Ο αστερισμός του Ωρίωνα είναι ένα από τα πλέον φωτογραφημένα ουράνια σώματα.
Η μελέτη του έχει αποκαλύψει πολλά μυστικά για τη διαδικασία σχηματισμού νέων άστρων και πλανητών από τη βαρυτική κατάρρευση νεφών διαστρικού αερίου και σκόνης.
Στην αρχαιότητα η «Ζώνη του Ωρίωνα» είναι ίσως ή σημαντικότερη θέση στον ουράνιο θόλο. Σύμφωνα με την αιγυπτιακή μυθολογία ο αστερισμός ήταν η ουράνια κατοικία του θεού Όσιρι, ενώ η θέση των τριών άστρων της ζώνης είναι ίδια με εκείνη των τριών πυραμίδων της Γκίζας και μάλιστα κατ’ αναλογία με τη σχετική φωτεινότητά τους.
Σήμερα μπορούμε να μάθουμε ότι μερικές από τις πιο μυστηριώδεις δομές που δημιουργήθηκαν ήταν ευθυγραμμισμένες με τον αστερισμό του Ωρίωνα. Οι μεγάλες πυραμίδες της Γκίζας, οι πυραμίδες Teotihuacan και οι δομές των Χόπι στην έρημο της Αριζόνα.
Όλα αυτά τα αρχαία μνημεία είναι απόλυτα ευθυγραμμισμένα και κατέχουν πολλούς μύθους για τους Θεούς που κατεβαίνουν στην Γη και δίνουν την ευλογία της δημιουργίας.
Η πιο μικρή πυραμίδα αντιστοιχεί στο πιο αμυδρό άστρο του αστερισμού και μάλιστα βρίσκεται σε μικρή απόκλιση από τη νοητή ευθεία που ορίζουν οι δύο μεγαλύτερες πυραμίδες, όπως ακριβώς και το σχετικό άστρο σε σχέση με τα δύο μεγαλύτερα.
Μέχρι και ο προσανατολισμός των τριών άστρων της ζώνης προς τον γαλαξία, είναι ίδιος με τον προσανατολισμό των πυραμίδων προς τον Νείλο.
«Μαγική» θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε ακόμα μία αντιστοιχία με τα τρία άστρα. Αυτή, που έχουν τα δύο πυραμοειδή βουνά του Άρη και το πρόσωπο στη Κυδωνία…
Σύμφωνα με το μύθο, ο Ωρίων ήταν ημίθεος και ο πιο διάσημος κυνηγός στην Ελληνική μυθολογία που όταν πέθανε, το πνεύμα του πήγε στα αστέρια και σχημάτισε τον αστερισμό που γνωρίζουμε.
© Αποκάλυψη
