“Διέξοδος” ή προσωπικό “παιχνίδι” Φίλη τα περί ανάκλησης της συμφωνίας;

Δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι οι εξελίξεις στην υπόθεση της

πώλησης βλημάτων στη Σαουδική Αραβία έχουν προκαλέσει ιδιαίτερη ανακούφιση στο Μαξίμου.

Και τούτο, γιατί παρά τους ισχυρισμούς πηγών ότι η σχετική συζήτηση στη Βουλή που προκάλεσε η Ν.Δ, εξελίχθηκε για την Κυβέρνηση ομαλά και άκρως ικανοποιητικά (καθόσον είναι πεπεισμένοι στο πρωθυπουργικό επιτελείο πως …κατατρόπωσαν τις αιτιάσεις της αντιπολίτευσης), το “αγκάθι” Φίλη στο μαξιμινό σώμα, μάλλον μπήκε ακόμη πιο βαθειά.

Ο πρώην υπουργός Παιδείας, στη χειρότερη ώρα για την Κυβέρνηση, την περασμένη Παρασκευή, παραμονές της “μάχης” στη Βουλή και ενώ ήταν σε πλήρη εξέλιξη το σφυροκόπημα της αντιπολίτευσης σε Καμμένο και Τσίπρα για το θέμα των βλημάτων, έσπευσε με παρέμβασή του να διαχωρίσει πλήρως τη θέση του και να αμφισβητήσει την ορθότητα της συμφωνίας, φωτίζοντας νέα πτυχή της ( εντελώς άβολη): Την ηθική διάσταση της πώλησης πυρομαχικών στη Σαουδική Αραβία που θα κατέληγαν σε βομβαρδισμούς άμαχου πληθυσμού στην Υεμένη.

Συντάχθηκαν μαζί του και οι Πάνος Σκουρλέτης, Γιώργος Κυρίτσης, προκαλώντας έναν ακόμη πονοκέφαλο στην Ηρώδου Αττικού. Ο Νίκος Βούτσης αμέσως μετά “άδειασε” τον κ. Φίλη, τονίζοντας πως ούτε συντάσσεται με την άποψή του και πως η κυβέρνηση θα τοποθετηθεί εν συνόλω τη Δευτερα (σ.σ στη συζήτηση στη Βουλή) και το ζήτημα έμεινε εκκρεμές.

Την Δευτέρα ο Νίκος Φίλης, αξιοποιώντας τη δυνατότητα μιας “επί προσωπικού” παρέμβασης κατά τη συζήτηση, επανέφερε την ατζέντα του περί της σύνδεσης Σαουδικής Αραβίας – Υεμένης , “παίρνοντας” επάνω του το αίτημα για ακύρωση της συμφωνίας και μόλις χθες, ολοκλήρωσε το ψηφιδωτό των κινήσεών του, προτείνοντας ( μαζί με τον Θανάση Παφίλη), στην αρμόδια Επιτροπή της Βουλής, να συνεδριάσει εκ νέου με αντικείμενο την ακύρωση της εν λόγω συμφωνίας, πρόταση που έγινε δεκτή ομοφώνως.

Διέξοδος;

Η πρόταση Φίλη ερμηνεύτηκε από ορισμένους ως “κυβερνητικός ελιγμός” για να απεμπλακεί η Κυβέρνηση γενικώς και ο ΣΥΡΙΖΑ ειδικώς, από μια πολλαπλώς προβληματική συμφωνία: Τόσο στην ουσία της όσο και στην ηθική της διάσταση για την οποία γκρίνιαζαν ουκ ολίγοι “εξ αριστερών” προερχόμενοι εντός του ΣΥΡΙΖΑ.

Έχουν όμως έτσι τα πράγματα;

Μάλλον όχι. Η “διέξοδος” της προτάσεως Φίλη ουδόλως έγινε σε συνεννόηση με την Ηρώδου Αττικού ενώ η περαιτέρω “λάξευση” του αριστερού του προφίλ, τη στιγμή μάλιστα που ο κ. Τσίπρας μιλώντας στη Βουλή απέφυγε να κάνει την παραμικρή αναφορά στο “ηθικόν” του θέματος, προκαλεί όχληση και εκνευρισμό στα “κεντρικά” της Κυβέρνησης.

Εκνευρισμός και αμηχανία που ούτε διοχετεύτηκε ούτε πρόκειται να διοχετευτεί δια διαρροών εναντίον του μεν αλλά είναι έκδηλος σε κατ ιδίαν συζητήσεις με συνομιλητές του Πρωθυπουργού.

Στο δια ταύτα βέβαια, μένει να απαντηθεί, εάν η διαβόητη πλέον συμφωνία με τους σαουδάραβες ήταν εδώ και καιρό οριστικά “νεκρή” , πότε ακριβώς “ναυάγησε” και για ποιο λόγο ώστε να διαφωτισθεί και επαρκώς το νόημα της κίνησης Φίλη (ασχέτως προθέσεων): Άνοιξε την “έξοδο κινδύνου” στην Κυβέρνηση ή παραβίασε ανοιχτές θύρες;