ΜΑΣ ΕΠΡΗΞΑΝ ΤΑ ΣΥΚΩΤΙΑ ΠΑΛΙ ΟΙ ΜΠΟΛΣΕΒΙΚΟΙ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΟΥΚΟΥΕ
ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΡΟΔΟΤΗ ΚΑΙ ΣΦΑΓΕΑ ΜΠΕΛΟΓΙΑΝΝΗ ΜΕ ΤΗΝ ΑΝΟΧΗ ΠΑΝΤΑ ΤΗΣ ΨΟΦΟΔΕΞΙΑΣ ΠΟΥ ΤΑ ΕΧΕΙ ΠΟΥΛΗΣΕΙ ΟΛΑ… ΠΟΙΟΣ ΗΤΑΝ ΣΤ’΄ΑΛΗΘΕΙΑ ΑΥΤΟΣ Ο ΣΚ@ΤΟΨΥΧΟΣ ΚΑΙ ΣΙΧΑΜΕΝΟΣ Ο ΜΠΕΛΟΓΙΑΝΝΗΣ ΠΟΥ ΤΟΥ ΕΦΤΙΑΞΑΝ ΚΑΙ ΜΟΥΣΕΙΟ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟΝ ΤΙΜΗΣΟΥΝ ΟΙ ΠΟΥΛΗΕΜΕΝΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΤΟΥ ΑΠΟΓΟΝΟΙ…
Όμως, ποιος ήτο στην πραγματικότητα ο «Άγιος» της αριστεράς;
Ο Νίκος Μπελογιάννης, εξ’ Αμαλιάδος Ηλείας, ήτο δεύτερος στην ιεραρχία του ΚΚΕ στην Πελοπόννησο, μετά τον γραμματέα Αχιλλέα Μπλάνα και ειδικός απεσταλμένος του Γ.Γ. του ΚΚΕ Γεωργίου Σιάντου στην περιοχή μετά την αποχώρηση των Γερμανών. Ο Σιάντος δεν είχε ψευδαισθήσεις για την Πελοπόννησο –όπου παραδοσιακά κυριαρχούσαν οι εθνικιστές- κι έδωσε εντολή στους απεσταλμένους του να «στρώσουν τον Μωρηά με κορμιά»!
Και πράγματι, οι απεσταλμένοι του δεν τον απογοήτευσαν. Ούτε ο διαβόητος κακούργος Άρης Βελουχιώτης, ούτε ο Μπελογιάννης!
Συμφώνως, λοιπόν, με τον ιδεολόγο κομμουνιστή Γιάννη Καραμούζη, που μετά τις σφαγές κατάλαβε ότι είχε μπλέξει με στυγνούς εγκληματίες και απαρνήθηκε τον κομμουνισμό, υπεύθυνος για την μεγάλη ανθρωποσφαγή στην Πηγάδα του Μελιγαλά, που διήρκεσε από τις 17 έως τις 20 Σεπτεμβρίου του 1944, δεν ήτο μόνον ο Άρης Βελουχιώτης, αλλά και ο Μπελογιάννης: «Ο Άρης και οι αντιπρόσωποι του κόμματος Κουλαμπάς και Ν. Μπελογιάννης είχαν πάρει την απόφασιν. Όλοι έπρεπε να εκτελεσθούν…» (πηγή: Πατριώτες και προδότες στο Μωρηά», εκδόσεις «Αθηνά», 1950).
Μετά δε τον Μελιγαλά, ο Μπελογιάννης ήτο μεταξύ αυτών που έδωσαν την εντολή για την δεύτερη σε μέγεθος ανθρωποσφαγή στην Μεσσηνία, που έλαβε χώρα στους μαρτυρικούς Γαργαλιάνους (500 νεκροί, μεταξύ των οποίων και στενοί συγγενείς του γράφοντος…).
Εν συνεχεία, αφού το 1949 πέρασε στο παραπέτασμα, ο Μπελογιάννης επανήλθε αργότερα στην χώρα ως κατάσκοπος του σοβιετικού μπλοκ, μεταδίδοντας διάφορες πληροφορίες –κυρίως στρατιωτικής φύσεως- δια ασυρμάτου, μέσω Ρουμανίας. Τελικώς, η αστυνομία ανακάλυψε τους κρυμμένους ασύρματους του ΚΚΕ σ’ ένα πτηνοτροφείο και συνέλαβε τον Μπελογιάννη και τους συνεργάτες του, ενώ κάποιοι «αιρετικοί» κομμουνιστές υποστηρίζουν –και μάλιστα επιμόνως- ότι ήταν το ίδιο το ΚΚΕ που έδωσε τις σχετικές πληροφορίες, γιατί αφενός μεν έψαχνε για «ήρωες» και αφετέρου δε γιατί ο Ζαχαριάδης ήθελε να «ξεφορτωθεί» τον Μπελογιάννη.
