Για αρκετό καιρό πριν από την επέμβαση του Στρατού το 1967 επικρατούσε χάος και πολιτικά αναρχία στην κοινωνία αλλά και εντός του κοινοβουλίου.
Οι βουλευτές αντί να ανταλλάσουν επιχειρήματα έπαιζαν ξύλο στην κυριολεξία και βρίζονταν με τις πιο αισχρές εκφράσεις. Σε αυτήν την κατάσταση κλήθηκε να δώσει ένα τέλος ο στρατός τα ξημερώματα της 21ης Απριλίου 1967. Μετά την πτώση του καθεστώτος σχεδόν όλοι οι παλαιοί πολιτικοί έσπευσαν να το στηλιτεύσουν και να διεκδικήσουν δάφνες για ανύπαρκτες αντιστασιακές δάφνες, αλλά η δικαίωση των αξιωματικών ήρθε από τον κυριότερο, ίσως, εκπρόσωπο του πολιτικού κατεστημένου της εποχής τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη ο οποίος μιλώντας τέτοιες ημέρες, Τρίτη του Πάσχα ήταν του 2007 στον δημοσιογράφο Παύλο Τσίμα δήλωσε τα εξής: «Η εκτροπή ήταν μία ιδέα η οποία κυκλοφορούσε πολύ στην Δεξιά. Ακόμη και ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ήταν υπέρ της Αναστολής Άρθρων του Συντάγματος. Είχα πάει να τον δω στο Παρίσι και πιάσαμε την κουβέντα . Μου λέει: «Καλά τα κάνατε την 15η Ιουλίου, αλλά κάματε ένα λάθος. Έπρεπε να αναστείλετε άρθρα του Συντάγματος! Εμένα μου το είπε αυτό ο Καραμανλής…Δεν είχα ποτέ μου την αίσθηση ότι κινδυνεύουμε από τον Στρατό. Εάν έκανε σωστά την δουλειά του ο ελληνικός πολιτικός κόσμος , δεν υπήρχε ποτέ περίπτωση ο στρατός να κάνει πραξικόπημα. Δηλαδή η δικτατορία οφείλεται σε αδυναμία του πολιτικού κόσμου, σε δική μας αδυναμία. Δεν θα γινόταν ποτέ δικτατορία». Επιτέλους ήρθε η δικαίωση για τους Αξιωματικούς οι οποίοι δικαιώνονται κάθε ημέρα με τα χάλια της πατρίδας μας και τους δικαιώνουν και όλοι οι παλαιοπολιτικοί που φέρουν μεγάλη ευθύνη για το χάος στην Ελλάδα πριν την 21η Απριλίου. Ποιοι πραγματικά προκάλεσαν την επέμβαση του Στρατού Τα καλύτερα όμως ακολουθούν στην συνέχεια. Μετά από 3 και πλέον χρόνια ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης κατέθεσε την μαρτυρία του στον Νίκο Θεοδώρου λέγοντας: «Εμείς οι πολιτικοί φέρουμε ευθύνη και για την 4η Αυγούστου 1936 αλλά και για τον ερχομό της 21ης Απριλίου 1967. Σταθήκαμε ανίκανοι να σχηματίσουμε μία κυβέρνηση της προκοπής και το ‘36 και ’67. Η 21η Απριλίου δεν ήταν αμερικανοκίνητη και ξενοκίνητη αυτό είναι μύθος. Εμείς φέρουμε την ευθύνη! Και λέμε ότι μας φταίνε οι ξένοι. Η ευθύνη των Παπανδρέου πατήρ και υιού είναι τεράστια.» Ένα χρήσιμο συμπέρασμα Τα εγκληματικά λάθη των αστών πολιτικών και ο Ανδρέας Παπανδρέου, με μαθηματική ακρίβεια οδηγούσαν την Ελλάδα στον τέταρτο κομμουνιστικό γύρο. Όλοι περίμεναν την 21η Απριλίου. Την επομένη επικρατούσε πλήρης ησυχία και ασφάλεια και ο ελληνικός λαός ήταν μονιασμένος και νέος άνεμος εθνικής αναδημιουργίας έπνεε στην πατρίδα μας. Οι σάπιοι πολιτικάντηδες είχαν μπει στο χρονοντούλαπο της ιστορίας. Ο ίδιος ο Κωνσταντίνος ζητούσε την άδεια των «φίλων» και «συμμάχων» Αμερικανών να επιβάλλει δικτατορία με τον τότε χαλαρόφρωνα πρωθυπουργό Παναγιώτη Κανελλόπουλο. Οι Αξιωματικοί της 21ης Απριλίου τους πρόλαβαν όλους και μάλιστα χωρίς να πάρουν την έγκριση των Αμερικανών. Ο Φίλιπ Τάλμποτ πήγε να πάθει εγκεφαλικό εκείνη την ημέρα, δεν ήξερε τι …
elkosmos.gr
Βρωμόσκυλο σκέτο!
Ο Βρυκόλακας που από μόνος του παραδέχθηκε σε κάποια συνέντευξη του, ότι στην κατοχή το 1940-41 έτρωγε 3 φασολάδες την ημέρα, την στιγμή που παιδάκια και άμαχοι, πέθαιναν από την πείνα. Ο γκαντέμης που έβαλε στην πολιτική όλη την οικογένεια του και εμείς τα ζώα, τους προσκυνάμε.
χα χα μιλησε ο αρχιαποσταστης που ανοιξε το δρομο στη χουντα ριχνοντας τον ηγετη του 53%….
ΤΟ ΕΙΔΑΜΕ ΚΙ ΑΥΤΟ
ΤΟ ΜΑΚΕΛΕΙΟ ΣΤΗΡΙΖΕΙ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΔΕΣ
Ο ΚΩΣΤΑΣ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΣ ΟΓΚΟΛΙΘΟΣ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ!! ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΜΕ ΜΕΓΑΛΗ ΨΥΧΗ!! ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΓΡΑΦΟΥΝ ΚΑΠΟΙΑ ΤΣΟΓΛΑΝΟΠΑΣΟΚΙΑ ΝΑ ΤΑ ΓΡΑΨΟΥΝ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΙΜΙΚΟ ΤΟΥΣ ΤΟΝ ΑΝΔΡΕ Α ΤΟΝ ΟΛΕΤΗΡΑ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΜΑΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ………………ΓΕΙΑΣΟΥ ΨΗΛΕ ΘΑΨΤΟΥΣ ΟΛΟΥΣ!!
