«Κάτι παίρνουμε, κάτι αφήνουμε, τίποτα δεν χάνεται». Αυτή ήταν η τοποθέτηση της νεαράς υπουργού Έφης Αχτσιόγλου για τη διαπραγμάτευση. Με όλες τις πλευρές να συμφωνούν ότι βρισκόμαστε κοντά σε συμφωνία, είναι προφανές ότι σε Εργασιακά και σε Ασφαλιστικό, κάτι χάθηκε, αλλά και κάτι κερδήθηκε.
Οι διαρροές που έχουν γίνει έως τώρα δείχνουν ότι σημαντικά ζητούμενα της διαπραγμάτευσης κινδυνεύουν να χαθούν.
Αναλυτικά
*Συλλογικές συμβάσεις εργασίας: Φαίνεται ότι προκρίνεται η λύση να ξεκινήσει μια διαδικασία επαναφοράς των συλλογικών διαπραγματεύσεων, μετά την ολοκλήρωση του τρίτου μνημονίου, μετά τον Αύγουστο του 2018. Όμως δεν έχει αποσαφηνιστεί εάν θα δοθεί και η δυνατότητα επεκτασιμότητας των συμβάσεων σε όλες τις επιχειρήσεις ενός κλάδου.
*Ομαδικές απολύσεις: Μεταφέρεται για μετά τη λήξη του μνημονίου. Μένει όμως να ξεκαθαρίσει εάν στο μεταξύ θα χαθεί το υπουργικό βέτο, κάτι που αποτελεί πάγιο αίτημα των δανειστών και ειδικά του ΔΝΤ.
*Συνδικαλιστικός νόμος: Είναι πιθανό η κυβέρνηση να υποχωρήσει στο σκέλος της προκήρυξης απεργίας. Το ΔΝΤ έχει ζητήσει, οι απεργίες να προκηρύσσονται από Γενικές Συνελεύσεις εργαζομένων και όχι από Διοικητικά Συμβούλια. Προϋπόθεση όμως είναι να συμμετέχουν στις ΓΣ, πάνω από τους μισούς εργαζόμενους ενός κλάδου, κάτι που αυτόματα καθιστά πολύ δύσκολες τις προκηρύξεις απεργιών.
*Συντάξεις: Οι έως τώρα πληροφορίες θέλουν να έχει συμφωνηθεί μείωση κατά 1% του ΑΕΠ (1,8 δισ. ευρώ) το 2019, αμέσως δηλαδή μόλις λήξει η περίοδος που θα ισχύει το μέτρο της προσωπικής διαφοράς. Αυτό σημαίνει ότι άμεσα θα υποχωρήσουν οι κύριες συντάξεις.
τεληκα η διαπραγματευση που εκανε με τον τρομσεν τον τρομο τον κακοψηχο ολη την νηχτα δεν εγηνε τηποτα