Στο δικαστήριο, ως κατηγορούμενος για κατασκοπία, ο Μπελογιάννης αρχικώς παρίστανε τον ανήξερο και μόλις αντελήφθη ότι το κόλπο δεν πιάνει, επιχείρησε να αποποιηθεί την ευθύνη της μεταδόσεως μηνυμάτων πληροφοριών στρατιωτικού περιεχομένου, υποστηρίζοντας πως αυτός έστελνε πληροφορίες μόνο πολιτικής φύσεως. Ωστόσο, διαψεύσθηκε από τους κατηγόρους, οι οποίοι εμφάνισαν εισερχόμενο ραδιοτηλεγράφημα, με το οποίο οι αποστολείς εξέφραζαν την ανησυχία τους στον Μπελογιάννη για την καθυστέρηση στην μετάδοση στρατιωτικών πληροφοριών.
Και πέραν από τους κατηγόρους, ο Μπελογιάννης διαψεύδεται και από την κοινή λογική, διότι πληροφορίες για την πολιτική κατάσταση στην Ελλάδα είχε το ΚΚΕ έναν σωρό, από τους ανθρώπους του στην ΕΔΑ και από τους πρεσβευτάς των κομμουνιστικών κρατών στην Αθήνα. Δεν χρειαζόταν να μεταβεί εκεί ο Μπελογιάννης και να τις μεταδίδει δια ασυρμάτου. Εν τέλει εξετελέσθη.
Τέλος, σας παραθέτω το υμνολόγιο του «Αγίου» της αριστεράς, για τα 70χρονα του μεγαλυτέρου εγκληματία του 20ου αιώνος, του «Μεγάλου Στάλιν», για να βγάλετε τα συμπεράσματά σας περί της… αγιότητός του:
Σύντροφοι και συντρόφισσες,
Σήμερα σ’ όλες τις γωνιές του κόσμου εκατοντάδες εκατομμύρια εργαζόμενοι, μυριάδες αμέτρητες απλοί άνθρωποι, εύχονται από τα βάθη της καρδιάς τους χρόνια πολλά στο Στάλιν.
Ποτέ κανένας άνθρωπος στον κόσμο ύστερ’ από το Λένιν δε συγκέντρωσε τόσα βουνά αγάπης και αφοσίωσης, αλλά και τόσους σωρούς από λυσσασμένο μίσος. Για κάθε τίμιο άνθρωπο, για κάθε αγωνιστή του δίκιου και της λευτεριάς, για την ατελείωτη φάλαγγα των κομμουνιστών, ο Στάλιν είναι ο σοφός δάσκαλος, ο αγαπημένος φίλος, ο δοξασμένος αρχηγός. Είναι η καρδιά της καρδιάς μας. Είναι ο «μπάρμπας» όπως με μια λέξη τον ονομάζει χαϊδευτικά ο λαός μας. Και αντίθετα για όλους τους εκμεταλλευτές, για όλους τους εχθρούς της προόδου, ο Στάλιν είναι ο πιο μισητός αντίπαλος, ο πιο φοβερός εφιάλτης τους και στον ύπνο και τον ξύπνιο τους.
Σήμερα ο Στάλιν ενσαρκώνει τους πόθους και τις επιθυμίες, τις ελπίδες και τα όνειρα εκατομμυρίων και δισεκατομμυρίων ανθρώπων. Είναι η προσωποποίηση μιας ολόκληρης εποχής, της πιο ιστορικής εποχής, που γνώρισε μέχρι σήμερα η ανθρωπότητα, της μεγάλης σταλινικής εποχής, της εποχής του κομμουνισμού.
Γι’ αυτό είναι και μεγάλος.
