Οι σινεφίλ αυτού του κόσμου είναι μοιρασμένοι αναφορικά με την περίπτωσή του. Για άλλους είναι ο καλύτερος ηθοποιός της γενιάς του (ειδικά μετά το θάνατο του Φίλιπ Σέιμουρ Χόφμαν) και για άλλους ένας σπουδαίος, αλλά υπερεκτιμημένος ηθοποιός. Όπως και να έχει, είτε ανήκεις στην πρώτη είτε στην δεύτερη κατηγορία, μοιάζει αδύνατο να τον αποκλείσεις από τη λίστα με τους καλύτερους ηθοποιούς της εποχής μας.
Ο Ντάνιελ Ντέι Λιούις έκλεισε τα 60 φέτος και έχοντας προλάβει να γράψει το όνομά του με χρυσά γράμματα στην ιστορία του κινηματογράφου αποφάσισε να μην ξαναπαίξει σε ταινία. Να αποσυρθεί όσο οι ερμηνείες του είναι η μια καλύτερη από την άλλη, πριν γίνει κακέκτυπο του εαυτού του όπως τόσοι και τόσοι μεγάλοι ηθοποιοί, που αφού γέρασαν έπαιξαν σε μπούρδες ολκής.
Η τελευταία του ταινία, το «Phantom Thread» του Πολ Τόμας Άντερσον, παίζεται ήδη στους κινηματογράφους και διχάζει: για άλλους είναι μια μέτρια ταινία, για άλλους ένα αριστούργημα (για να ξέρουμε τι λέμε, ο γραφών κλίνει προς τη δεύτερη κατηγορία). Όλοι ωστόσο συμφωνούν ως προς την ερμηνεία του Ντάνιελ Ντέι Λιούις: πρόκειται με διαφορά για την ερμηνεία της χρονιάς και αν ζούσαμε σε έναν δίκαιο κόσμο δεν θα υπήρχε περίπτωση να τον νικήσει στα Όσκαρ ο Γκάρι Όλντμαν με τον Τσόρτσιλ του.
Με αφορμή το ιδανικό αυτό φινάλε στην καριέρα του Λιούις, θυμόμαστε (και ταξινομούμε) τις 5 καλύτερες ερμηνείες του. Είναι λίγες φυσικά για έναν χαμαιλέοντα σαν αυτόν, που μπορεί με την ίδια ευκολία να υποδυθεί έναν διανοητικά καθυστερημένο και τον Αβραάμ Λίνκολν, αλλά κάπως έπρεπε να περιοριστούμε.
Ειδάλλως, θα γράφαμε… βιβλίο.
Ιδού, λοιπόν, το αντικειμενικώς υποκειμενικό top-5:
Το αριστερό μου πόδι (1989)
Η ερμηνεία που του χάρισε το πρώτο του Όσκαρ, εκείνη που τον εδραίωσε ως έναν από τους πιο ευαισθητοποιημένους ηθοποιούς όσον αφορά τα Άτομα Με Ειδικές Ανάγκες και ο πιο συγκινητικός του ρόλος με διαφορά από τον δεύτερο, το «Αριστερό μου πόδι» του 1989 μπορεί να μην ήταν εκείνο που εκτόξευσε τον Ντάνιελ Ντέι Λιούις και την καριέρα του (παρά το Όσκαρ), αλλά αποτέλεσε την ταινία-διαβατήριό του για το κλειστό κλαμπ των «σκεπτόμενων» χολιγουντιανών αστέρων.
Τα επόμενα χρόνια θα γινόταν και από τους εμπορικότερους…
Οι συμμορίες της Νέας Υόρκης (2002)
Ένα από τα πιο αστεία γεγονότα στην ιστορία των Όσκαρ είναι το 2002 ο Ντάνιελ Ντέι Λιούις δεν πήρε το Όσκαρ για αυτή την ανυπέρβλητη ερμηνεία του στις «Συμμορίες της Νέας Υόρκης». Μπορεί η εν λόγω ταινία να μην είναι και από τις καλύτερες του Μάρτιν Σκορτσέζε αλλά εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα Λιούις που κάνει ερμηνευτικά θαύματα, για έναν πραγματικά ανατριχιαστικό χαρακτήρα: ο «Μπιλ ο Χασάπης» είναι στ’ αλήθεια μια από τις πιο τρομακτικές φιγούρες του σινεμά, ένας τύπος που δεν θα ήθελες να γνωρίσεις ποτέ.
