Κάνοντας ταξίδι με πλοίο βλέπουμε τριγύρω ως επί το πλείστον μόνο στρογγυλά παράθυρα, τα λεγόμενα φινιστρίνια, μικρότερα ή μεγαλύτερα σε μέγεθος… Γιατί συμβαίνει αυτό άραγε; Η ιδέα και προσπάθεια για μέσα μεταφοράς που θα διασχίζουν τη θάλασσα, είναι όπως ξέρετε ίσως, πανάρχαια. Σχεδίες, ξύλινες βάρκες… και τώρα κρουαζιερόπλοια!
Το υλικό που αρχικά χρησιμοποιούνταν για την κατασκευή καραβιών, ήταν το ξύλο. Ανθεκτικό υλικό και κυρίως με την ιδιότητα, ακόμη και βρεγμένο να απορροφά κραδασμούς (τάσεις) από τις πιέσεις που του ασκούνταν. Τα παράθυρα που πρωτοφτιάχτηκαν σε πλοίο, είχαν ορθογώνιο σχήμα, όπως ενδεχομένως θα περίμενε και η λογική των περισσότερων. Όμως διαπιστώθηκε, πως έχοντας οποιοδήποτε σχήμα με γωνίες, στα σημεία αυτά, ήταν πολύ πιο επίπονες οι πιέσεις, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται ρωγμές. Έτσι, και σε συνδυασμό με το ότι η μαζική κατασκευή κυκλικών παραθύρων είναι ευκολότερη, αναγκαστικά έγινε μια στροφή προς τα στρόγγυλα παράθυρα.
Ισχύει το ίδιο και για τα αεροπλάνα; Λόγω υψομέτρου και ατμοσφαιρικής πίεσης, είναι γνωστοί οι περιορισμοί ασφάλειας που υπάρχουν σε ένα αεροπλάνο και στη διάρκεια μιας πτήσης. Ομοίως, παρατηρεί και εκεί κανείς, πως τα παράθυρα δεν είναι τετράγωνα ή ορθογώνια. Δεν είναι όμως ούτε στρόγγυλα. Είναι οβάλ! Το αρχικά ορθογωνιοποιημένο σχήμα είχε απορριφθεί για τους ίδιους περίπου λόγους με το πλοίο, μιας που ειδικά όταν πρόκειται για αεροσκάφος, πιθανή ρωγμή ή σπάσιμο σε παράθυρο μπορεί να προκαλέσει έκρηξη λόγω διαφοράς πίεσης!
Παρ’ όλ’ αυτά, στα αεροπλάνα, προτιμήθηκε το οβάλ σχήμα έναντι του στρόγγυλου. Ο ένας λόγος καθαρά οικονομικός, μιας που τα οβάλ παράθυρα χρειάζονται μικρότερη επιφάνεια «γυαλιού» απ’ ότι τα αντίστοιχα στρόγγυλα ίδιου μεγέθους. Οι υπόλοιποι λόγοι είναι περισσότερο πρακτικοί, αφού ένα οβάλ παράθυρο μπορεί να προσφέρει μεγαλύτερη εικόνα θέας στους επιβάτες, ενώ παράλληλα, τους διευκολύνει σε αυτό, ανεξαρτήτως του ύψους τους.
parallaximag.gr