Στην ιστορία πολλούς είπανε και λένε μεγάλους. Όμως πολλοί λίγοι αξίζουν αυτόν τον τίτλο. Μεγάλος δεν μπορούσε να είναι ένας τυχοδιώκτης σαν τον Χίτλερ, που δοκίμασε να γυρίσει την ιστορία προς τα πίσω και ματοκύλισε τον κόσμο. Ούτε μπορεί να ‘ναι ποτέ μεγάλος ένας εγκληματίας σαν τον Τσόρτσιλ, τον εχθρό κάθε προοδευτικού κινήματος, τον εμπρηστή ενός νέου πόλεμου. Ο Στάλιν όμως είναι και παραείναι μεγάλος, όπως είναι κι ο Λένιν και ο Μαρξ. Ένας ρώσος μαρξιστής, πολύ σωστά είπε ότι μεγάλος άνδρας είναι εκείνος που «βλέπει μακρύτερα από τους άλλους και θέλει δυνατότερα από τους άλλους». Το «να βλέπεις μακρύτερα από τους άλλους» σημαίνει να βλέπεις ότι η ιστορία κινιέται προς τα μπρος, προς την πρόοδο και ταυτόχρονα να συλλαμβάνεις κάθε φορά τους νόμους αυτής της κίνησης. Και το «να θέλεις δυνατότερα από τους άλλους», σημαίνει να χεις όλη την αλύγιστη θέληση και δύναμη που χρειάζεται, για να μπεις επικεφαλής αυτής της ιστορικής κίνησης, να συντρίψεις κάθε παλιό και σάπιο και να οδηγήσεις την ανθρωπότητα σ’ έναν καινούργιο πιο πολιτισμένο, πιο ευτυχισμένο και πιο χαρούμενο δρόμο.
Σήμερα κανένας δε βλέπει μακρύτερα από το Στάλιν και κανένας δεν έχει δυνατότερη θέληση από το Στάλιν.
Και βλέπει μακρύτερα από κάθε άλλον ο Στάλιν, γιατί στάθηκε ο καλύτερος, ο πιο πιστός μαθητής και συνεχιστής του έργου του Μαρξ και του Λένιν. Γι’ αυτό είναι καταπληχτική η δύναμη της επιστημονικής του πρόβλεψης. Όταν μιλάει ο Στάλιν, μιλάει η ζωή, η αλήθεια, η πείρα ολόκληρων αιώνων. Στα λόγια του καθρεφτίζεται ολοζώντανο το παρόν και ζωγραφίζεται με ακρίβεια το μέλλον. Ο, τι λέει ο Στάλιν γίνεται. Είπε πριν την επανάσταση ότι μπορεί η Ρωσία να ανοίξει πρώτη το δρόμο προς το σοσιαλισμό και τον άνοιξε. Είπε ότι μπορεί να ανοικοδομηθεί ο σοσιαλισμός στη Ρωσία και ανοικοδομήθηκε. Είπε από το 1925 ότι θα νικήσει η Κινεζική Επανάσταση και νίκησε. Είπε ,όταν ο Χίτλερ ήταν παντοδύναμος ότι ο χιτλερισμός θα συντριβεί και συντρίφτηκε. Είπε ότι θα ανοικοδομηθεί ο κομμουνισμός στη Ρωσία και ανοικοδομείται. Κι όταν σήμερα ο Μαλένκωφ, ένας από τους πιο καλούς μαθητές του Στάλιν, λέει πως «αν οι ιμπεριαλιστές εξαπολύσουν τρίτο παγκόσμιο πόλεμο, ο πόλεμος αυτός θα ναι ο τάφος όχι μονάχα για μερικά καπιταλιστικά κράτη ξεχωριστά, μα για ολάκερο τον καπιταλισμό, ποιος αμφιβάλλει ότι κι αυτό θα γίνει;
Κι έχει την πιο δυνατή θέληση ο Στάλιν, γιατί η πίστη του είναι βουνό και η επίμονη του αμέτρητη. Για το Στάλιν, δεν υπάρχουν εμπόδια και δυσκολίες αξεπέραστες, δεν υπάρχουν φρούρια απόρθητα. Πρωταθλητής στην σκληρή πάλη για τον παγκόσμιο κομμουνισμό, ο Στάλιν διαπαιδαγωγεί όλα τα στελέχη του με το ίδιο του το παράδειγμα στην πάλη με τις δυσκολίες, υπόδειγμα αυταπάρνησης και αυτοθυσίας.
«Να μην αμφιβάλλετε σύντροφοι, γράφει το 1929 στις οργανώσεις και τα μέλη του κόμματος που τον ευχήθηκαν για τα 50χρονα του, να μην αμφιβάλλετε ότι είμαι έτοιμος και τώρα και πάντοτε να δώσω στην υπόθεση της εργατικής τάξης, της προλεταριακής επανάστασης και του παγκόσμιου κομμουνισμού, όλες μου τις ικανότητες κι αν χρειαστεί ακόμα και την τελευταία σταγόνα από το αίμα μου».