Ένας Λιούις από άλλο υποκριτικό πλανήτη!
Ο τελευταίος των Μοϊκανών (1992)
Η ταινία που εκτοξεύει τη φήμη του -ήταν ήδη αξιοσέβαστο όνομα αλλά εδώ γίνεται και εντελώς εμπορικό-, η συνεργασία ανάμεσα στον Ντάνιελ Ντέι Λιούις και τον Μάικλ Μαν για αυτή εδώ την εργάρα είναι ένα από τα πιο αστραφτερά κινηματογραφικά διαμάντια των 90s.
Είναι και το σενάριο που τον βοηθάει, διότι κάνει μπαμ πως ολόκληρη η ταινία έχει στηθεί πάνω του, αλλά και ο ίδιος ρέστα- κι αυτό είναι κάτι που δεν μπορεί να αγνοηθεί. Η ερμηνεία του στην «I will find you» σκηνή μέσα στους καταρράκτες προκαλεί πολλαπλές ανατριχίλες όσες φορές και να την δεις.
Phantom Thread (2017)
Η τελευταία, σύμφωνα με τον ίδιο, ερμηνεία της καριέρας του και ένας ρόλος που- ακριβώς λόγω του «αποχαιρετιστήριου» χαρακτήρα του- τον δούλεψε πάρα πολύ όπως φαίνεται: ο 60αρης αλλά και πιο γοητευτικός από ποτέ Ντάνιελ Ντέι Λιούις ξανασυναντιέται με τον Πολ Τόμας Άντερσον περίπου δέκα χρόνια μετά την πρώτη τους συνεργασία και, όπως και τότε έτσι και τώρα, το αποτέλεσμα είναι ονειρικό και για τους δυο.
Ο Πολ Τόμας Άντερσον φαίνεται πως είναι ένας σκηνοθέτης φτιαγμένος για να δημιουργεί ταινίες του Ντάνιελ Ντέι Λιούις και ο Ντάνιελ Ντέι Λιούις ένας ηθοποιός φτιαγμένος για να παίζει σε ταινίες του Πολ Τόμας Άντερσον. Κανείς επαγγελματίας ηθοποιός δεν μπορεί να μην ζηλέψει τα δυσθεώρητα ύψη ερμηνείας του καθώς «ζωντανεύει» τον ιδιότροπο σχεδιαστή μόδας του Phantom Thread…
Θα χυθεί αίμα (2007)
Όσο θαυμαστά αποτελέσματα και αν προέκυψαν στο «Phantom Thread» πάντως, ο καλύτερος Ντάνιελ Ντέι Λιούις και ο καλύτερος Πολ Τόμας Άντερσον όλων των εποχών είναι η πρώτη τους συνεργασία.
Στον ρόλο του διαβόητου και άκαρδου μεγαλοεπιχειρηματία, ο Λιούις καταφέρνει να δώσει όχι απλά την καλύτερη ερμηνεία της καριέρας του αλλά και μια από τις καλύτερες ερμηνείες των 00s. Ίσως να τον ξεπερνάει μόνο ο Χιθ Λέντζερ με τον Τζόκερ του στο Dark Knight, αλλά και πάλι πρόκειται για… σκληρή μάχη.
Το δεύτερο Όσκαρ της καριέρας του ήταν φυσικό επόμενο και μια από τις πιο «κιουμπρικές» ταινίες της μετά-Κιούμπρικ εποχής καταφέρνει να μείνει στην ιστορία ως ένα έργο-τομή της προηγούμενης δεκαετίας κατά βάση λόγω του υποβλητικού και ασύλληπτα ταλαντούχου πρωταγωνιστή της, που εδώ δείχνει τα αξεπέραστα προσόντα του και με το παραπάνω.
Πηγή: menshouse.gr
