Η Ρένα Δούρου παραχώρησε συνέντευξη και μίλησε για όλους και για όλα.
«Με τον σύντροφό μου έχουμε ακριβώς την ίδια διαφορά ηλικίας με το ζεύγος Μακρόν. Απλώς εκείνος είναι 24 χρόνια πιο μεγάλος από μένα. Εκανα πριν από πολλά χρόνια αυτή την επιλογή. Ηρθε μετά την προηγούμενη συντροφική μου σχέση, που ήταν κοινωνικά πιο αποδεκτή -ήμασταν συνομήλικοι. Ηταν πολύ δύσκολο να πείσω το περιβάλλον μου. Χρειάστηκε να παλέψω κι εγώ και ο σύντροφός μου για να μην μπούμε στο κλισέ ότι μια μικρότερη πηγαίνει με μεγαλύτερο γιατί ψάχνει οικονομική ασφάλεια.
Η ηλικία είναι ταμπού. Είναι πιο αποδεκτή η διαφορά ηλικίας, αν ο άνδρας είναι μεγαλύτερος, αλλά μόλις γυρίσεις την πλάτη, θα τα ακούσεις κι εσύ. Εχουμε πολύ δρόμο να κάνουμε: Το ένα το λέμε ιδιαιτερότητα το άλλο εμπίπτει στα στερεότυπα.
Εχω μοιραστεί την αγωνία φιλενάδων μου που αισθανόντουσαν ότι τις πυροβολούσε το περιβάλλον τους γιατί αργούν να παντρευτούν ή να κάνουν παιδιά
Σήμερα, με την κρίση, υπάρχουν ζευγάρια που δεν μπορούν να αναθρέψουν ένα παιδί. Κι εκεί δεν μπορούμε να καταλάβουμε πόσα βήματα προόδου κάναμε ώστε κάποιες γυναίκες να μην ντρέπονται που δεν μπορούν κάνουν παιδιά κι άλλες που δεν έχουν το μητρικό ένστικτο. Μία γυναίκα είναι ακόμα πολύ δύσκολο να υποστηρίξει ότι δεν μπορεί να κάνει παιδιά. Το «δεν θέλω» είναι ακόμα λιγότερο αποδεκτό.
Θυμάμαι μια ευρωπαϊκή έρευνα που αποδείκνυε πως η κατάθλιψη κρούει την πόρτα των γυναικών γύρω στα 50. Γιατί βλέπουν ότι δεν μπορούν να κρατηθούν με ένα γιαούρτι την ημέρα, ότι δεν μπορούν να πάνε κόντρα στις ρυτίδες, να είναι και καλές ερωμένες και καλές επαγγελματίες. Και μέσα σε όλο αυτό ούτε μπορούν να πουν, «δεν είμαι καλά».
Εχω μοιραστεί την αγωνία φιλενάδων μου που αισθανόντουσαν ότι τις πυροβολούσε το περιβάλλον τους γιατί αργούν να παντρευτούν ή να κάνουν παιδιά, ενώ υπήρχε μεγαλύτερος αδελφός στην οικογένεια, στον οποίο δεν απηύθυναν ποτέ τα ίδια ερωτήματα.
Στο ζήτημα του παιδιού, αναρωτιόμαστε καμιά φορά με τον σύντροφό μου, «αν είχα παιδί θα μπορούσα να είχα κάνει τα ίδια πράγματα;». Βαυκαλιζόμαστε ότι θα μπορούσα. Φοβάμαι ότι το λέμε περισσότερο για να το ακούμε, για να μας απαλύνει και εμπειρίες που είχαμε. Χρειάστηκε να την κάνουμε αυτή την κουβέντα όταν μια εγκυμοσύνη δεν πήγε καλά. Και νομίζω ότι την κάναμε με έναν πιο βιωματικό τρόπο.
Μιλώντας στην συνέχεια για την πολιτική αναφέρει: «Δεν έχει ξαναυπάρξει κυβερνητικό σχήμα, το οποίο τη σύναψη μιας συμφωνίας, ενός μνημονίου, την έθεσε υπόψιν των ψηφοφόρων. Η είσοδος του IMF έβαλε λίγο μπουρλώτο στα όποια θεμέλια της ευρωπαϊκής ιδέας, χωρίς να είναι εις γνώση του ελληνικού λαού. Δεν έχουν μάθει οι αιρετοί να ζητάνε συγνώμη. Μετά το mea culpa του Ανδρέα Παπανδρέου, έχεις εδώ έναν πρωθυπουργό που βγήκε και είπε «έχω αυταπάτες». Και αφήνω τις αυταπάτες μου πίσω ώστε η επόμενη προγραμματική συμφωνία να μην μπαίνει στη λογική των προηγούμενων. Το θεωρώ κορυφαίο.
Δεν είμαι πολιτικός καριέρας γιατί αν ήμουν, δεν θα είχα παραιτηθεί από βουλευτής για να δώσω μια αμφίρροπη τότε μάχη στην Περιφέρεια… Γι΄αυτό και δεν με αφορούν σκέψεις περί ηγεσίας. Γνώριζα και γνωρίζω τις ιδιαιτερότητες που έχει να είσαι μια νέα γυναίκα στην πολιτική. Γιατί ο σεξισμός is alive and kicking. Εμείς οι γυναίκες, πέρα από την πολιτική, πρέπει να προσέχουμε τα κιλά μας, το μακιγιάζ μας, το ντύσιμό μας. Γιατί από αυτά μας κρίνουν και μάλιστα ακόμη πιο αυστηρά από την πολιτική μας τοποθέτηση. Όμως δεν πρέπει να παραπονιόμαστε, Γιατί εμείς τουλάχιστον, σε αντίθεση με τις άλλες γυναίκες, τις «γυναίκες της διπλανής πόρτας», έχουμε δημόσιο βήμα έκφρασης. Και πρέπει να το χρησιμοποιούμε. Αυτό προσπαθώ να κάνω. Γιατί η παραίτηση και η οπισθοχώρηση απλά δεν είναι για μένα ποτέ επιλογή.»
Πηγή φωτογραφίας BOVARY.gr