νησιωτη δεν δινω μια ουτε για τον μητσοτακη ουτε για τον παπανδρεα ουτε για τα βρωμοκουμουνια (μπλιαξξ) ουτε για τον καραμανλη ουτε για κανεναν πολιτικαντη και κανεναν γονο τους,μονο στρατο αναγνωριζω και ολοι οι πολιτικαντηδες στον τακο !ερπυστρια και τεζα ολα τα κομματοσκυλα..μαζι και ο ογκολιθος σου ΠΟΥ ΜΑΣ ΓΕΜΙΣΕ ΑΛΒΑΝΟΥΣ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΕΣ ΚΟΠΡΟΣΚΥΛΟ.
ΣΥΜΦΩΝΩ ΜΕ ΑΝΔΡΕΑ ΑΠΟ ΚΑΤΩ ΚΑΙ ΕΝΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΣΤΗΝ ΕΛΕΑΝΝΑ ΠΟΥ ΚΑΘΙΣΕ ΚΑΙ ΠΕΡΙΕΓΡΑΨΕ ΜΕ ΜΑΚΡΟΣΚΕΛΕΣ ΑΛΛΑ ΑΚΡΩΣ ΑΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΚΕΙΜΕΝΟ ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΤΗΝ ΕΠΤΑΕΤΙΑ ΠΟΥ ΤΗΝ ΕΖΗΣΕ.
Ο λαός δεν ξεχνά, τί σημαίνει αριστερά !!!
Την χούντα την έφεραν εκείνοι που το 1967 ετοίμαζαν αριστερό πραξικόπημα, με σκοπό να συνεχίσουν το “θεάρεστο” έργο τους, το οποίο άφησαν στη μέση όταν αναγκάστηκαν άρον – άρον να φύγουν στο παραπέτασμα για να γλυτώσουν τα τομάρια τους, επειδή είχαν αιματοκυλίσει την Ελλάδα, στη διάρκεια του κομμουνιστο-συμμοριτοπολέμου, με την άμεση συνδρομή των αδελφών τους εαμοβουλγάρων – κομιταζήδων …
Τους πρόλαβαν οι Απριλιανοί, τους μάντρωσαν, τους ματαίωσαν τα σκοτεινά σχέδια …
Μετά ήρθε ο “εθνάρχης” , αμνήστευσε τα εγκλήματά τους κι εκείνοι (είτε οι ίδιοι είτε οι εγκεφαλοπλυμένοι – αριστερο-βαπτισμένοι απόγονοί τους), συνεχίζουν ακάθεκτοι και απτόητοι τον “αντι-ιμπεριαλιστικό”, “αντι-καπιταλιστικό” , “αντι-μονοπωλιακό” (γελάνε και οι πέτρες) αγώνα τους, για να εγκαθιδρύσουν εδώ ένα καθεστώς-“μοντέλο” (!!!), που απέτυχε παταγωδώς στη μαμά-Σοβιετία και σε ολόκληρη την Ευρώπη …
Αυτή είναι ΤΕΚΜΗΡΙΩΜΕΝΗ ΜΕ ΑΔΙΑΣΕΙΣΤΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ / ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΑ, η μοναδική αλήθεια …
΄Ολα τ΄ άλλα είναι, νά΄χαμε να λέγαμε …
΄Ετσι ακριβώς, όπως τα λες είναι, Κωνσταντίνε Μητσοτάκη, αλλά άργησες πολύ να τα πεις …
Περίμενες να φτάσεις ένα βήμα πριν την αναχώρησή σου δια τον γνωστόν “τόπον χλοερόν” , για να ξεράσεις τις αλήθειες … Καλλιεργήσατε και συντηρήσατε όλοι οι πολιτικοί απατεώνες (δεξιοί, κεντρώοι, αριστεροί) την προπαγάνδα περί ανάλγητης, κακής και τυραννικής χούντας, που εξυπηρετούσε την παραμονή σας στους κυβερνητικούς θώκους, αποσιωπώντας την αλήθεια, δια προσωπικά και οικογενειακά οφέλη …
Θα προσπαθήσω, πολύ συνοπτικά να καταθέσω, πώς έζησα εγώ, ως απλός ΄Ελλην πολίτης, αυτήν την “κατηραμένη” δικτατορία, την οποία ο Ελληνικός Λαός, μέχρι πρό τινος αναθεμάτιζε, αλλά σήμερα, κάπως όψιμα βέβαια, αναπολεί και νοσταλγεί …
Το 1967, ήμουν μία δεκατετράχρονη έφηβη, μαθήτρια της Β΄ τάξης του εξαταξίου Γυμνασίου, σε μία επαρχιακή πόλη της Στερεάς Ελλάδος.
Να αναφέρω, στο σημείο αυτό, ότι στο προ χούντας χρονικό διάστημα, επικρατούσε ένα κλίμα αναρχίας στις μεγάλες πόλεις, που έκανε τους πολίτες να νοιώθουν ανασφάλεια και να επιζητούν έντονα μία δικτατορία (προερχόμενη έστω και από έναν λοχία, όπως διαβάζαμε στις εφημερίδες), για να μπει μία τάξη στην κοινωνία. Θυμάμαι έντονα, πώς παρακολουθούσα με δέος και τρόμο, μία φορά που είχα μεταβεί με την μητέρα μου στην Αθήνα για να επισκεφθούμε τον οφθαλμίατρο (Πολυκλινική Αθηνών), κάποιους ταραξίες, που σε χρόνο ντετέ (dt – differential of time), ξήλωναν τα πεζοδρόμια της οδού Πανεπιστημίου, τεμάχιζαν τις πλάκες και εξεσφενδόνιζαν αδιακρίτως τις πέτρες εναντίον των διερχομένων πολιτών, οι οποίοι πανικόβλητοι, έτρεχαν να προστατευθούν. Αυτό, βέβαια, που είδα εγώ δύο – τρεις φορές, κατά τις αραιές επισκέψεις μου στην Αθήνα, αποτελούσε καθημερινόν και οδυνηρόν φαινόμενον για τους κατοικούντες στο κλεινόν άστυ ….
