«Η Μακεδονία θα σώσει την Ελλάδα γιατί κάποια Ελλάδα αποφάσισε να αυτοκτονήσει. Και η Μακεδονία είναι αυτή που κρατά ψηλά τα λάβαρα με τέτοιες ιστορίες, αναμνήσεις. Με την ιστορική μνήμη καθάρια. Χωρίς σκοπιμότητες. Χωρίς υπολογισμούς. Χωρίς έξωθεν εντολής. Χωρίς υπαγορεύσεις.
Για αυτό καλό θα ήταν όλοι οι Ελληνες να έρχονται από καιρού εις καιρό στη Μακεδονία. Και να προσέχουν που πατάνε γιατί σε κάθε βήμα μπορεί να πατήσεις χώμα ιερό. Μπορεί να πατήσεις ένα τάφο. Μπορεί να πατήσεις ένα λείψανο. Είναι διάσπαρτος ο τόπος από θυσία. Αυτή η θυσία μας δίνει ζωή. Αυτή η θυσία μας συντηρεί. Και είναι το αντίδοτο της παγκοσμιοποίησης που θέλει όλα να τα ισοπεδώσει. Να μη μιλάμε για αγώνες, να μη μιλάμε για πολέμους, να μη μιλάμε για θυσίες»
Smiley face
Και με την ευκαιρίαν της επετείου των 100 χρόνων, από τον μαρτυρικό θάνατο των αξέχαστων και αλησμόνητων δύο Μακεδονομάχων, του Τέλλου Άγρα και του Αντώνη Μίγγα,τους οποίους ήρθα και εγώ μαζί σας να τιμήσω, για να υπογραμμίσω τη σημασία της θυσίας τους για την διαχρονική παρουσία της Ελλάδος σ‘ αυτό το χώρο (βουρκώνει), στο χώρο της Ελληνικής Μακεδονίας, ο οποίος είναι ποτισμένος από τα αίματα αυτών των ηρώων, αυτών των μαρτύρων, που εθυσίασαν και τη ζωή τους ακόμα, για να είμαστε εμείς ελεύθεροι και κάποιοι κάποιοι από μας να κάθονται αναπαυτικά στις πολυθρόνες τους σήμερα, για να προετοιμάζουνε την ιστορική λήθη, ώστε να μη θυμάται κανένας πλέον από τους νέους, από τη νέα γενεά, που οφείλομε την ελευθερία μας και την ανεξαρτησία μας.
Ήρθα λοιπόν εδώ, σήμερα και αύριο και μεθαύριο μέχρι το μεσημέρι, για να ενώσω μαζί με σας τη φωνή μου, για να ακουστεί αυτή η φωνή στα πέρατα της οικουμένης, για να πούμε σε όλο τον κόσμο, ότι εμείς είμαστε εδώ, ας είμαι εγώ στην Αθήνα, είμαι μαζί σας και εδώ ακόμα, όπως είμαι μαζί με όλους τους Έλληνες, γιατί αυτός είναι ο προορισμός μου και αυτός είναι ο σκοπός μου.
Και δεν μπορώ, όταν βλέπω να υπονομεύονται οι αξίες και οι αρχές του πολιτισμού μας, η Θρησκεία μας, η Οικογένειά μας, η Παιδεία μας, το Έθνος μας, όταν τα βλέπω αυτά να κινδυνεύουν, δεν μπορώ να σιωπήσω, έστω και αν το ότι ομιλώ, μου κοστίζει πολύ ακριβά».
Ααααχ μας λείπεις αγαπημένε μας ηγέτη. Δεν κοιμόμαστε τώρα τα βράδια. Σβήνουμε στο ουίσκι τα δικά σου τα σημάδια. Γέμισε η ζωή μας με καπνούς και με σκοτάδια και σωρούς από πακέτα άδεια