Είναι καλύτερη η Σπυράκη από τον Κικίλια;

Όταν γίνονται αλλαγές στο επιτελείο ενός αρχηγού κόμματος,

την επόμενη ημέρα τα κομματικά μέσα ενημέρωσης γράφουν κάτι σαν «νέα αρχή», «μεταγραφή σοκ θα καταπιεί αμάσητους τους αντιπάλους». Το «κακό» για τον Κυριάκο είναι ότι δεν έχει τέτοια μέσα. Το καλό είναι ότι αντιλαμβάνεται τι πρέπει να κάνει και το κάνει! Χτες ήταν το δίδυμο Σπυράκη – Ζούλα. Έχει κι άλλο!

Είναι καλύτερη η Σπυράκη από τον Κικίλια; Δεν είναι απαραίτητο. Το ίδιο ισχύει και στο ποδόσφαιρο. Πολλές φορές η ομάδα χρειάζεται ένα φρεσκάρισμα, χρειάζεται μια αλλαγή. Κι επειδή ο βασικός μέτοχος δεν αλλάζει, όπως και ο γκολτζής της ομάδας (ακόμη κι αν είναι άσφαιρος), στο τέλος αλλάζει ο προπονητής. Κι ως εκ του θαύματος, η ομάδα πάει στο τέλος καλύτερα.

Το δίδυμο Σπυράκη – Ζούλα είναι ένα καθαρά δημοσιογραφικό δίδυμο. Είναι και οι δύο μπαρουτοκαπνισμένοι. Έμαθαν την δημοσιογραφία σε σοβαρά μαγαζιά και ξέρουν καλά τα κατατόπια και τις παγίδες. Βλέπετε είναι άλλο πράγμα αν κάποιος έχει ανάγκη έναν κομματικό οργανισμό για να ζήσει ή ο κομματικός οργανισμός τον έχει τελικά ανάγκη για να κερδίσει κάτι από τον επαγγελματισμό του. Είναι ένα δίδυμο για την τελική ευθεία! Για να αλλάξει τους όρους του παιγνιδιού.

Το πρόβλημα της Νέας Δημοκρατίας δεν ήταν επικοινωνιακό. Δεν ήταν ότι ο Βασίλης Κικίλιας δεν έκανε καλά την δουλειά του. Το πρόβλημα είναι ότι το μήνυμα της Νέας Δημοκρατίας δεν φτάνει, τελικά, στον κόσμο. Πήγε ο Κυριάκος στην Θεσσαλία και τα Μέσα «έπαιξαν» το γεγονός ότι οι ακροατές σε μία ομιλία καθόντουσαν πάνω σε δεμάτια σανού. Δεν μας είπαν πως αντιμετώπισε ο κόσμος τον Κυριάκο. Καλά; Άσχημα; Άνετα; Το παράδειγμα δεν είναι τυχαίο. Όπως δεν ήταν τυχαία και η επίθεση που δέχτηκε ο Ανδρέας Ζαμπούκας από τα κομματικά μέσα ενημέρωσης του ΣΥΡΙΖΑ, όταν επιχείρησε να δώσει μέσω του liberal εικόνες από την περιοδεία. Αν η συζήτηση έφευγε από τα δεμάτια με το σανό, τότε θα κατέρρεε το σενάριο τους για τον «πρίγκηπα Κυριάκο» και το «παιδί του λαού Αλέξη Τσίπρα».

Η επικοινωνία είναι εικόνα. Και για να μεταδόσεις την εικόνα χρειάζεσαι μέσα ενημέρωσης που να κάνουν τη δουλειά τους. Όχι να είναι μαζί σου, όπως είναι σήμερα στοιχισμένοι πίσω από του Μαξίμου. Απλά να κάνουν τη δουλειά τους. Να λένε την ημέρα ότι είναι ημέρα και τη νύχτα ότι είναι νύχτα.

Οι Συριζαίοι παίζουν άριστα το παιγνίδι της παραπλάνησης. Και δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι καθυβρίζουν τα κανάλια. Αν κάνει όμως κάποιος μία έρευνα για το πως παρουσιάζουν τα κανάλια τα δύο κόμματα, θα σοκαριστεί. Κι αυτό διότι το αποτέλεσμα δεν είναι αυτό που πιστεύει πολύς κόσμος. Επειδή ακριβώς ο ΣΥΡΙΖΑ με τις συνεχείς καταγγελίες του έχει δημιουργήσει μία άλλη εικόνα απ’ αυτή που ισχύει στην πραγματικότητα. Ο ΣΥΡΙΖΑ φωνάζει για τα κανάλια, τα οποία όμως στο τέλος παίζουν ΣΥΡΙΖΑ. Παίζουν τα δεμάτια με το σανό. Λες κι αυτή ήταν η είδηση. Μην μου πείτε ότι δεν είναι καλοί στην δουλειά τους!

Όσο για τα υπόλοιπα μέσα; Πνιγμένα στα χρέη και εξαρτώμενα από την κρατική διαφήμιση και τις σχέσεις τους με τα media shops, δεν θα σηκώσουν τη σημαία της Νέας Δημοκρατίας στα κρίσιμα! Θυμηθείτε πόσες φορές στο παρελθόν ο Τύπος σήκωσε το λάβαρο της κάθαρσης. Διαβάστε εφημερίδες. Αν εξαιρέσει κανείς τα αναγνώσματα του Καμμένου (πολλές και διαφορετικές οι ερμηνείες), κατά τα λοιπά ζούμε σε μια υπέροχη χώρα με μία υπέροχη κυβέρνηση. Και για να μην ξεχνιόμαστε, σε ιδιαίτερα κρίσιμες περιόδους τα πιο καλά δημοσιεύματα είναι εκείνα που αφορούν νέες προσλήψεις στο δημόσιο…

Η Νέα Δημοκρατία έχει και είχε σοβαρό πρόβλημα στον τομέα των Μέσων. Γι’ αυτό και σε αυτή τη φάση χρειαζότανε επαγγελματίες που να γνωρίζουν πως θα σπάσουν τα στεγανά. Ακριβώς επειδή ξέρουν καλύτερα πως «παίζεται το παιγνίδι». Τόσο η Μαρία Σπυράκη όσο και ο Κωνσταντίνος Ζούλας είναι της δουλειάς. Το άλλο που έχει αξία είναι το γεγονός ότι ο Κυριάκος τολμάει. Δεν φοβάται το όποιο κόστος. Τολμάει και δοκιμάζει. Με το προηγούμενο σχήμα των συνεργατών του έφτασε μέχρις εδώ. Στα πρόθυρα της αυτοδυναμίας ή ακόμη και λίγο πιο πέρα απ’ αυτά. Κατά τα φαινόμενα, ετοιμάζεται για περισσότερα. Δεν του είναι αρκετά τα όσα έχει ήδη αποκομίσει.

Θανάσης Μαυρίδης