Το πρωϊ της 21ης Απριλίου 1967, ημέρα Παρασκευή, παραμονή της ημέρας του Λαζάρου, άνοιξε η μητέρα μου το ραδιόφωνο για να τσεκάρει την ακριβή ώρα που έδειχνε το παλιό κουρδιστό ρολόϊ πάνω από το τζάκι, για να φύγουμε με την ώρα μας για το σχολείο, τα έξι παιδιά της οικογένειας (ηλικίας 17, 16, 14, 12, 10 και 7 ετών, αντιστοίχως). Αντί για την συνηθισμένη μουσική που ακούγαμε κάθε πρωϊνό, ακούσαμε στρατιωτικά εμβατήρια, που κάθε τόσο τα διέκοπτε ο εκφωνητής για να μας ενημερώσει ότι η Χώρα “τελεί υπό στρατιωτικό καθεστώς” και ότι τα σχολεία θα παραμείνουν κλειστά. Ιδέα δεν είχα για το τί σήμαινε “στρατιωτικό καθεστώς”. Ρώτησα την μητέρα μου κι εκείνη με ύφος σοβαρό, που άφηνε να διαφανεί μία ανησυχία, μου είπε : “έγινε δικτατορία” . Πάλι δεν κατάλαβα και ξαναρώτησα, εκείνη προσπάθησε να μου εξηγήσει, αλλά και πάλι δεν κατάλαβα. Αμέσως μετά, έφυγα με τα αδέλφια μου, για να πάμε στον ελαιώνα όπου από το πρωϊ (πριν χαράξει η μέρα) εργαζόταν ο πατέρας μας. ΄Επρεπε, όπως μας είπε η μητέρα μου, να ενημερωθεί για τα συμβαίνοντα (κινητά τηλέφωνα δε υπήρχαν τότε). Αφού περπατήσαμε 4-5 χιλιόμετρα, φτάσαμε στο κτήμα μας. Ο πατέρας μου, ένας εργατικός, φιλήσυχος και νομοταγής πολίτης, άριστος οικογενειάρχης και γονέας, θορυβήθηκε μόλις μάς είδε μπροστά του, γιατί, λογικά, αυτή την ώρα έπρεπε να είμαστε στο σχολείο μας. Θυμάμαι αλησμόνητα ότι όλα τα παιδιά μαζί, εν χορώ, του είπαμε το νέο, έστω κι αν δε καταλαβαίναμε τί εστί δικτατορία. Εκείνος πέταξε κάτω το σκαλιστήρι του, πήρε το σακάκι του από το κλαδί του δένδρου και όλοι μαζί, πήραμε τον δρόμο της επιστροφής. Καθ΄ οδόν για το σπίτι και στις επίμονες ερωτήσεις μας, ο πατέρας, μάς είπε ότι θα “μαζέψουν όλους τους κομμουνιστές”. Καλό ήταν αυτό ; Κακό ήταν αυτό ; Ιδέα δεν είχα … Φτάνοντας στο σπίτι, βρήκα την μητέρα μου, να παρηγορεί την γειτόνισσά μας την κυρία Κατίνα, η οποία κρατούσε στην αγκαλιά της τον δίχρονο γιό της Γιωργάκη, ενώ η ίδια διήνυε τον έβδομο μήνα της εγκυμοσύνης στο δεύτερο παιδί της. ΄Εκλαιγε, γιατί πίστευε ότι το καθεστώς θα σκότωνε τον άνδρα της, τον κύριο Κώτσο, έναν πολύ δραστηριοποιημένο κομμουνιστή, που συμμετείχε σε όλες τις κινητοποιήσεις, φασαρίες και ταραχές της ΕΔΑ (Ενιαία Δημοκρατική Αριστερά), τον οποίον (γείτονα), η τοπική Ασφάλεια, επί χρόνια, πολλάκις είχεν οδηγήσει στο Τμήμα, λόγω της παραβατικής συμπεριφοράς του… Τα συναισθήματά μου, πολύ αρνητικά, γι΄ αυτό το “κακό” καθεστώς, που θα “σκότωνε” τον άνθρωπο και θα έμενε απροστάτευτη η οικογένειά του … Το ίδιο βράδυ, γύρω στις 8.00΄ η ώρα περίπου, πέρασε από την πλατεία το περιπολικό (καρουμπαλιάρα το λέγαμε) για να ελέγξει εάν έκλεισαν τα καφενεία κι αν οι πολίτες είχαν αποσυρθεί στα σπίτια τους, σύμφωνα με τα ανακοινωθέντα από το ραδιόφωνο (τηλεοράσεις δεν είχαμε) που έλεγαν και ξαναέλεγαν καθ΄ όλη την διάρκεια της ημέρας … Εκείνη την νύχτα, άκρα του τάφου σιωπή, στην γειτονιά … Δεν κουνιόταν φύλλο … Μόνον τον φαντάρο ακούγαμε να βηματίζει πάνω – κάτω, έξω από το σπίτι του γείτονα, του κυρίου Κώτσου (προφανώς, για να μην το σκάσει και εξαφανισθεί) … Σταματούσε μόνον τον βηματισμό, για να αφουγκρασθεί και να ελέγξει τους θορύβους που άκουγε, καθώς όλα μας (παιδιά) σπρωχνόμασταν για να τον δούμε από την κλειδαρότρυπα της πόρτας (λες κι ήταν εξωγήϊνος), ενώ ο κατά τρία χρόνια μεγαλύτερος αδελφός μου, ένα ατίθασο και ατρόμητο 17χρονο παιδί, του φώναζε ψιιιιιτ (όπως φωνάζουμε στις γάτες) και σκάζαμε όλα μας στα γέλια, που καταφέρναμε και τον “τρομάζαμε” ….
