Να έδιναν λίγα και σε εμάς…
Φαίνεται πως υπάρχουν πολλά λεφτά στον πλανήτη που δεν “ξέρουν” που να επενδυθούν. Αυτός είναι ο λόγος που η αγορά τέχνης γνωρίζει μια άνοιξη όπως αυτή της δεκαετίας του 1990.
Για παράδειγμα, 179 εκατομμύρια δολάρια συγκέντρωσε ο πίνακας του Πικάσο, «Οι γυναίκες του Αλγερίου» τον περασμένο Μάιο σε δημοπρασία που έκανε ο οίκος Christie´s στη Νέα Υόρκη. Προς το παρόν ο υπέροχος πίνακας από την ώριμη περίοδο του Πικάσο, είναι το πιο ακριβό έργο τέχνης που δημοπρατήθηκε ποτέ. Το δεύτερο ακριβότερο έργο είναι πίνακας του Αμαντέο Μοντιλιάνι «Ξαπλωμένο Γυμνό» ο οποίος δημοπρατήθηκε για 170 εκατομμύρια δολάρια από τον οίκο Sotheby’s.
Έργα των σημαντικότερων ζωγράφων του 20ου αιώνα, που άλλαξαν τον ρου της ιστορίας της τέχνης, τα οποία μόλις μερικά χρόνια πριν πωλούνταν μερικά εκατομμύρια δολάρια τώρα ξεπερνούν τις εκατοντάδες και η αγορά τέχνης περιμένει πότε θα σπάσει το φράγμα των 200 εκατομμυρίων δολαρίων. Αυτά βεβαίως είναι τα νούμερα που γίνονται γνωστά, καθώς οι ιδιωτικές συναλλαγές μεταξύ συλλεκτών δεν βγαίνουν ποτέ στο φως – όπως η υποτιθέμενη αγορά του «Χαρτοπαίκτες» του Σεζάν από την οικογένεια Εμπειρίκου από αγοραστή στο Κατάρ για 200 εκατομμύρια δολάρια.
Σύμφωνα με τον διευθυντή του Artnet του εγκυρότερου site παρακολούθησης τιμών και πορείας ενός εικαστικού, «Πρόκειται για έναν αγώνα για το ποιος θα αποκτήσει τα περισσότερα τρόπαια. Υπάρχει πάρα πολύ ρευστό στον κόσμο, σε πάρα πολλά χέρια, σε πολλές γωνιές του κόσμου». Σύμφωνα όμως με τις δηλώσεις όλων αυτών που ξέρουν τις αγορές καλά, τα μεγάλα deals γίνονται πια από Ρώσους, Άραβες και Ασιάτες πελάτες.
