Δείτε πως η “Νέα Γλώσσα” καταργεί τις λέξεις “πατέρας” και “μητέρα”!

ΤΙΣ ΑΝΤΙΚΑΘΙΣΤΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΟΡΟΥΣ ‘’ΓΟΝΕΑΣ 1’’ ΚΑΙ ‘’ΓΟΝΕΑΣ 2’’

(Μετάφραση: Ευάγγελος Δ. Νιάνιος)

[Στην αρχή ήταν η έκπληξη: ήταν δυνατόν μια απόφαση Δημοτικού συμβουλίου να αποτελεί αντικείμενο κριτικής από ψυχιάτρους; Και όμως! Αδίστακτοι οι ‘’προοδευτικοί’’ κάθε χρώματος και όπου γης, μέσα από μια φενάκη ισότητας και απελευθέρωσης οδηγούν σε διάλυση της κοινωνίας και σε στραπατσάρισμα της ανθρώπινης προσωπικότητας. Ο εφιαλτικός κόσμος του ‘’1984’’ του Οργουελ είναι εδώ και τώρα. Μια ζωή επικαλούνταν την επιστήμη – και τι δεν έχουν γράψει για τον ‘’επιστημονικό σοσιαλισμό’’!!!… –  για να πολεμήσουν την Εκκλησία και να που τώρα την αγνοούν επιδεικτικά στο όνομα του προοδευτισμού. Το ζήσαμε άλλωστε πρόσφατα με τους δικούς μας ετερόφωτους αριστερούς στο νομοσχέδιο για την αλλαγή φύλου.

Με δηκτικό ύφος, στο κείμενο που ακολουθεί (Le Figaro, 18-4-2018), οι Γάλλοι ψυχαναλυτές Μonette Vacquin, Jean-Pierre Winteret Michel Gad Wolkowicz σχολιάζουν την ομόφωνη απόφαση του Δημοτικού συμβουλίου του Παρισιού να αντικαταστήσει στις ληξιαρχικές πράξεις τις λέξεις ‘’πατέρας’’ και ‘’μητέρα’’ με τους όρους ‘’γονέας 1’’ και ‘’γονέας 2’’.E.Δ.Ν.]

Μια γυναίκα που έχει γίνει άντρας αλλά έχει διατηρήσει τα θηλυκά αναπαραγωγικά της όργανα έχει μόλις γεννήσει ένα μωρό του οποίου το φύλο δεν θέλει να δηλώσει («είναι πρόωρα καθοριστικό, θα επιλέξει όταν μεγαλώσει»), αλλά απαιτεί από αυτό να την αποκαλεί μπαμπά.Τα διοικητικά έγγραφα θα προβλέπουν για αυτήν (ή αυτόν, δεν γνωρίζουμε πια) και τις δύο ενδείξεις: γονέας 1 και γονέας 2; Το ερώτημα θα ήταν χρήσιμο για τα μέλη του Δημοτικού Συμβουλίου του Παρισιού, που εξέφρασαν ομόφωνα την επιθυμία να αντικαταστήσουν, για όλους, τους όρους πατέρας και μητέρα με τις λέξεις γονέας 1 και γονέας 2. Αυτή η ομοφωνία, σε ένα τόσο πλήθος συμβούλων, δεν είναι να μας ταρακουνήσει έντονα, καθώς στις συνεδριάσεις των εκλεγμένων αντιπροσώπων του Παρισιού συνήθως γίνεται σαματάς και εκτοξεύονται προσβολές για θέματα ασήμαντα;Αυτή η «επιθυμία», η οποία δεν συνάντησε καμία αντίρρηση, προτάθηκε από μια ακτιβίστρια της Ανυπότακτης Γαλλίας[το κόμμα του κ. Μελανσόν, ο οποίος υπερηφανεύεται δημοσίως ότι γι’ αυτόν η Μασωνία αποτελεί οικογενειακή παράδοση (σ.τ.μ.)] για να προστατεύσει τα ομοφυλόφιλα ζευγάρια από την ανισότητα καθώς είναι θύματα μιας «ρήξης της ισότητας ενώπιον της διοίκησης».