Την επομένη, Σάββατο του Λαζάρου, ο γείτονας κύριος Κώτσος (τον οποίον παρακολουθούσαμε, εμείς τα ανίδεα παιδιά, όλη την ημέρα σε κάθε βήμα του, με οίκτο, εφόσον είχαμε πεισθεί ότι θα τον σκοτώσουν), πήγε στον μπακάλη, στον μυλωνά, εξόφλησε το δεφτέρι του και τούς ζήτησε να στηρίξουν εάν χρειασθεί την οικογένειά του (τότε όλοι ψωνίζαμε με δεφτέρι και ο καθένας εξοφλούσε τον λογαριασμόν του ή μέρος αυτού, ανάλογα με την εργασία και την αμοιβή του – π.χ. ένας αγρότης, πλήρωνε μετά την είσπραξη της πωληθείσης παραγωγής του, ενώ ένας εργάτης, πλήρωνε μετά την καταβολή από τον εργοδότη του των ημερομισθίων του) …
Το απόγευμα, της ιδίας ημέρας, γύρω στις 4.00΄ η ώρα, χτύπησε την αυλόπορτα του σπιτιού μας ένας χωροφύλακας, φωνάζοντας ταυτόχρονα το επώνυμο του κυρίου Κώτσου … Εμείς, τα παιδιά, που βρισκόμασταν στην αυλή, υποδείξαμε στον χωροφύλακα να χτυπήσει στην διπλανή πόρτα … Ο κύριος Κώτσος, ο οποίος αναμφισβήτητα περίμενε αυτήν την “επίσκεψη” , με το άκουσμα του ονόματός του, δεν περίμενε να χτυπήσει η πόρτα του δικού του σπιτιού, αλλά πετάχτηκε αμέσως έξω, είπε στους χωροφύλακες : “τώρα αμέσως, έρχομαι παιδιά” και αφού χαιρέτησε την γυναίκα του, το παιδί του, την μητέρα του και τ΄ αδέλφια του, που ήταν όλοι συγκεντρωμένοι στο σπίτι του, ακολούθησε τους χωροφύλακες … Δεν τον ξαναείδαμε, μέχρι το 1973 (δεν έκανε “δήλωση μετανοίας” για να αφεθεί ελεύθερος ενωρίτερα, όπως έπραξαν πολλοί άλλοι ομοϊδεάτες του, γνωστοί συντοπίτες μας)… Μαθαίναμε όμως νέα του, από την γυναίκα του, που τον επισκεπτόταν σε τακτά χρονικά διαστήματα, στην “εξορία” …
Την επομένη (23.4.1967), Κυριακή των Βαϊων, τηλεφώνησε ο θείος μου (σύζυγος της αδελφής της μητέρας μου) από την Αθήνα, σε καφενείο της γειτονιάς μας (στο σπίτι δεν είχαμε τηλέφωνο) και είπε στον πατέρα μου, ότι τα πράγματα στην Αθήνα είναι πολύ ήσυχα, ο κόσμος είναι ανακουφισμένος και νοιώθει ασφαλής, οπότε μπορούσα να πάω στην Αθήνα, όπως έκανα πάντα στις διακοπές Χριστουγέννων, Πάσχα, καλοκαιριού, που δεν είχα σχολείο, για να βοηθώ την θεία μου με τα δύο μωρά παιδιά της (ηλικίας 3 και 2 ετών, αντιστοίχως) … Αυτό που αντίκρυσα, όταν έφτασα στην Αθήνα εκείνη την Κυριακή (ο θείος μου με περίμενε στο πρακτορείο των υπεραστικών λεωφορείων στην οδό Λιοσίων, γιατί δεν ήξερα να κυκλοφορήσω μόνη μου στην Αθήνα), καθώς και τις υπόλοιπες ημέρες της Μ. εβδομάδος, ήταν το κάτι άλλο … Ο κόσμος πηγαινοερχόταν ξέγνοιαστος για τα ψώνια, τα παιδιά έπαιζαν χαρούμενα στο πάρκο του Πεδίου του ΄Αρεως, η Αθήνα είχε αδειάσει από τους ταραξίες που προκαλούσαν επεισόδια με τραυματισμούς αθώων πολιτών ή αστυνομικκών, καθώς επίσης και φθορές δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας … έβλεπα μία Αθήνα αλλοιώτικη, απαλλαγμένη από την αβεβαιότητα, το άγχος και την ανασφάλεια που οι πολίτες βίωναν μόλις πριν από μία εβδομάδα.
Την Κυριακή του Πάσχα, ταξιδέψαμε όλοι μαζί (θείοι μου, εξαδέλφια μου κι εγώ) για την επαρχία, όπου θα ψήναμε τον οβελία … ΄Ακουγα τους μεγάλους (παππού, θείους, πατέρα μου) στις συζητήσεις τους, να μιλούν για μία επανάσταση που έγινε με επιτυχία, “χωρίς να ανοίξει ούτε μύτη” , μία επανάσταση που πρόλαβε μία αριστερή εξέγερση που “΄ήταν στα σκαριά” (τέταρτο γύρο την έλεγαν, αλλά εγώ δεν καταλάβαινα τί εννοούσαν), κατά την οποία, οι ιδεολογικά αντίθετοι των κομμουνιστών, θα σφάζονταν με κονσερβοκούτια …
Τα σχολεία ξανάνοιξαν, μετά την εβδομάδα της Διακαινησίμου και όλα κυλούσαν ομαλά … Η ζωή είχε επανέλθει σε φυσιολογικούς ρυθμούς, χωρίς έκτροπα, ταραχές, ανησυχίες … Οι συγγενείς των κομμουνιστών που είχαν συλληφθεί και σταλεί στην εξορία, δεν έπαθαν απολύτως τίποτε, ούτε ενοχλήθηκαν από τις Αρχές, με δεδομένο το ότι δεν εξεδήλωναν δημόσια τις αριστερές πεποιθήσεις τους, ούτε προκαλούσαν παντοιοτρόπως … Χρειάστηκε να περάσουν χρόνια, για να καταλάβω ότι εκείνοι που είχαν συλληφθεί και εξοριστεί, είχαν εκδηλώσει παραβατκή συμπεριφορά, που τους καθιστούσε επικίνδυνους για την ασφάλεια των φιλήσυχων πολιτών (κάτι ανάλογο με τους σημερινούς ταραχοποιούς αντιεξουσιαστές, που καταστρέφουν, καίνε, λεηλατούν δημόσια και ιδιωτική περιουσία, τρομοκρατώντας τον λαό)… Χρειάστηκε επίσης να περάσουν χρόνια για να καταλάβω ότι οι εξορισθέντες δεν υπέστησαν βασανιστήρια και μαρτύρια (όπως ψευδέστατα σήμερα διατυμπανίζουν οι “ήρωες” της “αντίστασης”), εφ΄ όσον ο γείτονάς μου κ. Κώτσος, όταν επέστρεψε στο σπίτι του, μετά από έξι χρόνια (αφράτος – αφράτος, με χέρια αδούλευτα σαν το βαμβάκι, με ροδοκόκκινα και αρυτίδιαστα μάγουλα), έδειχνε κατά πολύ νεότερος από τον συνομήλικό του πατέρα μου, που ήταν ηλιοκαμμένος από τις αγροτικές εργασίες, με χέρια ροζιασμένα. με μαλλιά γκριζαρισμένα … δηλαδή έδινε την εντύπωση ενός ξεκούραστου ανθρώπου, ο οποίος έκανε διακοπές, την ώρα που οι συγγενείς του δούλευαν για να συντηρήσουν την οικογένειά του, όπως έκαναν και όλοι οι υπόλοιποι οικογενειάρχες που συντηρούσαν αγόγγυστα πολυμελείς οικογένειες …
