπολέμων χωρών ή δυνάμεων. Πως μπορεί ένας τέτοιος όρος, που αντιδιαστέλλεται με τον όρο «Ειρήνη» να αποτελεί ημέρα λήξης ενός Παγκοσμίου πολέμου;
Ημέρα Ανακωχής – Ημέρα Ανάμνησης …. Ημέρα Μνήμης
Ο κώδικας 11:11 ονομάζεται «Κώδικας Ενεργοποίησης» ή «Κώδικα Αφύπνισης» ή «Κώδικα Συνείδησης».
Ο κωδικός αριθμός 11 σημαίνει την ενεργοποίηση των δίδυμων σπειρών του ανθρώπινου DNA που αποτελείται από μηδενικά και μονάδες (δυαδικός κώδικας) που εναρμονίζονται με τον εγκέφαλο – ήτοι «προγραμματισμός». Η Δημιουργία της ψευδαίσθησης της φυσικής πραγματικότητας η οποία βασίζεται στα σχέδια της Ακολουθίας Fibonacci – η χρυσή σπείρα της Συνείδησης.
Όταν οι Γερμανοί ηγέτες υπέγραψαν την εκεχειρία, πολλοί εξ αυτών θεωρούσαν ότι τα 14 Σημεία θα διαμόρφωναν τη βάση της μελλοντικής συνθήκης ειρήνης, αλλά όταν οι επικεφαλής των κυβερνήσεων των Ηνωμένων Πολιτειών, της Μεγάλης Βρετανίας, της Γαλλίας και Ιταλίας συναντήθηκαν στο Παρίσι για να συζητήσουν τους όρους της συνθήκης, οι Ευρωπαίοι αντιπρόσωποι των «Τεσσάρων Μεγάλων» είχαν εντελώς διαφορετικό σχέδιο. Θεωρώντας τη Γερμανία ως τον βασικό υπεύθυνο της σύρραξης, οι ευρωπαϊκές Συμμαχικές Δυνάμεις τελικά επέβαλαν ιδιαιτέρως αυστηρούς όρους στην ηττημένη Γερμανία.
Ίσως το πιο ταπεινωτικό σημείο της συνθήκης για την ηττημένη Γερμανία ήταν το άρθρο 231, γνωστό ως «Άρθρο της Πολεμικής Ενοχής» , το οποίο ανάγκαζε τη Γερμανία να αναλάβει την αποκλειστική ευθύνη για την έναρξη του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Η νεοσυσταθείσα γερμανική δημοκρατική κυβέρνηση θεώρησε τη Συνθήκη των Βερσαλλιών ως «υπαγορευμένη ειρήνη» (Diktat).
Η αναθεώρηση της Συνθήκης των Βερσαλλιών απετέλεσε μία από τις πλατφόρμες που προσέδωσε στα ακροδεξιά κόμματα της Γερμανίας, συμπεριλαμβανομένου του ναζιστικού κόμματος του Χίτλερ, μεγάλη αξιοπιστία στα μάτια του κυρίαρχου ρεύματος των ψηφοφόρων στις αρχές της δεκαετίας του ’20 και του ’30.
Ο Παγκόσμιος πόλεμος ουσιαστικά δεν τερματίστηκε, αλλά εντυπώθηκε και επαναπρογραμματίστηκε στις μνήμες, οδηγώντας σε έναν 2ο Παγκόσμιο πόλεμο.
Χρόνια αργότερα, ο Χίτλερ διέταξε την επιστροφή του ιστορικού βαγονιού στην ίδια ακριβώς θέση όπου βρισκόταν κατά την υπογραφή της Συνθήκης Ανακωχής στο δάσος της Κομπιέν.
Στις 22 Ιουνίου του 1940, Η Γαλλία αναγκάστηκε να υπογράψει ανακωχή με τη ναζιστική Γερμανία, στο ίδιο βαγόνι που κάποτε η Γερμανία είχε υπογράψει την δική της συνθηκολόγηση.
katohika.gr