Ο Δήμος του Παρισιού θέλει να αλλάξει «το συντομότερο δυνατό», σύμφωνα με τον πρώτο αντιδήμαρχο, τα έντυπα αιτήσεών προς το ληξιαρχείο. Ο «πατέρας» και η «μητέρα» θα εξαφανιστούν από αυτό το έγγραφο που κωδικοποιεί την ταυτότητά μας για να δώσουν τη θέση τους στον «γονέα 1» και τον «γονέα 2».

Αυτό θεωρείται απαραίτητο για να τερματιστεί η διάκριση σε βάρος των ομοφυλόφιλων ζευγαριών, τα οποία αντιπροσωπεύουν μόλις το 3% των ζευγαριών στη Γαλλία, σύμφωνα με την Εθνική Στατιστική Υπηρεσία. Και τι θα  προβλέπεται για τη μονογονεϊκή οικογένεια; Γονέας 0;

«Είναι ανεπίτρεπτο τα έγγραφα της διοίκησης να μην επιτρέπουν στα ομοφυλόφιλα ζευγάρια να κάνουν διοικητικές πράξεις όπως και οι άλλοι», «παραβιάζεται η ισότητα ενώπιον της διοίκησης», διαβάζουμε στο κείμενο της δημοτικής συμβούλου του Παρισιού!

Μένουμε έκπληκτοι από το κατόρθωμα της παιδαριώδους αφέλειας αμφιθυμίας, η οποία καταφέρνει με μια μονοκονδυλιά να διαγράψει είτε τους πατεράδες είτε τις μητέρες, να τους εξαφανίσει και να επανεμφανίσει τους γονείς αριθμημένους, όπως ταιριάζει καλύτερα στην ψηφιοποιημένη κοινωνία μας.

Οσφραινόμαστε διακριτικά μια κάποια πατροκτόνο και μητροκτόνο οσμήνα εκπέμπεται από αυτή την αλλαγή στη διοικητική πράξη.

Σημειώσουμε το γεγονός ότι η βιοηθική Nέα Γλώσσα [από το ‘’1984’’ του Οργουελ], η οποία μέχρι τότε αρκούνταν στα ανούσια («δωρεά», «γενναιοδωρία», «αλτρουισμός» κ.λπ.), σκληραίνει και οδεύει, χωρίς καμιά ανησυχία, σε μια κωδικοποιημένησκληρότητα. Ομόφωνα. Σαν το παράγγελμα: 1-2, 1-2, 1-2, 1-2 …

Θαυμάζουμε την τολμηρή και επικίνδυνη, προθυμία να θεσμοθετούμε καθαιρώντας.

Τέλος, εκφράζουμε την έκπληξή μας για τον αντιδημοκρατικό χαρακτήρα των φανατικών της ισότητας, της ισότητας που καταργεί τις διαφορές, της ισότητας που συγχέεται με την αδιαφορία έναντι των διαφορών και την μαζικοποίηση, που οδηγεί στην επιβολή της τροποποίησης της ληξιαρχικής πράξης όλων των παιδιών, για να ικανοποιήσει τις απαιτήσεις μιας δραστήριας μειοψηφίας. Περίεργη άρνηση της δημοκρατίας στο όνομα των δικαιωμάτων για όλους που συνδυάζεται με αυτή την συγκεντρωτική και ολοκληρωτική πίεση.

Και δεν θα παραλείψουμε να ανοίξουμε την ομπρέλα για να προστατευθούμε από τις κατηγορίες για ομοφοβία, παρελθοντολογία ή συντηρητισμό.

Τελευταίο αλλά όχι έσχατο, θα προτείνουμε, για να τελειοποιήσουμε τις πράξεις που υποτίθεται ότι θα μας αποσπάσουν από το καταπιεστικό παρελθόν, να αριθμούμε και τα παιδιά, την επιλογή των πρώτων ονομάτων αφού το φύλο τους επαφίεται στη βούλησή τους. Τα παιδιά 1, 2, 3 … θα έχουν έτσι μεγαλύτερη ελευθερία που θα τα ανακουφίζει από τον οδυνηρό γονικό ζυγό.