Από αυτήν την “αποφράδα” ημέρα, της 21ης Απριλίου 1967, τα πάντα άρχισαν να αλλάζουν στην μικρή πόλη μας … Χωριά με δύσβατους καρόδρομους συνδέθηκαν με την πόλη με ασφαλτοστρωμένους δρόμους, χωμάτινοι, λασπεροί δρόμοι μέσα στην πόλη ασφαλτοστρώθηκαν, κακοτράχαλα πεζοδρόμια διαμορφώθηκαν και πλακοστρώθηκαν, σπίτια ηλεκτροδοτήθηκαν και υδροδοτήθηκαν, τηλεφωνικές συνδέσεις αποκτήθηκαν, οικόσιτα ζώα (κότες, γαλοπούλες, πάπιες, χήνες, πρόβατα, κατσίκια, χοιρινά, άλογα, γαϊδουράκια κλπ) απομακρύνθηκαν από τις αυλές των σπιτιών και τοποθετήθηκαν σε περιφραγμένα κτήματα, εκτός πόλεως, για να μην ενοχλούν τους περιοίκους και για να μην αποτελεί η συντήρησή τους εστία μόλυνσης για την δημόσια υγεία, παλαιά-πλινθόκτιστα σπίτια αντικαταστάθηκαν από καινούργια (χορήγηση εικοσαετούς άτοκου δανείου, με βασική προϋπόθεση την κατασκευή αποχωρητηρίου εντός της οικίας), αγροτικά μηχανήματα αποκτήθηκαν (χορήγηση εικοσαετούς άτοκου δανείου), γεωτρήσεις διανοίχτηκαν (χορήγηση εικοσαετούς άτοκου δανείου), χώροι αθλοπαιδιών δημιουργήθηκαν, εργοστάσια άνοιξαν και λειτούργησαν, απασχολώντας χιλιάδες εργαζόμενους, που μετοίκησαν από ορεινές περιοχές (όπου η γη ήταν άγονη για καλλιέργειες) και εγκαταστάθηκαν στην πόλη μας … Μεταμορφώθηκε κυριολεκτικά η πόλη μας … άλλαξε και η ζωή μας … Ανέβηκε το βιοτικό μας επίπεδο … Καταργήσαμε τις λάμπες πετρελαίου (είχαμε πιά το ηλεκτρικό για να διαβάζουμε), καταργήσαμε τα σίδερα με τα κάρβουνα (είχαμε πιά το ηλεκτρικό για να σιδερώνουμε), καταργήσαμε τους κουβάδες και τα μπετόνια που κουβαλούσαμε νερό από την πλατεία (είχαμε πιά βρύση μέσα στο σπίτι), καταργήσαμε την σκάφη που πλενόμασταν στο κατώϊ (είχαμε πιά μπάνιο μέσα στο σπίτι), καταργήθηκε η απογευματινή λειτουργία του σχολείου (πηγαίναμε εναλλάξ, κάποια παιδιά το πρωϊ, κάποια άλλα το απόγευμα, λόγω ανεπάρκειας χώρου), διότι κτίσθηκαν καινούργια σχολεία (με πολλές αίθουσες, αμφιθέατρο, κλειστούς χώρους για γυμναστική όταν έβρεχε, χώρους για μπάσκετ, για βόλεϋ, για παραστάσεις) που λειτουργούσαν το πρωϊ για όλα τα παιδιά …
Πω πω θεέ μου, τί θυμήθηκα και τί να πρωτοθυμηθώ …
Τα χρόνια περνούσαν, εγώ μεγάλωσα, τελείωσα (1971) το εξατάξιο Γυμνάσιο με άριστα, ΧΩΡΙΣ ΟΥΤΕ ΜΙΑΣ ΩΡΑΣ φροντιστήρια και ιδιαίτερα μαθήματα (εφ΄ όσον η διδασκαλία στο σχολείο μας ήταν επαρκέστατη), ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΕΠΙΒΑΡΥΝΩ οικονομικά την οικογένειά μου (εφ΄ όσον η Παιδεία ήταν εν τοις πράγμασι, και όχι τύποις, ΔΩΡΕΑΝ), έδωσα εξετάσεις για την τριτοβάθμια εκπαίδευση, πέρασα επιτυχώς στην Νομική Σχολή Αθηνών, φοίτησα και τα πρώτα χρόνια απόλαυσα μία Αθήνα ήσυχη, χωρίς απεργιακές κινητοποιήσεις, διαδηλώσεις, χάσιμο μαθημάτων, ωρών διδασκαλίας και εξετάσεων, αίσθηση κινδύνου από τσαντάκηδες, πορτοφολάκηδες, ληστές, βιαστές, βομβιστές, τοξικομανείς…
ΜΕΧΡΙ που ήρθε η “σωτήρια” μεταπολίτευση (1974), για να μάθω (!!!) στην ηλικία των 21 χρόνων μου, από ΑΝΙΔΕΟΥΣ & ΑΣΧΕΤΟΥΣ (προφανέστατα προβοκάτορες), ότι ο Ελληνικός Λαός, στην διάρκεια της στρατιωτικής χούντας δεν είχε ελευθερίες, ότι λιμοκτονούσε, υπέφερε, βασανιζόταν, θανατωνόταν και όλα τα υπόλοιπα, αυτά τα πολύ άσχημα που τής χρέωσαν …
Και άρχισα τότε να διερωτώμαι, αφελώς : Τί στο καλό ; Σε άλλη χώρα ζούσα εγώ και δεν βίωσα τίποτε από όλα αυτά ; ΄Εζησα τα τρία πρώτα χρόνια της “επάρατης” δικτατορίας στην επαρχία, τα δε τρία τελευταία στην πρωτεύουσα … Πώς και δεν αντελήφθην τίποτε ; Ποιός υπέφερε από τους συμμαθητές μου, τους γείτονές μου, τους συγγενείς μου, τους συμφοιτητές μου, κι εγώ δεν πήρα χαμπάρι ;;;
Λοιπόν, με πλήρη επίγνωση των γραφομένων μου, έχω να καταθέσω τα εξής και να προκαλέσω τον οποιονδήποτε αμφισβητία σε συζήτηση, στο πλαίσιο ενός κόσμιου & πολιτισμένου διαλόγου, για μιά εποχή την οποία έζησα και ουδείς είναι σε θέση να με διαψεύσει …
“Τω καιρώ εκείνω” , λοιπόν, της “τρισκατάρατης” επταετίας,
Δεν υπήρχε άνεργος (μόνον ο τεμπέλης δεν είχε δουλειά, από επιλογή δική του).