Ο, τι πιο αγνό και μεγάλο, ο, τι πιο αληθινό και ανθρώπινο, ο, τι δυνατό και ηρωικό έχει να δείξει η ιστορία σήμερα, αυτό γεννιέται από τις ιδέες του κομμουνισμός, το εμπνέει ο Στάλιν, που ενσαρκώνει την αλύγιστη θέληση και απόφαση εκατομμυρίων μαζών για το γκρέμισμα της σκλαβιάς και το χτίσιμο μιας καινούργιας φωτεινής και χαρούμενης ζωής. Ο Στάλιν ανάθρεψε και διαπαιδαγώγησε το μεγάλο επιτελείο του κομμουνισμού, το Μάο Τσε Τουνγκ, τον Τορέζ, τον Τολιατι, το Ρακοσι, τον Πολιτ, τον Γκοτβαλντ, τον Τσερβενκοφ, τον Πικ, την Πασιοναρα, το Ντεζ, τον Πρεστες, το Ζαχαριάδη και τόσους άλλους αγαπημένους ηγέτες των λαών της γης.
Γι’ αυτό σήμερα από τη μια άκρη της γης ίσαμε την άλλη, ο Γάλλος εργαζόμενος, κι ο Ινδός δουλοπάροικος, ο Ιταλός εργάτης κι ο μαύρος της Αφρικής, ο Έλληνας αγρότης κι ο τσοπάνος της Μογγολίας, καθένας που κερδίζει το ψωμί του με τον ιδρώτα του, εύχεται στο Στάλιν από τα τρίσβαθα της καρδιάς του να ζει πολλά-παρά πολλά χρόνια.
Αλλά, σύντροφοι, η καλύτερη τιμή, το λαμπρότερο Δώρο που θα μπορούσαμε να προσφέρουμε στον αγαπημένο μας Στάλιν θα είναι να προσπαθούμε όλοι, με μια επίμονη, αδιάκοπη προσπάθεια, να γίνουμε άξια παιδία του. Το Όνειρο κάθε αγωνιστή, πρέπει να ναι να μοιάσει όσο περισσότερο μπορεί με το Στάλιν.
Να διδαχτούμε από την επαναστατική ζωή του, μια έντονη ζωή αδιάλλαχτης πάλης ενάντια στον τσαρισμό και στους εσωτερικούς εχθρούς του κόμματος, τους οπορτουνιστές και τους φρασεολόγους.
Να διδαχτούμε από τη σοφία του, που με κρυσταλλένια λαμπρότητα και απλότητα βρίσκεται μέσα στα έργα του.
Να μαθαίνουμε, όπως ο Στάλιν, να διδασκόμαστε από το λαό, από τις μάζες.
Να διδαχτούμε από τις έξοχες οργανωτικές του ικανότητες, από τη δύναμη να διαλέγει τα στελέχη και να οργανώνει τον έλεγχο της δουλείας.
Να μας γίνει παράδειγμα η ιδιωτική ζωή του, η απλότητα και η σεμνότητα του, η αποστροφή του στους θορυβοποιούς, τους φλύαρους, τους κόλακες και τους δουλοπρεπείς ανθρώπους.
Σύντροφοι και συντρόφισσες,
Σήμερα όλοι οι ταπεινοί και κατατρεγμένοι της γης ορκίζονται στ’ όνομα του Στάλιν. όλοι όσοι ζουν στην καταφρόνια πιστεύουν ότι θα γίνουν το παν, γιατί τον αγώνα τους τον καθοδηγεί ο Στάλιν. Κι όλοι εμείς οι έλληνες αγωνιστές, πιστεύουμε πως έπαθλο του αγώνα μας θα ναι σύντομα η λαϊκοδημοκρατικη-σοσιαλιστική Ελλάδα, γιατί τον ηρωικό μας αγώνα τον παραστέκει ο Στάλιν και γιατί θα κάνουμε ο, τι μπορούμε να φανούμε αντάξιοι του μεγάλου μας δάσκαλου και αγαπημένου μας συντρόφου και φίλου.
Στ’ όνομα του Στάλιν, για τα μεγάλα μας ιδανικά, ποτίστηκε με το αίμα των ηρώων μας και κάθε γωνία της πατρίδας μας. Κι αν αυτή τη στιγμή μπορούσε μαζί μας να φωνάξουν οι πολιτείες και τα βουνά μας, οι κάμποι και τα χώρια μας, θα φώναζαν και θα λέγον:
«Ζήσε ακόμα πολύ, παρά πολύ, μεγάλε Στάλιν!».
