Επειδή πολύς λόγος έγινε για τις ελεγείες που έγραψε το γερμανικό περιοδικό Focus για τον υπό του Πρωθυπουργού εκπαραθυρωθέντα, (για λόγους καθαρά επικοινωνιακής πολιτικής φυσικά και όχι ουσίας αλλά εν προκειμένω, δεν είναι αυτό το θέμα μας), Χάρη Θεοχάρη, καλό είναι να θυμηθούμε «ποιο» είναι αυτό το περιοδικό και κυρίως πόσο πολύ ψυχοπονά την Ελλάδα, χύνοντας κροκοδείλια δάκρυα για τη μαύρη από τούδε πορεία που θα πάρει η οικονομία της λόγω της απουσίας του…
– Ποιο λοιπόν είναι το περιοδικό που χαρακτηρίζει τον πρώην γενικό γραμματέα Δημοσίων Εσόδων Χάρη Θεοχάρη ως «πολύ πετυχημένο για την Ελλάδα» σε άρθρο υπό τον τίτλο «Η Ελλάδα απομακρύνει τον ανώτατο φοροεισπράκτορά της»;
– Ποιο είναι το περιοδικό που αποδοκιμάζει την εκδίωξή του και… καλά καταλαβαίνουμε; – θέλει να μας τον ξαναφέρει πίσω λέγοντας πώς «είναι ο άνθρωπος που η Ελλάδα χρειάζεται επειγόντως» ;
– Ποιο είναι το γερμανικό περιοδικό που χαρακτηρίζει την αντικατάστασή του ως «ανατριχιαστική πολιτική φάρσα» και ισχυρίζεται πως «η Ελλάδα βρίσκεται στη δίνη της κρίσης χρέους επειδή σε μεγάλο βαθμό πολλοί πολίτες δεν πλήρωναν για πολλά χρόνια τους φόρους τους», κάνοντας να γελάνε ακόμη και τα πληκτρολόγια των δημοσιογράφων που γράφουν τέτοιες αντιεπιστημονικές παπάτζες ;
Ας θυμηθούμε λοιπόν «ποιο» είναι το γερμανικό περιοδικό που λέει όλα αυτά, αναπαραγάγοντας παράλληλα «αφηγήματα» με τα οποία τροφοδοτήθηκαν τα ντόπια συστημικά ΜΜΕ και μέσω αυτών χειραγωγήθηκε ο Ελληνικός Λαός δια της ενοχοποίησής του, ώστε να μην επαναστατήσει ως θα έπρεπε, ακόμη και αν είχε υποστεί μόνο το ένα τοις χιλίοις απ’ όσα υπέστη τα τελευταία έξι χρόνια…
Είναι το περιοδικό εκείνο που από το εξώφυλλο του τεύχους της 22ας Φεβρουαρίου του 2010, σε ένα παραληρηματικό μείγμα γερμανικού εθνικισμού και εικαστικού καρακιτσαριού, είχε χαρακτηρίσει τους Έλληνες ως «τους απατεώνες της Ευρωπαϊκής οικογένειας» ενώ παράλληλα, ένα φωτοσοπιασμένο άγαλμα της Αφροδίτης που ύψωνε το μεσαίο δάκτυλο, (κωλοδάχτυλο το λέει ο λαός μας), προς τα «μούτρα» ενός λαού, που είχε γονατίσει για να πληρώνει μίζες (γαμησιάτικα τα λέει ο λαός μας) σε δεκάδες διεφθαρμένες διοικήσεις Γερμανικών εταιρειών αλλά και προς ανώτερους και ανώτατους Γερμανούς Αξιωματούχους. («καπιταλιστικά γουρούνια» τα λέει ο λαός μας).
Καθώς όμως όλοι γνωρίζουμε ποια ακριβώς οικονομικά συμφέροντα υπηρετεί (και) το περιοδικό Focus και κατ’ εντολή ποίων εξαπολύονται τέτοια «δημοσιογραφικά» εμέσματα, δεν αναρωτιόμαστε για ποιον λόγο τέτοια πρεμούρα ενός γερμανικού περιοδικού για ένα τέτοιο «διαμάντι» που έχασε η Ελλάδα, όπως ο κύριος Χάρης Θεοχάρης.
Εκείνο όμως που όντως αναρωτιόμαστε, είναι πώς να νιώθει ο ίδιος ο κύριος Χάρης Θεοχάρης, όταν βλέπει τόσους επαίνους στο πρόσωπό του, από ένα περιοδικό που έχει προσβάλλει τόσο βάναυσα την ίδια του τη χώρα αλλά και τους πολίτες της, χαρακτηρίζοντάς τους ως «απατεώνες», στο ορθόν των οποίων τώρα μπαίνει ο… (κωλο)δάκτυλος της ιστορικής Νεμέσεως;
Πώς λοιπόν νιώθει αλήθεια ο πρώην Γενικός Γραμματέας Εσόδων κύριος Χάρης Θεοχάρης, όταν τον μνημονεύει με τόσο θετικά λόγια ένα έντυπο το οποίο καταφανώς μισεί την Ελλάδα και τους Έλληνες, όχι φυσικά γιατί είναι Έλληνες αλλά επειδή δεν πείθονται τοις… Μέρκελ ρήμασι;
Εμείς νομίζουμε πάντως κάθε στοιχειωδώς εχέφρων πολίτης, αν δεν αισθανόταν βαθιά ντροπή, τουλάχιστον θα «προβληματιζόταν», αφού, όταν σε παινεύει ο εχθρός σου και μάλιστα τόσο πολύ, τότε σίγουρα κάτι δεν πάει καλά…
Εκτός, κύριε Χάρη Θεοχάρη, και αν, «αυτό» που υπηρετεί το εν λόγω έντυπο, δεν είναι εχθρός σου… (Αν όμως είναι έτσι, τότε… )