Δεν υπήρχε άστεγος (μόνον ο ανεπρόκοπος δεν έφτιαξε σπίτι, από επιλογή δική του).
Δεν υπήρχε χρεοκοπημένος (μόνον κάποιοι πονηροί προέβαιναν σε δολία χρεοκοπία, για την οποία τιμωρούνταν αυστηρά από τον νόμο).
Δεν υπήρχε λαθρομετανάστευση – λαθροεισβολή (η μετανάστευση γινόταν νόμιμα).
Δεν υπήρχαν αντιεξουσιαστές να τρομοκρατούν, να καίνε και να καταστρέφουν.
Οι Δημόσιες Υπηρεσίες λειτουργούσαν χωρίς λάδωμα.
Τα Δημόσια Νοσοκομεία λειτουργούσαν χωρίς φακελάκι.
Στους καθηγητές Δημοσίου Σχολείου, απαγορευόταν η παράδοση ιδιαιτέρων μαθημάτων με αμοιβή σε μαθητές τους του ιδίου σχολείου που υπηρετούσαν κι αυτοί (προς αποφυγήν εύνοιας και απονομής βαθμών “γνωριμίας”).
Η Αστυνομία λειτουργούσε προς το συμφέρον του πολίτη (χωρίς δακρυγόνα κλπ, εναντίον του πολίτη).
Ο πολίτης κυκλοφορούσε ελεύθερα, ένοιωθε ασφαλής και κοιμόταν με ανοιχτές πόρτες & παράθυρα.
Ο εργατικός πολίτης, δεν πεινούσε, δεν αυτοκτονούσε, απεναντίας δημιούργησε και πρόκοψε.
Ο γονέας δεν εγκατέλειπε το παιδί του σε ιδρύματα, λόγω πείνας, φτώχειας και μιζέριας (διότι απλούστατα ουδεμία οικογένεια βίωνε πείνα, φτώχεια και μιζέρια).
Ο κακοποιός ετιμωρείτο αυστηρά & εξέτιε ολόκληρη την ποινή που του επιβάλετο, χωρίς ευφυή τερτίπια και νομοθετικά παραθυράκια για σύντομη αποφυλάκιση.
Οι γονείς δεν χρειάζονταν “ειδικούς συμβούλους” για την ανατροφή των παιδιών τους, τα οποία γαλουχούσαν με αρχές, αξίες και ιδανικά (παρότι οι περισσότεροι δεν κατείχαν πτυχία και διδακτορικά, απλά είχαν μόνον στοιχειώδεις γραμματικές & εγκυκλοπαιδικές γνώσεις).
Τα παιδιά, δεν χρειάζονταν ψυχολόγους και ψυχαναλυτές, διότι δεν είχαν “ψυχολογικά”, απλά είχαν δίπλα τους, υπεύθυνους δασκάλους και γονείς που τα καθοδηγούσαν ορθά, για να γίνουν σωστοί και χρήσιμοι, για την κοινωνία, πολίτες.
΄Ενα μόνον άτομο (συνήθως ο πατέρας) δούλευε και τα χρήματά του επαρκούσαν για να συντηρήσει ολόκληρη οικογένεια (οκταμελής ήταν η δική μου οικογένεια και δεν μας έλειψε τίποτε).
……….
Θα έλθει βέβαια κάποιος “καλοπροαίρετος” και θα μου πει : “μα τον δικό μου (πατέρα ή θείο ή αδελφό κλπ), οι “χουντικοί” τον συνέλαβαν, τον ανέκριναν, τον εξόρισαν, επειδή ήταν αριστερός” … Σε εκείνον, λοιπόν, τον “καλοπροαίρετο” η απάντησή μου είναι : ΄Οχι κύριε. Ο δικός σου άνθρωπος, δεν συνελήφθη γιά τις πεποιθήσεις του, αλλά για τις έκνομες δράσεις του. Από όλες τις οικογένειες αριστερών, που γνώριζα τότε, μόνον τα άτομα που είχαν εκδηλώσει παράνομη συμπεριφορά και κρίνονταν επικίνδυνα για την δημόσια ασφάλεια, συνελήφθησαν. Οι υπόλοιποι συνέχισαν κανονικά την ζωή τους, χωρίς να ενοχληθούν από κανέναν για τα πιστεύω τους. Επ΄ αυτού του αληθούς ισχυρισμού μου, αναφέρω έναν ακριβέστατο περιστατικό, που συνέβη στο οικογενειακό περιβάλλον μου, αμέσως μετά την επιβολή του στρατιωτικού καθεστώτος : Γνωστός και φίλος οικογενειακός, αριστερών πεποιθήσεων, ο οποίος εργαζόταν στο Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο της πόλης μας, φοβούμενος τυχόν απόλυσή του (ο Διευθυντής του, τού είπε ότι μάλλον η χούντα θα τον απολύσει), επισκέφθηκε αυτοπροσώπως τον Διοικητή της Υπηρεσίας του στην Αθήνα και του εξέθεσε τους φόβους του, με την αγωνία ότι ως πατέρας τριών ανηλίκων παιδιών και προστάτης υπερηλίκων γονέων, θα αντιμετώπιζε πρόβλημα επιβίωσης, σε περίπτωση απόλυσής του. Τότε ο Διοικητής του απήντησε ότι, εφόσον δεν προκαλεί και δεν δημιουργεί πρόβλημα, δεν αντιμετωπίζει τέτοιο ενδεχόμενο. Και έτσι ακριβώς έγινε. Ουδείς τον ενόχλησε, συνέχισε να εργάζεται και συνταξιοδοτήθηκε κανονικότατα, πολλά χρόνια αργότερα, όταν συμπλήρωσε τον απαιτούμενο χρόνο υπηρεσίας του.