Αλλά έχουμε και καλύτερα: αμείωτη είναι η έκπληξή μας από τη μεγαλοφυία του απερίσκεπτου να αποκαλύψει αυτό που ανέλαβε να καλύψει. Αναρωτιέμαστε, όσοι προωθούν αυτήν την διάταξη πιστεύουν πραγματικά ότι απαλλάσσονται από τη διαφορετικότητα που τους κλείνει το δρόμο; Το μόνο που κάνουν είναι να δημιουργούν μια νέα ιεραρχία, κρυπτογραφημένη, διαφοροποιητική με άλλο τρόπο, και η οποία δεν θα προκαλέσει λιγότερες συγκρούσεις με την πραγματικότητα. Όλες οι προσπάθειες να διαγράψουμε σημαίνουσες διαφορές επιστρέφουν με τη μορφή άλλων διαφορών: αυτό δείχνει η κλινική και πολιτική εμπειρία.

Για όσους πιστεύουν ότι αυτό θα αφορά μόνο στα ζευγάρια του ίδιου φύλου και τον  μοναδικό γονέα, θα αντιτάξουμε ότι όλοι θα πρέπει να συμμορφωθούν με αυτή τη μαθηματική Νέα Γλώσσα. Όλα αυτά θα ήταν για γέλια, αν δεν επηρεαζόταν ο ψυχισμός όλων από αυτά τα χειραφετητικά διατάγματα. Γενεές ολόκληρες θα μεγαλώνουν με αυτές τις λέξεις, που διδάσκουν ότι με τη ληξιαρχική πράξη και το δελτίο ταυτότητας μπορούμε να υποτάξουμε την πραγματικότητα στα όνειρά μας, εν ονόματιτου Νόμου. Τι θα γίνουν αυτές οι γενιές;

Ομοίως, εάν ο νόμος επιτρέψει αύριο τα παιδιά χωρίς πατέρα να θεωρούνται νόμιμα, όλα τα παιδιά, ανεξάρτητα από τον τρόπο γέννησης ή όποια και να είναι η ατομική ή η οικογενειακή σωματική τους διαμόρφωση, θα μπορούν να πιστέψουν ότι ο πατέρας είναι άχρηστος. Τα παιδιά αναπτύσσουν ανέκαθεν θεωρίες γέννησης, αποκαλούμενες παιδικές σεξουαλικές θεωρίες, στις οποίες επιτρέπονται τα πάντα, δίνοντας φαντασιακή διάσταση στις διαδικασίες δομής της υποκειμενοποίησης και του συμβολισμού. Και να που τώρα αυτές οι φαντασιώσεις καθίστανται δυνατές στην πραγματικότητα και επικυρώνονται από νόμους που καταργούν τη σύγκρουση μεταξύ φαντασίας και πραγματικότητας, αυτό το δημιουργικό ενδιάμεσο. Αυτός είναι και ο έξυπνος τρόπος για να απαλλασσόμαστε από το ασυνείδητο.

Είναι προφανές ότι η κοινωνία μας υπονομεύεται από αυτά τα ζητήματα και πολλοί άνθρωποι αισθάνονται μια έντονη ανησυχία, χωρίς να μπορούν να το δηλώσουν. Σε όσους προωθούν με νόμο αυτά τα εγχειρήματα καθαίρεσης των συμβόλων, θυμίζουμε ότι στις τελευταίες εκλογές δεν ξεπέρασαν το 6%. Αυτό είναι άσχετο με το θέμα μας;

Δεν νομίζουν ότι τα προβλήματα δημιουργούνται από τη μεταφορά στον άνθρωπο τεχνικών που αποδείχτηκαν αποτελεσματικές στην εκβιομηχάνιση της κτηνοτροφίας;Τότε επιστρέφουμε στη διατύπωση του νομικού και ψυχαναλυτή PierreLegendre: «Ο άνθρωπος είναι γενεαλογικό ζώο».

πηγή: aktines.blogspot.gr