Θα βρεθεί, βέβαια, και κάποιος άλλος “καλοπροαίρετος” που θα μου πει : “μα οι χουντικοί, κατήργησαν το “δημοκρατικό” πολίτευμα της χώρας, κατέλαβαν με την βία την εξουσία και επέβαλαν στρατιωτικό νόμο” … Σε αυτόν, λοιπόν, τον “καλοπροαίρετο” , η απάντησή μου είναι : Ποιό πολίτευμα κατήργησαν, κύριε ; Μήπως εκείνο, που οι πολιτικοί ταγοί, είχαν προ πολλού καταργήσει με την επιδεικνυόμενη καθημερινά βίαιη και ανάρμοστη συμπεριφορά τους, μέσα στον “ναό της δημοκρατίας” , τον οποίον είχαν μετατρέψει σε παλαίστρα ; (τηλεόραση δεν είχαμε τότε για να “καμαρώσουμε” live τα κατορθώματα των “άξιων” εκπροσώπων του λαού, αλλά βοούσε όλος ο έντυπος τύπος, με φωτογραφίες και στιγμιότυπα, από τις “επιδόσεις” τους, σε κλωτσιές, μπουνιές, κεφαλοκλειδώματα και τα τοιαύτα … Για ποιό πολίτευμα, μιλάμε , κύριε ; Μήπως, εκείνο που τότε δεν εξασφάλιζε στον ΄Ελληνα πολίτη την προστασία, την οποία εκ του Συντάγματος υπεχρεούτο να εξασφαλίσει ; Και ευκαιρίας δοθείσης, εφ΄ όσον αναφέρθηκα στο Σύνταγμα, θα παραπέμψω στην ακροτελεύτια διάταξη του Συντάγματος (άρθρο 120 παράγραφος 4), σύμφωνα με την οποία, “Η τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων, που δικαιούνται και υποχρεούνται να αντιστέκονται με κάθε μέσον εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει με τη βία”. Ε, λοιπόν, αυτήν την διάταξη ενεργοποίησαν τότε οι “χουντικοί”, για να αποσοβήσουν το αιματοκύλισμα της χώρας, από την επικείμενη εξέγερση των αριστερών κατσαπλιάδων, που σχεδίαζαν να επιτύχουν αυτό που δεν κατάφεραν την περίοδο του συμμοριτοπολέμου (1944 – 1949), για να μετατρέψουν την χώρα σε προτεκτοράτο της ΕΣΣΔ. – Αυτήν την ίδια διάταξη, θα έπρεπε και σήμερα να ενεργοποιήσουμε όσοι πατριώτες έχουμε ορκισθεί πίστη και αφοσοίωση στην Πατρίδα, διότι, ως Έλληνες, έχοντες εκτός από δικαιώματα ΚΑΙ υποχρεώσεις, έχουμε την βασική υποχρέωση απέναντι στο Σύνταγμα, να αντιστεκόμαστε στην καταστρατήγηση του. Η καταστρατήγηση του Συντάγματος είναι για τους κυβερνώντες (πρώην και νυν, μεταπολιτευτικά) ψωμοτύρι, παρά το ότι το έχουν κυριολεκτικά κουρελιάσει. Από την στιγμή που έχουν αναλάβει την τύχη αυτής της έρμης χώρας, το μόνο που κάνουν είναι να ενεργούν κατά των διατάξεών του !!! Καμμία απόφαση από αυτές που έχουν λάβει σχετικά με μνημόνια, τρόικα, τετράϊκα και ΔΝΤ δεν είναι συνταγματικά αποδεκτή, αλλά αυτοί εξακολουθούν το σχέδιο εξόντωσης του Ελληνικού Λαού, χωρίς το αυτί τους να ιδρώνει από διαμαρτυρίες, τις οποίες καταπνίγουν με δακρυγόνα και γκλοπς !!! Και επειδή το αυτί τους δεν ιδρώνει είμαστε υποχρεωμένοι να τους το υπενθυμίσουμε εμείς και να κάνουμε ό,τι απαιτείται γι΄ αυτό.
Πιθανόν, να βρεθεί και κάποιος άλλος “καλοπροαίρετος” που θα μου πει ότι ο κόσμος τότε δεν ένοιωθε ελεύθερος, διότι δεν είχαμε Δημοκρατία … Τί μάς λες μωρέ !!! Δεν είχαμε τότε Δημοκρατία και έχουμε τώρα … Μην αυταπατάσαι, κύριε … Μόνον στα “χαρτιά” την έχεις σήμερα την Δημοκρατία, όχι στην ουσία … διότι εάν είχαμε σήμερα πραγματική Δημοκρατία, η Πολιτεία θα σου παρείχε, όπως έχει την ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ, σύμφωνα με το ισχύον Σύνταγμα, δικαίωμα στην εργασία, στην ασφάλεια, στην προστασία, στην εκπαίδευση, στην απονομή Δικαιοσύνης, δικαίωμα γενικά στην αξιοπρεπή διαβίωσή σου … Επειδή, ήμουν από τους τυχερούς που έζησα εκείνην την “αναθεματισμένη” περίοδο της “δικτατορίας” και έχω την δυνατότητα του μέτρου σύγκρισης, σου λέω, κύριε, ότι τότε οι λέξεις ανασφάλεια, τρόμος, ανεργία, πείνα, δυστυχία, αυτοκονία (λόγω οικονομικής δυστοκίας) , δυσβάσταχτος φόρος, απελπισία, ήταν έννοιες άγνωστες για έναν έντιμο και νομοταγή, εργατικό πολίτη, που δεν χρειαζόταν σιδεριές, κάγκελα και συναγερμούς για να προστατεύσει την οικογένεια και την περιουσία του … Δεν χρειαζόταν πενιχρά επιδόματα για να ζήσει, διότι απλούστατα είχε εργασία και, δουλεύοντας, χόρτασε ψωμί και δημιούργησε και περιουσία … Δεν χρειαζόταν να αγωνιά για το μέλλον του παιδιού του, διότι τού το εξασφάλιζε η Πολιτεία, με την δωρεάν εκπαίδευση και την μετέπειτα απορρόφησή του στην αγορά εργασίας … Και φυσικά, για οιονδήποτε απορεί, τότε ήταν που ένοιωθα ελεύθερος πολίτης, σε αντίθεση με το σήμερα, που νοιώθω καταπιεσμένος, ανελεύθερος, ταπεινωμένος, εξευτελισμένος, εξαθλιωμένος, αδικημένος, χρεοκοπημένος ηθικά και υλικά, οδηγημένος σε αυτή την κατάσταση από τους “σωτήρες” της μεταπολίτευσης, που απεκατέστησαν την “δημοκρατία” στην χώρα, εγκαθιστώντας την ασυδοσία, την λωποδυσία, την τρομοκρατία, την αναρχία, για να περνούν αυτοί καλά … κι εμείς χειρότερα …
Ευχαριστώ, δεν την γουστάρω τέτοια “δημοκρατία” … την χαρίζω σε όποιον την έχει ανάγκη και του εύχομαι από καρδιάς, περαστικά του !!!
Ελεάννα και λίγα λες!
Εγώ, θα σας πω μια οικογενειακή μας ιστορία… Oι Βολιώτες παππούδες μου, από την πλευρά της μητέρας μου ήταν αριστεροί. Η γιαγιά Αθανασία δούλευε στου Ματσάγγου και μετά στον Αδαμόπουλο κι ο παππούς Βασίλης ήταν μαραγκός.
Άνθρωποι απλοί, φανατικοί αριστεροί, φτωχοί, αλλά από το 1950 δεν πειράζανε κανέναν. Το 1971 κάνανε τα χαρτιά -όπως πολλοί φτωχοί δεξιοί και αριστεροί, για κατοικίες στα εργατικά συγκροτήματα που έφτιαχνε ο Παπαδόπουλος σε όλες της πόλεις.
Θυμάμαι, την γιαγιά Αθανασία που έλεγε “σιγά μην πάρουμε εμείς τζάμπα σπίτι που ήμασταν στο βουνό, θα τα πάρουν οι άλλοι” και την έκπληξή της ήταν τεράστια όταν άκουσε το όνομα του παππού Bασίλειος Κωστάκης. Η δε έκπληξή της πολλαπλασιάστηκε όταν διαπίστωσε ότι λάβανε δωρεάν διαμερίσματα πολλές αριστερές οικογένειες διότι η Νέα Ιωνία Βόλου είχε και έχει μεγάλα ποσοστά το ΚΚΕ.
Όχι ρε τί λέτε τώρα αμερικανοαγγλάκια λέει στην Ελλάδα…
Όλοι πατριωταράδες Έλληνες ήταν και είναι όπως και σήμερα.
Ενω οι αλλοι ειναι αγγελοι
Τυφλα και μουντζα ειναι ολοι
Ολοι τα νιτερεσα τους κοιτανε και τα τζακια τους
Μεγαλο ενδιαφερον εχουν και για τα πασης φυσεως τουβλα(δειτε τις δηλωσεις του καθ, Μπεη στον
δημοσιογραφο κ.Αυτια) και μεγαλο ενδιαφερον για τα τουβλα
CIA -κίνητη ήταν και η άνοδος και η πτώση (μέχρι και σήμερα η Νέα Δημοκρατία έχει στελέχη,βουλευτές,ψηφοφόρους κ.λ.π. χουντικούς, βασιλικούς, φασίστες ακροδεξιούς και πάει λέγοντας-Βλέπε: Άδωνις,Βορίδης, Ασημακοπούλου, Σαμαράς κ.λ.π. Τι περιμένατε να πει ο ΜΗΤΣΟΤΑΚΑΡΟΣ;
Μασόνε Μητσοτάκη η 21η Απριλίου έχει εδραιωθεί και δικαιωθεί εδώ και δεκαετίες στις καρδιές των Ελλήνων. Δεν περίμενε τη δήλωση σου!
Παίζει να είναι οι μοναδικές αλήθειες που έχει πει ποτέ ο αρχιπροδόταρος!
ΑΦΟΥ ΤΟ ΕΙΠΕ Ο ΑΡΧΙΑΠΟΣΤΑΤΗΣ, ΠΟΥ ΑΝΟΙΞΕ ΔΙΑΠΛΑΤΑ ΤΟ ΔΡΟΜΟ ΤΗΣ ΧΟΥΝΤΑΣ… !! ΤΟΤΕ ΕΝΤΑΞΕΙ..!! ΑΚΟΜΑ ΝΑ ΨΟΦΗΣΕΙ ΤΟ ΑΠΟΛΙΘΩΜΑ ??
Θα σε θάψει πρώτα καραγκιόζη που γράφεις κεφάλαια νουμερο
Τον δρόμο μπολσεβίκοι για την χούντα τον άνοιξε η λουγκρα η κλαρα και οι υπόλοιποι βρυκόλακες κονσερβομουρηδες,κατάλαβες σλαβε;
Η Κλάρα-μπελ ήταν αλβανοτσάμης στην καταγωγή και γι’ αυτό ήθελε Ελλάδα κάτω από την Λαμία…
Ο Ελληνικός Στρατός ηταν , είναι και ελπίζω να υπάρχει στο μέλλον για να είναι ο θεματοφύλακες του έθνους. Όλα τα αλλα που εκπέμπουν άσχετοι και ανείδεοι ειναι φλιναφήματα , φαιδρότητες .
Σκέφτηκε ποσά διακυβεύονται σήμερα με πρωτεργάτες πολιτικά ανδρείκελα.
Αφού το είπε ο αρχιπροδότης μασόνος Μητσοτάκης, τέλος! 🙂